به گزارش سایت خبری پرسون، در فرهنگ ایرانی ازدواج امری پسندیده و ضامن خوشبختی افراد محسوب می‌شود و پدرها و مادرها، بزرگترهای فامیل و دوستان در انتخاب همسرآینده برای فرزندان و آشنایان خود تاثیر گذار و مهم هستند.
در گذشته معتمدان و خیران محل که دخترها و پسرهای اطرافشان را می‌شناختند به هم دیگر معرفی می‌کردند و به اصلاح سبب خیر می‌شدند تا وصلت سربگیرد. بخش روانشناسی مجله پرسون و مطالب نابش را از آن دست ندهید.
امروزه با گسترش فضای مجازی و روی کار آمدن اپلیکیشن‌های مختلف نحوه ازدواج و همسریابی هم دستخوش تغییر و دگرگونی شده است. با ورود همه به دنیای مجازی بسترهای متفاوتی برای معرفی جوانان به خانواده‌ها شکل گرفته است.
پیدا کردن همدم زندگی در فضای مجازی
این روزها برخی جوانان برای پیدا کردن همدم زندگی خود به سایت‌ها و اپلیکیشن‌های همسریابی مراجعه می‌کنند.
پر کردن فرم و نوشتن اطلاعات وخصوصیات ظاهری در پیام رسان‌ها و سایت‌ها و اپلیکیشن‌های همسریابی راهی است که برخی از طریق آن به دنبال همسر آینده خود می‌گردند.
در این اپلیکیشن‌ها و سایت‌ها اطلاعات، خصوصیات و معیارهای افراد ذکر می‌شود و اگر معیارهای دو نفر به هم نزدیک باشد به یکدیگر معرفی می‌شوند البته برای بررسی محاسن و معایب این بسترهای اینترنتی نیاز به نظرات کارشناسان است.
سایت همسریابی همدم که در روز ازدواج رونمایی شد جدید‌ترین اپلیکیشن همسریابی است که در دسترس جوانان برای انتخاب شریک آینده زندگی در اختیار آنها قرار گرفته است.
ثبت نام در این اپلیکیشن رایگان است اما برای اینکه کاربران با گزینه‌های مختلف آشنا شوند باید بسته بخرند. بسته‌هایی که قیمت آنها بین ۳۰ تا ۱۰۰ هزار تومان است.بعد از انتخاب بسته، کاربر می تواند با انتخاب خصوصیات ظاهری فرد مورد نظر خود با تعداد از افراد آشنا شود.
سوال اینجاست که آیا با خصوصیات ظاهری می توان فردی را برای زندگی مشترک انتخاب کرد.
لزوم بررسی ویژگی‌های اخلاقی دختر و پسر قبل از معرفی به هم
منصوره شهریاری احمدی، روانشناس و مشاور خانواده، به تبیین مسئله ازدواج و آشنایی پیش از آن پرداخت و گفت: ازدواج به این دلیل که پیوندی میان زن و مرد برای زندگی با یکدیگر است، این مسئله ضرورت را ایجاد می‌کند تا کسی را انتخاب کنند که او را بشناسند و در صورت مشترک بودن خصوصیات اخلاقی بتوانند انتظاراتی را که از یکدیگر دارند برآورده کنند.
شهریاری احمدی بیان کرد: زن و مرد باید در این شناخت متوجه شوند که فرد مقابل ظرفیت‌ها و استعدادهای بر طرف سازی نیازها و تمایلات‌شان را دارد یا نه!
وی ادامه داد: در مواردی که جوانان بیرون از محیط خانواده برای ازدواج آشنا نمی‌شوند؛ باید واسطه‌ای حضور داشته باشد تا آن ها را به یکدیگر معرفی کند. در شیوه سنتی واسطه و معرفی به خانواده ها معمولا توسط خانم ها در مراسم مذهبی یا مهمانی اتفاق می افتاده ولی در دو دهه اخیر کشورمان به نظر می‌رسد که این روش محدود و کمرنگ شده است.
این مشاور خانواده گفت: در زمانه کنونی افرادی که زحمت این کار خیر را می‌کشیدند کمتر شده‌اند به همین دلیل این نیاز حس می‌شود تا مجموعه هاو نهادهایی مثل مراکز مشاوره باشند که دخترها و پسرهای مجرد را شناسایی کنند. حتی افراد مورد نظر توسط کارشناس ارزیابی شوند تا نیازها و انتظاراتی که از ازدواج خود را دارند بیان کنند که بتوان جوان‌ها درست و اصولی به هم معرفی کرد.
شهریاری احمدی تصریح کرد: مراکز مشاوره به دلیل صلاحیت و توانایی بررسی اشخاص می‌توانند پس بررسی، تحقیق و مشاوره این جوانان را به هم معرفی کنند.
وی ادامه داد: بروز بسترهای اینترنتی و مجازی برای همسریابی ازدواج نمی‌تواند مناسب و مورد تایید باشد. از این نظر که پایه گذاری و سنجش در این سیستم‌ها از ابتدا دارای اشکال است چون کسی که واسطه ازدواج می‌شود با افراد صحبت نکرده و از لحاظ اینکه آنها چقدر با مفهوم خانواده و زندگی آشنا هستند بررسی نشده‌اند.
شهریاری احمدی گفت: بعضی از بسترهایی که به عنوان همسریابی و ازدواج هستند و افراد به معرفی خودشان در فضای مجازی می‌پردازند ممکن است موجب سوء استفاده شود و نابه سامانی هایی را پدید می‌آورد که نمی‌تواند اعتبار عقلانی و شرعی و اخلاقی را داشته باشد و با فرهنگ ایرانی ما سازگار نیست.
وی گفت: مراکز مشاوره معتبر می‌توانند اقدام به شناسایی افراد مجرد کنند تا براساس درخواست و روحیات آنها، جوانان را بسنجند. در این صورت می‌شود اخلاق آنها مورد ارزیابی قرار داده تا با معرفی، راهنمایی و همراهی مشاوران یک ازدواج موفق شکل بگیرد.
جدایی عاقبت انتخاب‌های سطحی
مریم سادات ظهوریان، جامعه شناس و فعال فرهنگ، بیان کرد: در گذشته افراد با تجربه محل یا فامیل بدون چشم داشت مادی و به اصطلاح عامیانه با ریش سفیدی و وساطت خیرانه، سبب پا گرفتن یک خانواده می‌شدند. اگر در این میان ازدواجی بین افراد شکل می‌گرفت، خانواده‌ها برای تشکر و با میل خودشان هدیه‌ای را به این افراد می‌دادند اما در حال حاضر این معرفی‌ها به بیزنس تبدیل شده است. در صورتی که معرف‌های مجازی کسانی که شناختی روی آنها ندارند را به صورت ناآگاهانه و از روی ظواهر افراد را به هم معرفی می‌کنند.
ظهوریان گفت: فاکتورهایی مثل شکل صورت و ظاهر بدن، قد و وزن و ویژگی‌های کلی از قبیل خانه دار بودن فرد، داشتن تحصیلات و ... وقتی برای ملاک ازدواج مطرح می‌شوند، به نظر می‌آید این هدف بیشتراقتصادی و به نفع خودشان است.
این جامعه شناس تصریح کرد: باید در معرفی‌ها نهایت دقت و توجه در نظر گرفته شود چرا که ممکن است دو نفر باهم ازدواج کرده اما به دلیل سطحی بودن شناخت، منجر به جدایی شود.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
