به گزارش سایت خبری پرسون، جعفر گلابی روزنامه‌نگار نوشت: در حال حاضر مناقشه بزرگی پیرامون انتخاب شهردار تهران وجود دارد که واقعا نگران‌کننده است. متاسفانه در ابتدای کار شورای شهر جدید برخلاف قوانین و آیین‌نامه‌ها، شخصی برای شهرداری تهران در نظر گرفته شده که نه تنها رشته تحصیلی‌اش هیچ ارتباطی با مدیریت شهری ندارد که سوابق اجرایی قابل توجهی هم ندارد و بیم آن می‌رود که در انواع مشکلات و مسائل پیچیده‌ای که در تهران وجود دارد و حوادثی که وقوع‌شان در این شهر بزرگ طبیعی است با تصمیمات غیرکارشناسانه شاهد بحران‌های اجتناب‌نا‌پذیر باشیم وتنور مشکلات داغ شود و دیوار بی‌اعتمادی شهروندان مثل برج‌های تهران از باغ‌ها سر درآورند و روزی فرا برسد که زندگی در پایتخت از این هم که هست مشکل‌تر شود.
کسی از شورای اصولگرای شهر انتظار ندارد که شهردار تهران را از اصلاح‌طلبان انتخاب کند، حتی این انتظار هم نیست که شهردار تهران فردی اجرایی باشد و درجناح بندی‌های سیاسی گرایش غلیظی به جناح متبوع ایشان نداشته باشد ولی حتی در میان اصولگرایان شناسنامه‌دار هستند کسانی که هم رشته تحصیلی‌شان متناسب با مدیریت شهری است و هم کار اجرایی کرده‌اند و مهم‌تر ازآن ادب و فرهنگ مواجهه روزانه با شهروندان را دارند. آخر به کدام دلیل باید انواع لابی‌ها و سیاسی‌کاری‌ها بر خردجمعی یک جناح بچربد و منافع میلیون‌ها شهروند تهرانی تحت‌الشعاع زیادخواهی قرار گیرد؟
در این باره هم مغایرت با قانون کاملا مشهود است وهم نهی رهبری از واگذاری نمایندگی هست و هم خطر بر باد رفتن دستاوردهای قانونمداری در مدیریت شهری وجود دارد، پس به کدام دلیل یک جناح سیاسی آینده و اعتبار خویش را به نهال کجی گره می‌زند که عوارض منفی‌اش تا ثریا ادامه پیدا می‌کند؟ اکنون وزارت کشور و حتی دولت در ابتدای کار خود با آزمون مهمی روبرو شده‌اند که محک بسیار خوبی برای شعار فسادستیزی‌شان خواهد بود.
فساد درست از جایی آغاز می‌شود که قانون نادیده گرفته شود یا بر اساس منافع افراد و گروه‌ها تفسیر شود، فساد ابتدا تخطی کوچکی از یک آیین‌نامه است، فساد با محوریت لابی‌گری‌ها شکل می‌گیرد و حتی خیرخواهان را مجاب به انحراف می‌کند. به قول یکی از بزرگان اصولگرا «با در دست گرفتن قوه مجریه و مقننه آنقدر مسوولیت و پست و مقام هست که به همه اصولگرایان می‌رسد و در این زمینه هیچ نگرانی وجود ندارد» و نیاز نیست که ویترین ایران که همان مدیریت تهران باشد از همین ابتدا با شبهه‌ها و ابهام‌ها و احیانا با ندانم‌کاری‌ها مخدوش شود و بحران در تهران به کل کشور سرایت‌پذیر باشد.
اگر منافع مردم نبود، اگر انبوه مشکلات عظیم اقتصادی و اجتماعی ما را احاطه نکرده بودند، اگرسرمایه‌های اجتماعی آسیب جدی ندیده بودند، اگر تحریم‌ها امان مردم را نبرده بود، سیاست‌پیشگی اقتضا می‌کرد که اصلاح‌طلبان از اشتباه محض اصولگران در انتخاب شهردار تهران استقبال یا سکوت کنند تا انواع عوارض و پیامدهای منفی نصیب ایشان شود و مردم عیار جناح‌ها را بهتر بشناسند ولی فعلا هرمشکلی پیش بیاید ابتدا ضربه‌اش را مردم می‌خورند، اگر دولت آقای روحانی اشتباه‌های بزرگ کرد ضربه‌اش را اصلاح‌طلبان خوردند ولی مردم هم بی‌نصیب نماندند و همه ما و همه جناح‌ها وهمه مسوولان به غایت شرمنده مردمیم و هیچ عذری در مقابل‌شان نداریم و اگر روبگردانند و حتی همه را به یک چوب برانند نه بعید است و نه می‌شود برآنها خرده گرفت. کاش عقلای اصولگرا که حتما متوجه نگاه تند مردم کوچه بازار هستند خرد و نفوذ خویش را به‌کار گیرند و حداقل به داد تهران برسند. با پایتخت نمی‌شود شوخی کرد. نگویند نگفتیم !
توجه: مطلب مندرج صرفا دیدگاه نویسنده است و رسانه پرسون در قبال آن هیچ موضعی ندارد.
منبع: اعتماد
