آیا حضور کودکان در شبکه های اجتماعی و تبلیغات، همانند حضورشان در فیلم ها و سریالهاست؟ آیا کودک کار تنها کودکانی هستند که سر چهار راه ها مشغول فروختن چیزی هستند؟ کودکی که صبح تا شب همراه والدینش در شبکه های مجازی در حال نقش آفرینی برای جذب مخاطب می باشند، جزو کودک کار محسوب نمی شود؟ اطلاعات ما در مورد حریم خصوصی کودکانمان چقدر کافیست؟ و آیا حضور در اینستا و دیگر شبکه هایی مجازی، هیچ حد و مرزی نمی خواهد؟!
به گزارش سایت خبری پرسون، کودکان شیرین و دوست داشتنی هستند. به همین خاطر صفحات بسیاری در اینستاگرام و دیگر شبکه های اجتماعی به نام کودکان، ساخته شده است. کمتر کسی را می توان یافت که از دیدن یک کودک لبخند به لبانش نیاید. در حالی که سن ورود و استفاده از این شبکه ها، 13 سال است.
در بررسی بیشتری که از این صفحات به عمل می آوریم با هزاران صفحه ای برمی خوریم که به نام کودک ساخته شده است، ولی به کام والدین است. پدر یا مادری را شاهدیم که برای جذب مخاطب و بازدیدکننده بیشتر، دوربین را به سمت کودکش گرفته، و از سیر تا پیاز زندگی خصوصی فرزندش را در اختیار میلیون ها فردی می گذارد که قادر هستند صفحاتشان را ببینند.
می بینیم که اینفلوئنسرها و بلاگرهایی که دارای فرزند کوچکی هستن، آگاهی بسیار اندکی از چگونگی رعایت حریم خصوصی کودک خود دارند. تا آنجا که می توان به جرأت گفت در اغلب موارد، ناآگاهانه حریم خصوصی کودکشان را نقض می کنند. ایراد کار به همین نقض حریم خصوصی کفایت نمی کند.
این افراد چهره، حرکات، لباس پوشیدن، غذا خوردن و بسیاری از کنش و واکنش های کودکشان را انتشار می دهند. زمانی که به آنها گفته می شود فرزندتان با کودک کار هیچ فرقی ندارد. به هیچ وجه این مطلب را نمی پذیرند و حتی در رفع آن هم تلاش نمی کنند.چرا؟ زیرا نفع بسیاری از انتشار این عکس ها و تصاویر می بینند که تنها به این فکر می کنند که با پول می توانند خوشبختی فرزندشان را تامین کنند.
آیا کودک ما به جز سلامت جسمی به سلامت و بهداشت روان نیاز ندارد؟ و آیا به صرف اینکه پدر ومادرمان در جایگاه والدینمان قرار دارند، پس می توان گفت تمام عملکردشان در مورد ما به عنوان فرزند، صحیح و بدون اشکال است؟!
پس آیا کودک ما به جز سلامت جسمی به سلامت و بهداشت روان نیاز ندارد؟ و آیا به صرف اینکه پدر ومادرمان در جایگاه والدینمان قرار دارند، پس می توان گفت تمام عملکردشان در مورد ما به عنوان فرزند، صحیح و بدون اشکال است؟!
همین چند وقت پیش بود که قتل بابک خرمدین به دست والدینش، خبرساز شد. والدینی که قرار بود مأمن و پناهگاه فرزندشان باشند، تبدیل به قاتلانش شدند. همانطور که بیان شد، فضای مجازی و شبکه اجتماعی به عنوان پدیده ای نوظهور در زندگی ما، نیاز به تعامل و تجارب بیشتری دارد و برخورد ما با این شبکه ها، هنوز در مرحله آزمایشی است و هر روز بیشتر و بهتر در مورد این فضا، اطلاعاتمان کاملتر می شود.
در جستجوی بیشتر در برخی از صفحات اینستاگرام و یوتیوب، دختران 5 یا 6 ساله ای را می بینیم که در مقابل دوربین نشسته و مشغول آرایش خود و یا دوست خود هستند. به طوریکه مادر یکی از همین دخترکان، با غرور می گوید: « دخترم صفحه شخصی خودش را دارد و به تنهایی تمام کارهای آرایشی اش را انجام می دهد و فقط من وسایل آرایشی اش را برایش تهیه می کنم.»
گذشته از اینکه این حجم وسیع از لوازم آرایشی با پوست ظریف یک کودک 6 ساله چه خواهد کرد. این کودک در بزرگسالی چه مسیری را طی خواهد کرد؟ مسیری که به تبعیت از والدینش شکل داده و همانند آنها رفتار می کند؟!
در یکی از همین صفحات، مادری را شاهدیم که فرزند دوماهه اش را روی دست گرفته و با آن می رقصد.( دستان کودکش را به صورت بندری زدن، هی تکان می دهد).کودکی که گردنش را نمی تواند محکم نگه دارد و زمانی که مادرش او را به عقب و جلو حرکت می دهد، طفل بی گناه، به حالت ترس، صورتش واکنش نشان می دهد. ولی مادر به این حرکت کودک اعتنایی نکرده و قهقهه ای سر می دهد.
یا چندی پیش سازمان بهزیستی کشور، عکس هایی را منتشر کرد که در آن تعدادی کودک چند ماهه تا چند ساله دیده می شد که روی ناخن هایشان، کاشت ناخن کار شده بود. تصاویری ترسناک، که حتی نمی توان تصور کرد که این والدین، چرا چنین رفتاری از آنها سر زده است. کاشت ناخنی که برای بزرگسالان در صورت ناشی بودن ناخن کار، ممکن است به عفونت انگشت منجر شود، با سهل انگاری تمام، زیر اشعه یو وی قرار گرفته وکاشت روی آن قرار داده شده است.
هر چه بیشتر بررسی می کنیم، می بینیم که بی اطلاعی این والدین ناآگاه، می تواند برای فرزندشان خطرآفرین باشد و در این جا فعالان رسانه ای، فعالان حوزه سلامت روان و سازمان های ارائه دهنده خدمات اجتماعی، باید ورود جدی داشته و در کنار اطلاع رسانی مداوم و صریح، به والدین خاطی، اخطار دهد.
گاها دیده شده است که بسیاری از سایت های پورن و ضد اخلاقی، از تصاویر و فیلم های چهره کودکان، استفاده های متفاوتی کرده اند که همین موضوع زنگ خطریست که والدین، آینده کودک خود را برای دنبال کننده بیشتر، در خطر جدی قرار می دهند. کودکی که به حدی از بلوغ و تکامل نرسیده است که بتواند در مورد خود تصمیم بگیرد، مانند عروسک خیمه شب بازی، در دستان پدر و مادرش قرار دارد.
*آیا حضور کودکان در شبکه های اجتماعی، همانند حضورشان در فیلم هاست؟
حال اگر انتشار تصاویر کودکمان به صورت گهگاه، و معمولی باشد و حد و حدودی توسط والدین، تنظیم و رعایت شود، به طوریکه زندگی اش در بزرگسالی تهدید و نا ایمن نشود و فقط در حد یک عکس معمولی همچون انتشار عکسی در یک آلبوم خانوادگی که تعداد افرادی که مشاهده می کنند مشخص و از آشنایانتان باشد، باز می تواند صورت بگیرد. ولی انتشار تصاویر هر روزه از کوچکترین تا بزرگترین حرکتش، چه بسا تهدیدی در آینده اش شود.
کودکانی را در این صفحات مجازی شاهدیم که تا پاسی از شب جلوی دوربین مادر یا پدرشان در حال نقش آفرینی هستند. در یکی از همین صفحات دختر کوچکی قرار داشت که با گریه از مادرش می خواست که فیلم نگیرد. اما مادر بی اعتنا به کارش ادامه داده و در حال بازی و گرفتن فیلم و عکس از خودش است و دارد با مخاطبانش خوش و بش می کند.
استفاده بدون حد و مرز از فضای مجازی خطر آفرین است. حال تصور کنید این استفاده کننده کودکان باشند.
