به گزارش سایت خبری پرسون، هر شبکه ای از تلویزیون را که روشن می‌کنی سرشار از تبلیغاتی است که اتفاقا همگی دارای قرعه کشی و شانس بالا برای برنده شدن هستند.
فروشگاه‌های زنجیره‌ای، تولیدکنندگان کفش‌های بی‌کیفیت، فروشگاه‌های کالاهای خانگی و... همه جوایز خوب و دلفریبی را برای ما در «تشت طلا» گذاشته‌اند و هر شب و هر روز باید منتظر شنیدن اسم و نام برنده جایزه 50 میلیون تومانی و حتی بیشتر از رسانه ملی باشیم.
اما با این وجود آیا تاکنون به این موضوع فکر کردیم که این همه جایزه که به مشتریان و ملت تعلق می‌گیرد ـ البته در قالب وعده ـ چرا تاکنون به یکی از آشناها، همسایگان، دوستان و حتی خود ما نرسیده است؟!
سئوال دیگر اینکه مگر سود فروشگاه و کارخانه جایزه دهنده چقدر است که هر شب 50 میلیون تومان جایزه به قید قرعه می‌دهد اما در مقابل شاهد تعدیل نیروهایش هستیم!!.
فریب رسانه‌ای در این روزهای سخت اقتصادی به ترفندی ضداخلاقی تبدیل شده است و تداوم این عوام فریبی‌ها به حدی رسیده است که «اعتمادزدایی» از رسانه ملی رسما با تبلیغات دروغین این شرکت‌ها و فروشگاهها سرعت بیشتری به خود گرفته است.
حبیب شریفی؛ کارشناس مسایل اقتصادی در این باره به خبرنگار پرسون گفت: متاسفانه هدف وسیله را توجیه می‌کند؛ این شعار بسیاری از فروشگاه و تولیدکنندگان کشور است و در این میان اخلاق محلی از اعراب ندارد.
این کارشناس مسایل اقتصادی بیان داشت: این شرکت‌ها سود خود را فروش کالاهای خود می‌برند، سودی که بیشتر از ارقام تعیین شده در سیستم اقتصادی کشور است ولی بازهم به این سودها راضی نیستند و با عوام فریبی به دنبال کسب سود بیشتر به هر قیمتی هستند که نمونه بارز آن جوایز صوری برای برندگان صوری است.
شریفی عنوان کرد: بنده با وجود ارتباطات بسیار زیادی که با جامعه دارم در طول چند سال اخیر هنوز ندیده‌ام که یکی از نزدیکان و حتی آشنایان برنده این همه جوائز رنگارنگ رسانه ملی شوند و از سوی دیگر جای پرسش است که این کارخانه‌ها و شرکت‌ها که در خفا به علت مشکلات اقتصادی عدیده‌ای که دارند اقدام به تعدیل نیرو یا تعطیلی برخی از خطوط تولید خود می‌کنند، چگونه هر شب و هر هفته جوائز میلیون تومانی را به هم‌وطنان عنایت می‌کنند؟!.
وی گفت: به نظر شما مخاطبین این تبلیغات چقدر به گفته‌های این شرکت‌ها اعتماد دارند؟! بی‌گمان جواب این پرسش را می‌توان از زبان خود شهروندان شنید.
محمدطاها؛ از مشتریان ثابت یکی از فروشگاه‌های زنجیره‌ای محل خود که نزدیک به 2 دهه است که به صورت منظم هر ماه خریدهای خود را از آن مکان انجام می‌دهد در این باره به خبرنگار پرسون گفت: در حدود 20 سال است که هر ماه تمام خریدهای مورد نیاز خود را برای 30 روز سال را در این فروشگاه انجام می‌دهم، یعنی اینکه بیش از 240 بار از این فروشگاه خرید کلی داشته‌ام و هر بار هم از بنده شماره همراه خواسته‌اند که در صورت برنده شده اطلاع دهند!!
وی افزود: دریغ از بردن یک عدد آدامس «خروس نشان» در این 20 سال از این فروشگاه، به نظرم چنین فروشگاه‌هایی با این کار خود نه تنها زمینه رواج دروغ در جامعه را افزایش می‌دهند بلکه به نوعی باعث می‌شوند که به تدریج مشتریان خود را از دست بدهند.
اما تمام ماجرا به اینجا ختم نمی‌شود. برخی از تولیدکنندگان به ویژه تولیدکنندگان کفش‌های طبی، ورزشی و.. که این روزها رسما و عملا تمام شبکه‌های رسانه ملی را اشغال کرده‌اند و علنا در حال زیان‌دهی می‌باشند دست به اقدام و ترفندی مبتکرانه زده‌اند؛ تغییر نام محصولات تولیدی را بهترین راهکار برای جلب دوباره مشتری می‌بینند در حالی که با اندکی تامل و دقت متوجه می‌شویم که کارخانه همان کارخانه و مواد اولیه کفش همان مواد اولیه است و تنها این نام و قیمت کفش است که تغییر کرده است.
این گونه عوام‌فریبی‌ها در حالی انجام می‌گیرد که تاکنون هیچ دستگاه نظارتی به این کلاهبرداری‌ها که از دریچه رسانه ملی انجام می‌گیرد ورود پیدا نکرده است، همانند کلاهبرداری چند ده میلیارد تومانی کارخانه ساخت صابون های حلزون که بعد از مدتی تقلبی و خطرناک بودن آن بر همگان اثبات شد.
البته زمزمه‌هایی به گوش می‌رسد که در آینده‌ای نه چندان دور فروشگاهها و مغازه‌های خُرد و کوچک باید جای خود را به فروشگاه‌های زنجیره‌ای بدهند، اتفاقی که هنوز هیچ کسی از تاثیرات مثبت یا منفی آن بی‌خبر است.
گزارش: راضیه السادات عینی
