به گزارش سایت خبری پرسون، علی عبدالملکی در یادداشتی نوشت: عاشورا گسترهای تاریخی است که شرافت شجاعت،دینداری و آزادی و آزاداندیشی در آن تفسیر شد، معنا یافت و جان گرفت و بدین ترتیب نفسهای زیادی از معارف متعالی آن پندها آموخته، تجربه ها اندوخته و سرمست گشتهاند و این همه در حسین (ع) سالار و سرور آزادگان و پرورده ی دامان محمد(ص)، علی(ع) و زهرا(س) متجلی و نمود پیدا کرده است.
کربلا و عاشورا تنها نمادی از مظلومیت خاندان اهل بیت علیهم السلام نیست تا پیام محرم را صرفاً با تصویری از اشک و آه و انفعال به جهانیان منتقل نماید. برداشتی احساسی، عاطفی و افراط گرایانه از مصائب عاشورا و افزودن وزن احساس در برابر استدلال و عقل در سرزمین کربلا بطوریکه در آن غم بزرگ حسین (ع) بستن شط و لب تشنگی او و فرزندانش انگاشته شود اگر نگوییم تفسیری غلط از فرهنگ عاشورا است، حداقل استنباطی جزیی و سطحی از آن بیکران الهی است و چنانچه اهداف قیام را تحت الشعاع قرار دهد خود ظلمی مضاعف بر شهید کربلاست!
گفتمان حسین (ع) در کربلا و مشی او در میدان جنگی نابرابر متضمن رفیعترین تفکرات انسانی و محکمترین استدلالات عقلی است. التزام پیشوای آزادگان بر معیارهای انسانی، حرمت آدمیان، رأفت اسلامی مهربانی دینی، نظم و انضباط سیاسی و حتی در کمرکش نبرد تلاش او برای نفی خشونت و ارائه سیمایی جاذب از اسلام توأم با دفاعی عالمانه از دین رهیافت های حکیمانه ای است از قیام حسین بن علی(ع)که میتواند جهانیان را همچنان رهنمون باشد.
زینب خواهر قهرمان و شجاع او که عرفان را از مصدر حقیقت نپوشیده بود در کربلا فرمود: ما رأیت الا جمیلا. "چیزی جز زیبایی ندیدم" و مانیز کافی است که در این ایام از پوسته به مغز و از سطح به عمق برگردیم تا سیرتمان کربلایی و اندیشه مان عاشورایی شود.
