به گزارش سایت خبری پرسون، باعث خوشبختی است که «شاه‌کبرا» از جمله مارهای منزوی است که از انسان دوری می‌کند؛ طول این مار می‌تواند به بیشتر از ۵ متر برسد که به آن لقب بلندترین مار سمی دنیا را می‌دهد.
زهر «شاه‌کبراها» در بین قوی‌ترین سم‌ها نیست، اما مقدار نوروتوکسینی که آنها می‌توانند در یک نیش وارد کنند - تا دو دهم اونس مایع - برای کشتن ۲۰ نفر یا حتی یک فیل کافی است. سم «شاه‌کبرا» بر مراکز تنفسی مغز تأثیر می‌گذارد و باعث ایست تنفسی و نارسایی قلبی می شود.
شاه‌کبراها عمدتاً در جنگل‌های بارانی و دشت‌های هند، جنوب چین و آسیای جنوب شرقی زندگی می‌کنند و رنگ آنها می‌تواند در مناطق مختلف، متفاوت باشد. آنها در زیستگاه های مختلف از جمله جنگل ها، بیشه های بامبو، باتلاق های حرا، مراتع در ارتفاعات و در رودخانه ها راحت هستند.
این گونه از شاه‌کبرا دچار آلبینیسم است؛ آلبینوها توانایی تولید رنگدانه رنگی در پوست، مو، پرها، پوسته ها یا چشمان خود را ندارند. حیوانات مبتلا به این حالت ظاهری سفید با چشمان قرمز یا صورتی دارند.
در حیات وحش، آلبینیسم یک اتفاق نادر در بدو تولد است که توسط یک ژن مغلوب ایجاد می شود. نرخ در حیات وحش از ۱ در ۲۰۰۰۰ تا ۱ در ۱ میلیون تخمین زده می شود. پوشش سفید آنها را بیشتر در معرض شکار قرار می دهد. آلبینوها بینایی ضعیفی دارند یا حتی ممکن است نابینا باشند. ترکیب این عوامل منجر به بقای کم آلبینوها می شود و نسبت آنها را در جمعیت کاهش می دهد.
آلبینیسم جزئی در برخی از حیوانات رخ می دهد و بسیار شایع تر از آلبینیسم واقعی است. در آهوهای دم سفید، گاهی اوقات به آن "پیبالد" می گویند که در آن خز آنها ظاهری لکه دار و سفید دارد، اما آنها فاقد چشم های صورتی هستند که در آلبینوها وجود دارد. گوزن پیبالد با فراوانی کمتر از ۱ درصد در جمعیت های شکار شده رخ می دهد. بروز بیشتر ناهنجاری های فیزیکی برای گوزن پیبالد گزارش شده است.
اگرچه در طبیعت نادر است، حیوانات آلبینو در همه جا از آسمان تا دریا مشاهده شده اند. این موجودات منحصربه‌فرد رنگدانه‌ها را به طور جزئی یا کامل از دست می‌دهند، به همین دلیل رنگ پوست آنها در مقایسه با سایر اعضای گونه‌شان کم‌رنگ است. اگرچه تولد یک حیوان آلبینو در برخی فرهنگ ها یک رویداد مقدس یا مبارک تلقی می شود، تحقیقات نشان می دهد که برخی از حیوانات آلبینو در طبیعت مشکل دارند.
منبع: خبرآنلاین
