به گزارش سایت خبری پرسون، این روزها پلتفرم‌ها بیش از پیش فعال شده‌اند و برای اوقات فراغت بینندگان با هر ذائقه‌ای برنامه‌های شاد و متنوعی را در قالب برنامه‌های ترکیبی، مسابقه، فیلم و سریال تولید و در شبکه نمایش خانگی توزیع می‌کنند. «جوکر» یکی از برنامه‌های پر مخاطب در حال پخش است که توانسته با دعوت از شرکت کنندگان طناز و مطرح کشورمان با استقبال بی‌نظیری از سوی تماشاگران رو به رو شود. با پایان این فصل و معرفی «سیروس میمنت» به عنوان برنده جوکر، سراغ این هنرمند محبوب و پدیده این فصل جوکر رفتیم تا از چند و چون شرکت در این برنامه بیشتر بدانیم.
سپاسگزارم. واقعیت این است که پول نمی‌ماند و قبل از خروج از لوکیشن «جوکر» بیشتر پول رفت و مبلغ آنچنانی نصیب خودم نشد. اجازه دهید درباره‌اش توضیح ندهم تا ثوابش از بین نرود.
خیر، واقعاً فکرش را نمی‌کردم. «صدیق» یک گلوله نمک یا «علی مشهدی» نویسنده، کارگردان و بازیگر است و در ژانر طنز فعالیت می‌کند. حدس می‌زدم وسط جوکر اوت شوم. البته خنده اولم خیلی الکی بود و خودم به خودم خندیدم، منتها جریان بازی به گونه‌ای پیش رفت که برنده شوم.
سیروس میمنت: در اتاق فکر «جوکر» با چند نویسنده و کارگردان جلساتی داشتیم و از ما می‌خواستند بگوییم که برای این روز خاص چه چیزی آماده کرده‌ایم و آن‌ها را مطرح می‌کردیم و آن چه که مشکل پخش داشت، اعمال می‌شد یا اگر ضعفی بود، مطرح می‌شد
اصلاً این گونه نیست، همگی افرادی را که در «جوکر» شرکت می‌کنند، می‌شناسم و اگر بخواهند به دنبال پول باشند بیشتر از این مبلغ برای‌شان در دنیای تبلیغات امروز هست و اخلاقاً برای پول در هر کاری شرکت نمی‌کنند. با بچه‌ها صحبت که می‌کردیم از این خوشحال بودم که در برنامه‌ای هستم که خود واقعی‌ام حضور دارد و قرار نیست فردی دیگر باشی، مثلاً «امین حیایی» قرار است «امین حیایی» باشد، من و دیگر شرکت کنندگان هم همین طور. ببینید صحبت این نبود که مسابقه‌ای باشد که تو بخواهی کاراکتری را خلق کنی. چیزی حدود ۱۷.۱۸ ساعت ضبط داشتیم و بعد هم آدم‌هایی را جلوی تو برای مسابقه می‌نشاندند که همه تو را می‌شناختند و نمی‌توانستی فیلم بازی کنی. ما ۸ نفر آیینه همدیگر بودیم، شناخت کاملی از هم داشتیم و با خصوصیات اخلاقی هم آشنا بودیم و حتماً باید خودمان می‌بودیم.
خودم به شخصه ارادت خاصی به «احسان علیخانی» داشتم. حدود ۲۰ سال پیش با او کار کردم و نوستالژی از احسان در ذهنم بود و همچنین کارهایش را می‌دیدم و دوست داشتم. وقتی برای شرکت در «جوکر» به من زنگ زد دیگر هیچ چیز برایم مهم نبود، نه پول و نه چیز دیگری، پذیرفتم و رفتم و دیگر هیچ صحبتی نشد، از دیگران هم برای دریافت کردن یا نکردن مبلغی اطلاعی ندارم. البته هیچ کاری بی‌اجر نمی‌ماند و او آن قدر لطف دارد و بزرگوار است که هیچ وقت حاضر نیست حق کسی ضایع شود و مبلغی را خارج از جایزه برایم در نظر گرفته بود و خیلی هم راضی هستم چون چند روز تمرین و چند روز ضبط داشتیم منتها برای حضور در «جوکر» قرارداد نبستیم.
در اتاق فکر «جوکر» با چند نویسنده و کارگردان جلساتی داشتیم و از ما می‌خواستند بگوییم که برای این روز خاص چه چیزی آماده کرده‌ایم و آن‌ها را مطرح می‌کردیم و آن چه که مشکل پخش داشت، اعمال می‌شد یا اگر ضعفی بود، مطرح می‌شد.
بله، چند قسمت از این برنامه را دیده بودم و به شدت از قسمت‌های پخش شده، لذت بردم و تمام فیدبک‌هایی که چه از قسمت‌های فصل خودمان و چه فصل‌های دیگر دریافت کردم همین نظر را داشتند و بسیار مردم پسندیدند. اگر چه نمونه خارجی داشت اما برای مردم تازگی داشت و ایرانیزه شده بود.
هر کدام از دوستان شرکت کننده کاراکتر خاصی داشتند ولی من خیلی علاقه‌مند نبودم و نیستم که با این لهجه صحبت کنم چون با بازی در سریال «نون خ» با این لهجه جا افتادم ولی جاهایی لازم بود خیلی کم از لهجه کرمانشاهی استفاده کنم.
بستگی به موقعیت‌اش دارد، یک جایی واقعاً نخندیدن و یک جایی هم خندیدن سخت است. یک جایی که قرار است تو نخندی شرایطی پیش می‌آید که نمی‌توانی نخندی و می‌خندی یا برعکس.
بله، به شدت خوش‌خنده هستم و این یکی از حسن‌هایم است.
در پشت صحنه چقدر می‌خندیدید؟
فراوان می‌خندیدیم. به محض این که کات می‌خورد، البته کم هم کات می‌خورد، همگی ۱۰ یا ۱۵ دقیقه می‌خندیدیم، چون خنده‌هایی بود که نگه داشته بودیم.
اطلاع دقیقی از این قضیه ندارم، ما ۶ ساعت پخش و ۱۷.۱۸ ساعت ضبط داشتیم و به خاطر زمانش قسمت‌هایی را به اجبار در می‌آورند، من ممیزی خاصی ندیدم، حالا شاید شرکت‌کننده‌ای حرف‌هایی به زبان آورده که خودش بعد پشیمان شده است و در پخش درآورده‌اند، اگر ممیزی بوده، در همین حد بوده است.
بله، هر کاری، فرقی ندارد چه سینما، چه تئاتر و چه تلویزیون تاثیری دارد. کار وقتی خوب باشد دیده و سبب ترقی فرد می‌شود.
شما برنامه‌های تلویزیون را در نظر بگیرید، به خاطر تولیدات زیادی که وجود دارد ناخودآگاه تهیه کنندگان دچار تکرار می‌شوند. هر برنامه‌ای که نوآوری و تازگی داشته باشد مردم آن را می‌پذیرند، حالا اگر این نوآوری و تازگی با هنر آمیخته شود، بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد.
به این شکل خیر، اصلاً صحت ندارد. همان گونه که اشاره کردم اتاق فکر، تیم نویسنده و گروه کارگردانی وجود دارد که می‌پرسند چه متریالی داری و با توجه به توضیحاتت کمک می‌کنند و متنی وجود ندارد، بلکه موقعیت به ما داده می‌شود یا به وجود می‌آوری. من خیلی چیزها را آماده کرده بودم اما آن قدر موقعیت‌های مختلف در لحظه به وجود آمد که نرسیدم، البته مثلاً «جوکر تایم» تحت نظر گروه کارگردانی و نویسنده از قبل دیده و تمرین و صیقل داده می‌شد ولی معاشرت دیگری وجود نداشت. تلفن زدن به «سیامک انصاری» تنها چیزی بود که مشخص و هماهنگ شده بود. کنترل به شکل کلی بود و این که چارچوبی وجود و کار، کارگردان و نویسنده دارد.
سیروس میمنت: وقتی یک سریال خوب ایرانی، چه در تلویزیون و چه در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود باور کنید در آن روز خاص بیننده‌ای سمت ماهواره نمی‌رود. من از مسئولان تقاضا دارم که بیشتر به این مسئله بها و آن را پرورش دهند
کاملاً موافق هستم. خیلی‌ها از این وحشت داشتند که اگر اندکی فضا بازتر شود فلان و بهمان می‌شود که دیدید این گونه و به جایی لطمه وارد نشد. صحبت سر این است که الان خیلی راحت می‌توانیم بگوییم این باشد و آن نباشد ولی چه چیزی می‌خواهید جایگزینش کنید؟ با توجه به وجود شبکه‌های ماهواره‌ای نمی‌توانید بگویید که خانم یا آقا شما حتماً باید این برنامه را نگاه کنید چون حق انتخاب دارد و شبکه‌های خارجی که تا دل‌تان بخواهد، وجود دارد. پس ما باید به هر طریقی که شده برنامه‌های خاص خودمان را با فرهنگ خودمان وفق دهیم تا بینندگان‌مان را جذب کنیم. وقتی یک سریال خوب ایرانی، چه در تلویزیون و چه در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود باور کنید در آن روز خاص بیننده‌ای سمت ماهواره نمی‌رود. من از مسئولان تقاضا دارم که بیشتر به این مسئله بها و آن را پرورش دهند. ما آن قدر هنرمندان خلاق در زمینه‌های متعدد همچون نویسندگی، کارگردانی و بازیگری داریم که اگر شرایط را برای‌شان مساعد کنند دیگر بیننده‌ای سراغ ماهواره نمی‌رود. اکنون سریال «خانه به دوش» بعد از گذشت چند دهه از ساختش برای هزارمین بار پخش می‌شود و بیننده زیادی دارد چون مخاطب خوشش می‌آید و تولید آثار توسط شبکه نمایش خانگی مهم‌ترین و بهترین کاری است که در زمینه فرهنگی انجام می‌شود.
هر کدام از شرکت کنندگان اهل یک قومیت بودیم. در زمان پخش کامنت‌های عالی و خوبی دریافت کردم اما در ۱۰۰ هزار کامنت خوب، یک درصد به لهجه انتقاد کرده بودند و به آن‌ها برخورده بود. از بینندگان عزیز تقاضا دارم که این تعصبات را کنار بگذارند، مثلاً من و «علی مسعودی» (علی مشهدی) دوستی ۳۰ساله داریم و شوخی می‌کنیم و به هیچ کدام‌مان بر نخورده است، ما برای مزه کار آمده ایم. ۵ درصد از شوخی‌هایی را که با هم داشتیم برای لذت تماشاچی آوردیم، این مسئله به «علی مسعودی» که اهل مشهد است یا به من که اهل کرمانشاه هستم ربطی ندارد، ما نمی‌توانیم با هیچ شغل و قومیتی شوخی کنیم. معتقدم اگر می‌خواهیم کار خوب ببینیم باید تعصبات را کنار بگذاریم، ما به کسی توهین نکردیم.
خیلی خوشحال شدم که «احسان علیخانی» برای شرکت در «جوکر» از من دعوت کرد و همکاری کردم و امیدوارم این همکاری تداوم داشته باشد. او سر صحنه می‌آمد و راهنمایی کلی می‌کرد و راهکار می‌داد و بسیار شیوه خوبی برای هدایت شرکت کنندگان داشت که پسندیدم.
منبع: فیلیمو‌شات
گفت و گو: مریم ضیغمی محمدی
393232
