به گزارش سایت خبری پرسون، تبعیض برای بسیاری از افراد جامعه واژه‌ای ملموس و آشناست. در واقع غالبا افراد، تبعیض را به معنای رفتار نابرابر براساس مبانی ممنوع تبعیض می‌شناسند اما آیا تبعیض صرفا به این معناست؟ می‌توان گفت که تبعیض صرفا به معنای رفتار نابرابر با افراد در شرایط برابر براساس مبانی ممنوع تبعیض نیست بلکه رفتار متفاوت درموقعیت مشابه یا رفتار مشابه در موقعیت متفاوت، براساس مبانی ممنوع تبعیض که توجیهی معقول و هدفمند نداشته باشد، رفتار تبعیض‌آمیز محسوب می‌شود.
همواره در رویداد های مختلف عمومی که در سطح شهر توسط نهاد های متولی صورت میگیرد بحث دسترسی عمومی و رایگان به این امکانات و رویداد ها برای طبقه محروم شهر و حاشیه نشینان و مسلما کودکان کار نیز ذهن مخاطبین را مشغول میکند که شهرداری و دیگر ارگان ها تا چه حد در انجام پروژه های عمومی مراقب قشر آسیب پذیر جامعه هستند که خدایی ناکرده احساس ناپسند تبعیض در میان آن ها شکل نگیرد. اما این مسئله به نوعی عامل تبلیغاتی و رفتار های پپولیستی نیز تبدیل شده است که برای بیشتر دیده شدن و توجیه برخی رفتار ها و ضعف عملکرد ها از کودکان کار به عنوان عامل تبلیغاتی استفاده می شود که آن هم با ضعیف ترین نوع اجرا صورت میگیرد. هر چند ایرادات جشنواره، دستاورد های آن برای شهر و محل صرف بودجه های آن نیز مطلب مفصل دیگریست که باید جداگانه بررسی شود که به عنوان مثال در متن توجیهی یکی از مسئولین برگزار کننده جشنواره آمده است: امسال برای چهارمین دوره، ۴ فیلم از فیلم های جشنواره برای افراد دارای معلولیت از جمله ناشنوایان و نابینایان مناسب سازی شد و در سانس های ویژه برای آن ها پخش شد.
این صحبت در حالی مطرح می شود که طبق مشاهدات عینی خبرنگار دنیای اقتصاد در محل برگزاری جشنواره، سینمای مورد نظر برای معلولین نه تنها دارای رمپ نبوده بلکه مسیر درستی نیز برای آن در نظر گرفته نشده بود.
یکی از این موارد را در جشنواره فیلم کودک و نوجوان شاهد بودیم که پس از انتشار یک عکس از حضور دو کودک که به تماشای زرق و برق جشنواره ایستاده اند مطرح شد و پاسخ های متفاوتی و توجیه گرایانه ای نیز از سوی مسئولین برگزار کننده شنیده شد که بنظر افکار عمومی شهر را قانع نکرد و صرفا شرح عملکرد و وظایف را تشریح کرده بود در حالیکه برای انجام وظایفمان نباید منتی بر سر کسی بگذاریم و طبق گفته ی مجموعه های حمایتی از کودکان کار و بد سرپرست هیچگونه برنامه بخصوصی برای ان ها برگزار نشده است. سوال اینجاست که اگر چنین عکسی منتشر نشده بود ایا مسئولین حاضر به پاسخگویی در این زمینه می شدند و کسی به یاد این قشر از جامعه و سهم ان ها در این رویداد ها می افتاد؟هر چند عکاس فوق نیز در صفحه ی خود ادعاهایی مبنی بر برخورد هجمه هایی از سوی مدیران جشنواره کودک پس از انتشار این عکس مطرح کرده است در جای خود قابل بررسی است.
رویداد دیگری نیز در همین ایام توسط یکی از شرکت های زیرمجموعه شهرداری بدون هماهنگی با بخش اجتماعی و فرهنگی شهرداری برگزار شد که موجب انتقاد فعالان رسانه ای گشت بحث استفاده کودکان بی سرپرست و بدسرپرست از مجموعه شهر رویاها بود که به نوعی در مقابل آن عکس انتشار یافته پوستر این برنامه منتشر شد که با پیگیری های فعالان این عرصه مشخص شد عده ای محدود از کودکان با هماهنگی قبلی برای این برنامه دعوت شده اند و عمومیتی برای کودکان کار و بی سرپرست شهر ندارد که باعث سردرگمی هایی در این زمینه شد زیرا پس از این فراخوان برخی از مردم به کودکان کاری که در مسیرشان بودند یا می شناختند این موضوع را یاداور شدند در حالیکه تمامی کودکان حق ورود به مجموعه را ندارند.
از سوی دیگر شنیده شده است یک سانس مشخص بدون حضور دیگر کودکان از هر طبقه ای در نظر گرفته شده است که نوعی بی احترامی در اثر این تفکیک صورت میگیرد و بهتر بود که در میان تمامی اقشار و در حالت عادی این کودکان دعوت می شدند تا احساس جدا ماندگی از جامعه به آن ها دست ندهد. یکی از مسئولین برگزار کننده رویداد فوق به یکی از خبرنگاران گفته است:رعایت شان و کرامت بچه هامدنظر بوده است و به همین خاطر از ورود عموم جلوگیری خواهد شد!
که این صحبت گویای رفتار نمایشی و نادرست مسئولین برگزار کننده این رویداد است و بر روی پوستر این رویداد نیز ذکر شده است ورود عموم ممنوع!
منبع: دنیای اقتصاد
