به گزارش سایت خبری پرسون، نبی‌اله عشقی‌ثانی تحلیلگر مسائل اجتماعی در یادداشتی نوشت: متأسفانه آسیب‌های اجتماعی افزایش پیدا کرده که همه برای آن شاهد مثال‌هایی در اطراف خود دارند. آسیب‌های اجتماعی شامل ناهنجاری‌ها ونابسامانی‌های رفتاری وعملکردی است که پیامدهای نامطلوبی بر زندگی مردم می‌گذارد. آسیب‌های اجتماعی شامل موضوعاتی چون کودکان خیابانی، طلاق، اعتیاد، سکونتگاه‌های غیررسمی، کژرفتاری‌ها، تکدی‌گری، فرار از خانه و... می‌شود.
در مسیر پیشگیری از آسیب اجتماعی 20 سال قبل در سال 1381 قانون حمایت از کودکان و نوجوانان به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید تا به زندگی، تربیت و آموزش کودکان آسیب دیده توجه ویژه بشود و حمایت کافی از آنان به‌عمل آید. 3سال بعد در سال 1384 آیین‌نامه ساماندهی کودکان خیابانی با پیشنهاد وزارت رفاه، کار و تامین اجتماعی به تصویب هیات دولت رسید و جهت اجرا ابلاغ شد.
به موجب این آیین‌نامه به هر فرد زیر 18سال که بخشی از زندگی خود را در خیابان سپری می‌سازد، کودک خیابانی گفته می‌شود و باید ساماندهی شود. اگرچه در این قانون برای حمایت از این کودکان و پیشگیری از آزار و اذیت و سوءاستفاده از آنان مقرراتی وضع شده است و هدف اصلی آن همچنان که از اسمش پیداست، جمع آوری کودکان از خیابان است، ملاحظه می‌شود که کودکانی باز هم فاقد یک زندگی قابل قبول بوده و به نوعی در خیابان‌ها زندگی می‌کنند. به‌لحاظ اهمیت موضوع و تاثیر تعیین کننده و پیامدهایی که زندگی کودکان درخیابان به‌همراه دارد و می‌تواند باعث گسترش اعتیاد، خرید و فروش مواد مخدر، انواع بزهکاری و کژرفتاری شود و برای آنکه از همه ابعاد وضعیت کودکان مذکور مورد مطالعه و اقدام قرار گیرد در این آیین‌نامه یازده دستگاه در ساماندهی و برگشت زندگی این کودکان به حالت عادی مسئولیت دارند ازجمله سازمان بهزیستی، نیروی انتظامی، شهرداری‌ها، سازمان صداوسیما، سازمان برنامه و بودجه، کمیته امداد، وزارت آموزش وپرورش، وزارت کار و امور اجتماعی، وزارت بهداشت درمان وآموزش پزشکی، وزارت دادگستری با تعیین وظیفه‌ای معین باید انجام وظیفه کنند و مقرر شده منابع مالی کافی تامین شود و کادر مورد نیاز به صورت قراردادی استخدام شوند و از توانایی مددکاران اجتماعی بهره‌گیری شود و کمیسیون‌های لازم در سطح استان‌ها تشکیل شود و از امکانات نهادهای مدنی و خیریه‌ها بهره‌گیری شود و هر شش ماه گزارش اقدامات به شورای عالی رفاه و تامین اجتماعی ارسال شود تا مورد رسیدگی قرار گیرد. با وجود گذشت یک فرصت 16 ساله و با عنایت به توجه به همه ابعاد موضوع و دستور برای فراهم کردن همه شرایط و اقدامات ضروری چرا هنوز کودکان بسیاری در خیابان هستند؟
اگرچه برخی آمار و اطلاعات می‌گوید بیش از 50درصد کودکان خیابانی از اتباع دیگر کشورها مثل افغانستان و پاکستان هستند ولی همان تعداد کودک ایرانی هم که زندگی خیابانی دارند زیاد است. با وجود تحریم‌های ظالمانه استکبار جهانی، جنگ اوکراین وجود فاصله طبقاتی، برخی سوءمدیریت‌ها و بیکاری به‌خصوص بین تحصیلکردگان دانشگاهی، در صورت اجرای صحیح آیین‌نامه ساماندهی کودکان خیابانی در 16 سال گذشته یقینا می‌توانست در کاهش یا لااقل عدم گسترش آمار کودکان خیابانی بسیار موثر باشد. برخی نیز یکی از دلایل عدم موفقیت این طرح را روحیه فردگرایی مردم می‌دانند که بر عملکرد برخی دستگاه‌ها هم اثر گذاشته و در کارهای جمعی و مشارکتی کمتر موفق هستیم. لذا برای ساماندهی آسیب‌های موجود علاوه بر فراهم کردن همه امکانات و منابع موجود ضرورت دارد دستگاهی واحد با اختیارات کافی متولی باشد.
منبع: روزنامه آرمان ملی
