در این نوشته قصد نداریم مقاله‌ای درباره «سواد گردشگری» پیش روی شما خوانندگان گرامی قرار دهیم اما با توجه به شرایط این روزها که قرار است وزیر جدید برای این وزارتخانه انتخاب شود، لازم است نکاتی را یادآور شویم، بلکه مفید واقع شود.
به گزارش سایت خبری پرسون، با اینکه عبارت «سواد گردشگری» هنوز به طور خاص مورد استفاده عموم مردم قرار نگرفته و مفهومی تازه است که همچنان باید روی آن مطالعات و گفتگوهای بیشتری کرد ولی در وهله نخست دیدگاهی را به ذهن متبادر می‌کند که از دو واژه «سواد» و «گردشگری» تشکیل شده است و در کنار هم این مفهوم را به وجود می‌آورد که: دانش و تجربه و مهارت در حوزه گردشگری و نظایر آن را شامل می‌شود. به عبارتی دیگر، سواد گردشگری علم و مهارت توسعه گردشگری بدون آسیب به محیط‌زیست، میراث‌فرهنگی و حیات وحش و البته حفظ و نگهداری صحیح آنها است.
متاسفانه سالیان سال سازمان میراث‌فرهنگی و گردشگری حیاط خلوت دولت‌ها بود و با تلاش و پیگیری‌های دلسوزان و کنش‌گران این حوزه بالاخره در زمان مجلس دهم به وزارتخانه تبدیل شد و تنها یک وزیر به خود دیده که نقد عملکرد ایشان را به زمانی دیگر موکول می‌کنیم. اما چند وقتی است که بحث تعیین وزیر جدید میراث‌فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نقل محافل گردشگری شده است و گزینه‌های زیادی هم مطرح شده‌اند. به جرأت می‌توان گفت بیشتر افراد مطرح شده فاقد کوچک‌ترین آگاهی از این حوزه‌های گسترده و پیچیده هستند و در صورت انتخاب هر کدام از آنها قطعا پسرفت در این زمینه کماکان ادامه خواهد داشت. هر کدام از حوزه‌های گردشگری، میراث‌فرهنگی، محیط‌زیست، حیات وحش، جذب سرمایه‌گذاری خارجی، توسعه متوازن و پایدار، تحقق اهداف سند چشم‌انداز و … به تیمی بسیار کارآزموده و باتجربه نیاز دارد و با گزینه‌های سفارشی و بدون داشتن سواد گردشگری راه به جایی نخواهیم برد.
سواد گردشگری برای همه مدیران کشور لازم است
نهاد، سازمان یا دستگاهی در کشور نیست که ارتباطی با میراث‌فرهنگی یا محیط‌زیست نداشته باشد ولی در کمال تأسف شاهد هستیم که وضعیت مدیریتی آن مجموعه‌ها فاقد کوچک‌ترین آگاهی از این مقولات هستند و باعث آسیب و تخریب به آثار و پدیده‌ها نیز شده‌اند.
بسیاری از آثار تاریخی در تملک اوقاف، شهرداری‌ها، بنیاد و … در خطر نابودی هستند. محیط‌زیست و حیات وحش در بدترین شرایط ممکن هستند. بی‌آبی و خشکسالی فراگیر شده و متاسفانه مدیران ما به دلیل نداشتن دانش، تخصص، مهارت و تجربه لازم نمی‌توانند مشکل را حل کنند. هر اقدامی هم که انجام می‌شود، مشکلی بر مشکلات قبلی می‌افزاید!
در این بین نقش نهادهای آموزشی و فرهنگی مانند: آموزش و پرورش، وزارت فرهنگ و ارشاد و صداوسیما در کنار وزارتخانه میراث‌فرهنگی و سازمان محیط‌زیست بسیار حایز اهمیت است تا ضمن بالا بردن سواد عمومی گردشگری در بین آحاد مردم و مسئولان، از تخریب بیشتر آثار طبیعی و تاریخی جلوگیری شود تا امیدوار به حفظ آنها هم برای خود و هم برای نسل‌های آینده باشیم.
منبع:میراث خبر
