به گزارش سایت خبری پرسون، سیاوش چراغی‌پور که مخاطبان فیلیمو بازی او را در سریال جیران به کارگردانی حسن فتحی در نقش کوچول خان دنبال می‌کنند، بازیگری است که از دنیای تئاتر به سینما، تلویزیون و شبکه نمایش خانگی آمده است. او تئاتر را از دهه ۶۰ زیر نظر مصطفی اسکویی در هنرکده آناهیتا آغاز کرد و در طول ۳۵ سال گذشته در آثار کارگردان‌های شناخته شده‌ای روی صحنه رفته است. نخستین حضور تصویری او در سال ۷۵ با سریال «دوقلوها» اتفاق افتاد و به دنبال آن در سال ۸۰ با فیلم من ترانه ۱۵ سال دارم روی پرده سینما دیده شد و از آن پس در آثار بسیاری از فیلمسازان بزرگ ایفای نقش کرد.
از به یادماندنی‌ترین نقش‌های سیاوش چراغی پور می‌توان به نقش «دکتر خاموش» در سریال باغچه مینو اشاره کرد و مخاطبان بسیاری نیز بازی او را در سریال‌های لیسانسه‌ها و فوق لیسانسه‌ها بسیار دوست دارند. چراغی‌پور در سریال‌های شبکه نمایش خانگی سال‌های دور از خانه، رقص روی شیشه و به تازگی سریال جیران نیز ایفای نقش کرده است. به بهانه همین حضور در سریال، با او گفت‌وگو کرده‌ایم که می‌خوانید.
نقش کوچول خان چطور به شما پیشنهاد شد؟
از سال ۶۶ تئاتر کار کرده‌ام و آن زمان آقای فتحی هم منتقد هنری بود و بازی من را در تئاتر دیده بود و بنابراین با من آشنایی داشت اما تا سریال جیران قسمت نشده بود که برای بازی در آثارشان در خدمت‌شان باشم. برای سریال «جیران» دستیارشان با من تماس گرفت و ضمن گفت‌وگو نقش کوچول خان یا همان «جمال آقا» را پیشنهاد کردند که از خواجه‌های دربار است. این کاراکتر سرنوشت غم‌انگیزی در کاخ دارد و قرار است به همراه برخی دیگر از خواجه‌ها اخراج شود اما وقتی ماجرای جیران مطرح می‌شود، قرار می‌شود که به همراه خواجه دیگری که نقش آن را رضا نیکخواه بازی می‌کند، به عنوان خواجه‌های خاتون جدید کاخ در خدمت جیران باشند.
اطلاعاتی درباره خواجه‌ها داشتم و می‌دانستم که آن‌ها را از کودکی یا در بزرگسالی اخته می‌کردند تا محرم اسرار کاخ باشند. برخی از آن‌ها ممکن است دچار ریزش موی سر شوند یا در صدایشان تغییرات جدی به وجود بیاید اما برای کاراکتر کوچول خان در زمان تمرین، گفت‌وگویی در این باره با کارگردان داشتم که ایشان گفتند من می‌خواهم هر بازیگر با حجم صدای خودش و موقعیت فیزیکال خودش وارد این ماجرا شود
فیلمنامه را چطور دیدید؟
زمانی که از من دعوت شد، دستیار آقای فتحی، شرح قصه را گفتند و درباره کاراکتر مورد نظر صحبت کردیم و درباره فراز و فرود‌های شخصیت او توضیحاتی داد که در نهایت این نقش را با اعتمادی که به آقای فتحی داشتم، پذیرفتم و بعد فیلمنامه را خواندم. فیلمنامه برای حدود ۲۴ قسمت آماده شده بود و بعدها به مرور ۶-۷ قسمت دیگر هم اضافه شد و ما هر بار که هر فصل نوشته می‌شد متن را می‌خواندیم. فیلمنامه «جیران» را که خواندم به نظرم بسیار دقیق، ظریف و جذاب بود. متنی پر کشش و بسیار قصه‌گو دارد و با موقعیت‌های جذاب همراه با فراز و فرودها، در جایی غافلگیرکننده، جایی شوک‌آور و در جایی هم پر تنش می‌شود و همه این‌ها ماجرای سریال جیران را برای مخاطب ایرانی که عاشق قصه‌گویی است، پرکشش می‌کند. به نظر من راز این فیلمنامه، قصه‌گو بودن آن است و تماشاچی ماجرای آن را دنبال می‌کند که بداند سرانجام، سرنوشت شخصیت‌های آن چه می‌شود.
از نقش خودتان در سریال جیران بگویید که چه ویژگی‌هایی دارد؟
اولین بار بود که چنین کاراکتری را بازی می‌کردم. اطلاعاتی درباره خواجه‌ها داشتم و می‌دانستم که آن‌ها را از کودکی یا در بزرگسالی اخته می‌کردند تا محرم اسرار کاخ باشند. این آدم‌ها به دلیل رفتاری که با آن‌ها صورت می‌گیرد موقعیت متفاوتی برایشان به وجود می‌آید. برخی از آن‌ها ممکن است دچار ریزش موی سر شوند یا در صدایشان تغییرات جدی به وجود بیاید اما برای کاراکتر کوچول خان در زمان تمرین، گفت‌وگویی در این باره با کارگردان داشتم که ایشان گفتند من می‌خواهم هر بازیگر با حجم صدای خودش و موقعیت فیزیکال خودش وارد این ماجرا شود و موقعیت‌ها را درست بازی کند و من هم سعی کردم خیلی وارد جزییات این ماجراها نشوم و با همفکری آقای فتحی موقعیت‌هایی را که نیاز قصه بود بازی کنم.
سکانس‌های مربوط به خواجگان دربار چقدر به موقعیت طنز و کمدی نزدیک می‌شد؟
این خواجگان به دلیل همنشینی و رفت و آمد با خاتون‌های دربار، طبیعتا نوع رفتارشان به زنان شباهت پیدا می‌کند. زنان دربار قاجار جدا از کارهای پلیسی و توطئه‌گرانه‌ای که علیه یکدیگر می‌کردند، مجالس عجیب و غریب و متفاوتی هم داشتند که همراه با شوخی‌های زنانه، شیطنت‌ها، شادی‌ها و بگو بخندها و آواز خواندن‌ها بود و در تمام این مراسم، خواجگان همواره در کنار آن‌ها بودند و مثل زن‌ها محرم اسرار و خلوت زنانه آن‌ها بودند و به دلیل این که از دوره نوجوانی با زنان دربار نشست و برخاست کرده و دائم در زندگی آن‌ها حضور داشتند، بنابراین در بزرگسالی خوی و خصلت و منش متفاوتی پیدا می‌کردند که نتیجه این همنشینی‌ها بود. به گمان من، این خواست کارگردان بوده است که در کنار اتفاقات پر راز و رمز این سریال که بوی توطئه و تنش و غضب می‌دهد و گاهی موج خشونت و اضطراب آن بالاست، قصد داشته با ایجاد این موقعیت‌های شاد و بانمک، فضایی مفرح همراه با طنازی به وجود آورد که تماشاچی تنفسی داشته باشد. این طنازی‌ها هم در فیلمنامه و هم در کارگردانی بود.
نقش کوچول خان تغییر و تحولی در زمان تمرین و تولید داشت؟
در تمرین‌ها همان شخصیتی را که به آن فکر کرده بودم، بازی کردم و در همان اولین تمرین هم آقای فتحی تأیید کردند و گفتند که دقیقا همین بازی را می‌خواهم نه کم و نه زیاد و برای همین هم تمرین‌های مفصلی نداشتیم و بعد از چند جلسه تمرین قبل از تولید به شخصیت موردنظر رسیدیم و بعد در زمان فیلمبرداری قبل از هر سکانس نیز تمرین می‌کردیم و اگر نکاتی مثلا درباره تغییر واژه‌ها و جملات بود با کارگردان مطرح می‌کردم و با راهنمایی آقای فتحی تغییراتی داده می‌شد.
رضا نیکخواه و سیاوش چراغی پور در نقش عزیز آغا و کوچول خان
شما در نقش‌های متفاوتی در تئاتر، سینما، تلویزیون و شبکه نمایش خانگی حضور داشته‌اید اما خودتان چه نقشی را دوست دارید که تاکنون بازی نکرده‌اید؟
فکر می‌کنم که مردم ما به دلیل گرفتاری‌های عجیب اجتماعی که با آن روبه‌رو هستند، بسیار به موقعیت‌های شاد و مفرح نیاز دارند و زمانی که واکنش‌های مردم و ابراز لطف آن‌ها را نسبت به خودم در کوچه و خیابان می‌بینم خوشحال می‌شوم که مردم از آثار کمدی استقبال می‌کنند و این محبت‌های مردم، برکت کاری من است برای همین هم دلم می‌خواهد بیشتر در این زمینه کار کنم تا لحظات شاد بیشتری را برای مردم کشورمان فراهم کنم. ولی خودم به عنوان بازیگر همیشه دوست داشتم که نقش‌های متفاوت بازی کنم و در فضای کمدی باقی نمانم. اگر چه کمدی ژانری است که انتخاب برخی از بازیگران است و به دلیل تسلط در خلق موقعیت‌های کمدی دوست دارند که کمدین باشند و در این ژانر فعالیت کنند و برخی هم بازیگران درام هستند و در موقعیت‌های جدی و یا تراژدی دوست دارند بازی کنند. اما من نقش‌های متفاوت را در ژانرهای مختلف دوست دارم بازی کنم و همیشه دلم خواسته که این گردش از کمدی به تراژدی را در نقش‌هایم داشته باشم و به دنبال پیشنهادهای متفاوت و جذاب در بازیگری هستم. من شاید به دلیل جنس صدایم یا میمیک صورتم و یا نقش‌هایی که تاکنون بازی کرده ام، در ذهن مخاطب با وجهه‌ای پر از مهر و عاطفه ماندگار شده ام.
اما من عاشق نقش‌های منفی و خشنی هستم که در موقعیت قصه و درام غافلگیری ایجاد می‌کنند و خوشبختانه این اتفاق دارد می‌افتد. من به دلیل سابقه طولانی در همکاری با جوانانی که فیلم کوتاه می‌سازند، نقش‌های متفاوتی را تاکنون بازی کرده‌ام و نقش‌های خشن و منفی را در این مدت بازی کرده‌ام که به تجربیاتم اضافه کرده است. برای تلویزیون چند سال پیش یک نقش منفی بازی کرده بودم که وقتی پخش شد، واکنش مخاطبانی که بازی من را دیده بودند، جالب بود چون بسیاری از آن‌ها دوست داشتند که من همچنان نقش‌های کمدی و شاد بازی کنم و برای همین است که تلویزیون هم کمتر در این زمینه ریسک می‌کند اما در سینما و شبکه نمایش خانگی مایلم که بیشتر برای ایفای نقش‌های متفاوت و منفی ورود کنم که پیشنهادی هم در همین زمینه داشته‌ام و در سریالی که محصول فیلیمو است با یک نقش منفی و متفاوت حضور دارم.
نقش‌های منفی چه جذابیتی برای شما دارند و به این نقش‌ها چطور نگاه می‌کنید؟
سلیقه من در ایجاد نقش‌های مثبت و منفی این است که به هر نقشی، نگاه سیاه و سفید نداشته باشم و به طور کلی به سیاه و سفید بودن شخصیت‌ها اعتقادی ندارم. معتقدم شخصیتی که سیاه است شاید در نهانش رگه‌هایی از سفیدی و روشنی یا خاکستری را هم ببینیم یا شخصیتی که خیلی منزه، سفید و پاک است شاید در نهانش رگه‌هایی از سیاهی را هم داشته باشد. بنابراین یک سویه نگاه کردن به نقش را دوست ندارم.
به طور مثال شاید شخصیتی که در قصه مرتکب قتل می‌شود، کسی باشد که عاشق همسرش باشد و این عشق او قابل توجه است و نمی‌توان به دلیل ارتکاب به قتل، عشق او به همسرش را نادیده گرفت. فکر می‌کنم برای این که بتوان نقشی منفی را کامل بازی کرد باید به تمام وجوه درونی و شخصیتی او نگاه کرد. یا این که دوست دارم به این شخصیت‌های منفی و خشن کمی هم وجهه کمدی اضافه کنم که این سلیقه و نگاه شخصی من است. شاید بتوان در کاراکتر یک قاتل، لحظه مفرح و بانمکی هم گنجاند که این آدم را خیلی سیاه نبینیم.
سیاوش چراغی پور اگر بخواهد مخاطبان را به دیدن این سریال ترغیب کند چه می‌گوید؟
تمام آثار تولیدی در سینما و شبکه خانگی و تلویزیون با همه محدودیت‌ها و مشکلاتی که برای تولیدکنندگان آثار هنری ایجاد می‌کند، کاری است که حاصل زحمات یک گروه بزرگ است و با صرف انرژی و هزینه سنگین تولید می‌شود و هدف حتما همین است که بتوانند فرهنگ‌سازی و جریان‌سازی کنند و بنابراین مردم هم شایسته است که از این آثار حمایت کنند چرا که همه گروه تولید و خانواده‌هایشان با تولید این آثار گذران زندگی می‌کنند و اگر حمایت مردم نباشد، به لحاظ اقتصادی، روند تولید آثار هنری به شکست می‌انجامد و این منجر به بیکار شدن بسیاری از افراد و نابسامانی اقتصادی در این بخش می‌شود. بنابراین لازم است که از تولید آثار فرهنگی و هنری حمایت کنیم و من هم اگر چنین توصیه‌ای دارم، خودم هم به آن پایبند هستم یعنی اگر چه می‌توانستم از کارت هدیه برای تماشای آثار شبکه نمایش خانگی از جمله پلتفرم فیلیمو استفاده کنم اما ترجیح دادم مثل بقیه مردم هزینه شارژ آن را پرداخت کنم تا هم آثاری که خودم حضور دارم و هم آثار دیگران را ببینم. گاهی هم برنامه‌ها و فیلم و سریال‌هایی را که دوست داریم چندین بار تماشا می‌کنیم و هزینه آن را هم پرداخت می‌کنیم. امیدوارم که در نهایت مردم سریال جیران را هم دوست داشته باشند و از تماشای آن لذت ببرند.
منبع: فیلیمو شات
