به گزارش سایت خبری پرسون، احمد بخارایی روز سه شنبه، در تشریح پیامدهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی وعدههایی که داده میشود اما اجرای آنها خارج از ذهن است، اظهار داشت: وقتی برخی افراد بویژه نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری وعده و میدهند و آن وعده عملی و حادث نمیشود، بمانند زلزلهای عمل میکند که جامعه را در بر میگیرد.
وی افزود: هر اندازه شدت و ریشتر این زلزله بیشتر باشد خرابی آن دو چندان خواهد بود و معمولا افرادی که در هر چهار زمینه فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی ناتوان هستند بیش از همگان ضربه میخورند و بقیه افراد هم در یک بعد بیشتر و در بعدی دیگر کمتر دچار آسیب میشوند.
مدیرگروه مسائل و آسیبهای اجتماعی انجمن جامعهشناسی ایران با تاکید بر اینکه وقتی زلزله اتفاق میافتد ترکهای پیدا و پنهانی از خود برجای میگذارد، یادآور شد: گسترش آسیبهای اجتماعی از جمله طلاقهای عاطفی، پرخاشگری، شکاف بین نسلی و رشد منفعت طلبی و خودکشی و فاصله بین والدین و فرزندان از جمله موارد پیدا و پنهان زلزله وعدههای توخالی و غیر عملی است.
وی در پاسخ به اینکه با وجود علم به عملی نشدن چرا وعدهای عنوان میشود، با بیان اینکه انداختن بار بیش از توان تحمل بر دوش کسی، نوعی تکلیف مالایطاق محسوب میشود که باعث تخریب و زمین ماندن کار میشود، افزود: تهدید دانش آموزان و دانشجویان به درس خواندن توسط والدین نوعی از این نوع تکلیف است که یا جواب عکس میدهد یا منجر به زمین گیر شدن آن تکلیف میشود.
مدیر گروه مسائل و آسیبهای اجتماعی انجمن جامعهشناسی ایران با تاکید بر اینکه اعتماد عمومی پدیدهای است که نه یک شبه پدید میآید و نه یک شبه از بین میرود بلکه یک معلول یا خروجی یا محصولی است که فرایندی باید طی شود تا این خروجی به تولید اجتماعی برسد، تصریح کرد: در جامعه هم اعتماد زمانی پدید میآید که افراد احساس کنند که هستند و به بازی گرفته میشوند و دیگران آنها را میبینند، میشنوند و می پذیرند.
وی خاطرنشان کرد: در این شرایط است که شاهد حضور و مشارکت اجتماعی افراد خواهیم بود اما در جامعهای که افراد به اسم خودی و غیرخودی دفع میشوند نمیتوان انتظار اعتماد و مشارکت داشت. به عبارتی نمی توان در گوش فردی زد و از او انتظار اعتماد داشت.
بخارایی یادآور شد: نظام فکری و معرفتی نباید دافعه یا خشم نسبت به دیگری داشته باشد.
منبع: ایرنا