به گزارش سایت خبری پرسون، شینا انصاری در یادداشتی نوشت: صحبت‌های وزیر کشور درباره تغییر در استاندارد شاخص کیفیت هوا برای جلوگیری از تعطیلی مدارس جالب توجه بود. او گفت: «اگر شاخص‌های جهانی کیفیت هوا را ببینید، در کشورهای دیگر شاخص کمتر از ۳۰۰ باشد مدارس را تعطیل نمی‌کنند، اما شاخص برای تعطیلی مدارس را برای ما روی ۱۵۰ بسته‌اند. قرار است در جلسه آتی هیات دولت پیشنهاد دهیم این شاخص‌های مرتبط با کیفیت هوا را به تعلیق در بیاورند.»
پیش از او نیز رییس سازمان حفاظت محیط زیست در اظهاراتی مشابه گفت که «تعطیلی مدارس کمکی به آلودگی هوا نمی‌کند و این تصمیم در این مدت در بهبود شاخص‌ها اثری نگذاشته است، چراکه در شرایط تعطیلی، رفت و آمدها قطع نمی‌شود و ممکن است خانواده‌ها باز هم با استفاده از وسایل نقلیه شخصی در خیابان‌ها رفت و آمد داشته باشند.»
اینکه دو متولی اصلی مدیریت آلودگی هوای کشور از هدف اصلی دستورالعمل اضطرار برای گروه‌های حساس (از جمله کودکان) که کاهش مواجهه ایشان با آلاینده‌ها و حفظ سلامتی آنهاست، تعابیر و انتظارات دیگری دارند، جای شگفتی است.
آیین‌نامه اجرایی قانون هوای پاک (تبصره 3 ماده 3) این تعطیلی‌ها را نه برای کاهش آلودگی، بلکه برای حفاظت از سلامت گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه پیش‌بینی کرده است. در عین حال استاندارد شاخص کیفیت هوا در کشور با نگاه به مراجع جهانی تصویب شده است و در شرایط فعلی نیز این استاندارد، فاصله قابل توجهی با راهنمای سازمان بهداشت جهانی دارد. البته مرجع اصلی تعیین استاندارد شاخص کیفیت هوا (AQI) سازمان حفاظت محیط زیست است که این ماموریت را با همکاری سایر دستگاه‌ها از جمله وزارت بهداشت انجام می‌دهد.
با توجه به اندازه‌گیری شش آلاینده اصلی هوا، شاخص کیفیت هوا در شش سطح پاک، سالم، ناسالم برای گروه‌های حساس (کودکان و سالمندان)، ناسالم برای عموم، بسیار ناسالم و خطرناک قرار می‌گیرد و انتظار بر این است که متناسب با سطح مخاطره‌پذیری اقدام مدیریتی انجام شود. در حقیقت استاندارد شاخص کیفیت هوا، تلفیقی از «توان هر کشور برای کاهش آلودگی» و «انتظارات شبکه بهداشتی کشور» است و به منزله ابزاری است هشدار‌دهنده برای دولتمردان، فعالان محیط زیست و حتی مردم تا از این استاندارد برای اقدامات کنترلی و کاهش مواجهه با آلاینده‌ها کمک بگیرند.
حال به نظر می‌رسد اعضای دولت در یک ائتلاف قابل تامل تصمیم دارند پیچ استانداردی که در حال حاضر نیز با استاندارد جهانی فاصله دارد، شل کرده و به جای یافتن دلایل تشدید برخی آلاینده‌ها مانند گوگرد و انجام اقدامات اساسی برای مدیریت آلودگی هوا چون از رده خارج کردن خودروهای فرسوده، جلوگیری از توزیع و مصرف سوخت‌های نامناسب، افزایش حمل و نقل عمومی و سایر محورهای پیش‌بینی شده در قانون هوای پاک، مساله را از سرچشمه «شاخص کیفیت هوا» حل کرده و به این ترتیب با افزایش تعداد روزهای پاک و قابل قبول و جلوگیری از تعطیلی مدارس خیال‌شان را راحت کنند و به قول وزیر آموزش و پرورش «با این تعطیلی‌های پیاپی در جو القائات رسانه‌های خارجی نیفتند.»
در این میان آنچه نباید فراموش کرد، این واقعیت است که تهران در 9ماهه نخست امسال فقط دو روز هوای پاک داشته و در سال گذشته میزان مرگ‌های منتسب به ذرات معلق در کشور، ۲۰ هزار و ۸۰۰ نفر بوده که از این میان سهم تهران ۶ هزار و ۴۰۰ مرگ اعلام شده است. در شرایطی که کشورهای جهان تلاش دارند استانداردهای محیط زیستی‌شان را سال به سال سختگیرانه‌تر کنند بازگشت به عقب در استاندارد شاخص کیفیت هوا بدون توجه به آثار و عواقب آلاینده‌های سمی بر ریه‌های ما و فرزندان‌مان، غم‌انگیز و نگران‌کننده است.
منبع:اعتماد
