یادداشت/ باید دید که آیا تحریم کنندگان انتخابات متاثر از شرایط ملتهب هفته پیش رو در تصمیم خود تجدید نظر می‌کنند یا در زمین بازی اصولگرایان و میدانی که آنان برایشان فراهم کرده‌اند گل به خودی تاریخی خواهند زد؟
سایت خبری پرسون ـ موضوع مشارکت یا عدم مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری به یکی از بحث‌های جدی و بغرنج سیاسی تبدیل شده است.
بغرنج از این نظر که از یکسو میرحسین موسوی از چهره‌های شاخص و کلیدی جنبش سبز با قاطعیت از تحریم انتخابات سخن می‌گوید، اما سیدمحمد خاتمی؛ رهبر معنوی جریان اصلاحات با ارسال سیگنال‌های مثبت تلویحا مردم را به حضور و مشارکت در انتخابات فرا می‌خواند.
اخیرا کمپین‌هایی مبنی بر تحریم انتخابات تشکیل شده و در کانال‌های تلگرامی نیز گروههایی با هشتک «رای بی رای» بر موضوع تحریم پافشاری می‌کنند.
احمد زیدآبادی تحلیلگر سیاسی، این وضعیت را نشانه شکل‌گیری طیف بندی‌های جدید، هم در جناح اصولگرا و هم در میان اصلاح‌طلبان می‌داند. طیف‌هایی که موضوع مشارکت در انتخابات می‌تواند زمینه انشقاق آنان را فراهم کند.
فارغ از این که این کنش‌ها چه تاثیری در آینده جریانات سیاسی داشته و در عمل چه اتفاقی خواهد افتاد اما باید دید نتیجه عدم مشارکت مردم و تحقق نظریه «رای بی رای» چه دستاوردی را در پی خواهد داشت؟ آیا آن گونه که تحریمی‌ها استدلال می‌کنند اگر مردم مشارکت نکنند و دولت بعدی مثل مجلس یازدهم با حداقل میزان حضور شکل بگیرد آیا حاکمیت مجبور به اصلاح ساختار سیاسی و محدود کردن اختیارات نهادهای غیر انتخابی خواهد شد؟
تصور تسلیم حاکمیت مبنی بر اصلاح ساختارهای سیاسی و فراهم کردن زمینه‌های دموکراسی در نتیجه تحریم، تصوری خام اندیشانه است زیرا اگر مشارکت پایین مردم می‌توانست تغییری در رفتار سیاسی حاکمیت ایجاد نماید پس از بی‌سابقه‌ترین مشارکت حداقلی مردم یعنی انتخابات مجلس یازدهم می‌بایست تغییراتی در وضعیت موجود سیاسی کشور حادث می‌شد، تحریم انتخابات قطعا به تثبیت بیشتر جریان اصولگرا و تمرکز و تغلیظ قدرت طیف اقتدارگرا منجر می‌گردد. بنابراین در شرایط فعلی، تحریم انتخابات کنشی معطوف به تغییر مثبت نیست و منطق سیاسی قابل اعتنایی در پس آن مشاهده نمی‌شود.
تحریم کنندگان از موثرترین لایه‌های جامعه‌اند لایه‌هایی که همواره توانسته‌اند معادلات سیاسی را در انتخابات ادواری بر هم زده و نتیجه‌ای مغایر با منویات و خواسته‌های جریان حاکم رقم زنند.
این قشر که از آن به آراء خاکستری جامعه تعبیر می‌شود نه تنها هیچگاه به سمت جریان اصولگرا غش نخواهد کرد، بلکه عامل اصلی شکست‌های پی در پی این جریان در یکی دو دهه اخیر نیز بوده است. همین لایه بود که در انتخابات مجلس دهم لیست گمنام و ناشناخته امید را بر همه مهره‌های سرشناس و استخوان دار اصولگرا پیروز کرد.
به نظر می‌رسد در شرایط حاضر که جریان اصولگرا اسب خود را برای یکدست کردن قدرت سیاسی کشور زین کرده و از همین حالا خود را پیروز اوردگاه سیزدهم ریاست جمهوری می‌داند، مناسب ترین گزینه برای آنان، تحریم کردن انتخابات از سوی لایه اثرگذار و خاموش جامعه است.
باید دید که آیا تحریم کنندگان انتخابات متاثر از شرایط ملتهب هفته پیش رو در تصمیم خود تجدید نظر می‌کنند یا در زمین بازی اصولگرایان و میدانی که آنان برایشان فراهم کرده‌اند گل به خودی تاریخی خواهند زد؟
نویسنده: اردشیر محمدی ـ فعال رسانه
توجه: مطلب فوق صرفا دیدگاه نویسنده است و رسانه پرسون در قبال آن هیچ موضعی ندارد
