به گزارش سایت خبری پرسون، در آن هنگام، تنها دور روز از رسیدنِ ماه به نقطه اپازم یا اوج مدارِ بیضیاش به گرد زمین میگذشت، نقطهای که ماه در آن به دورترین فاصله از زمین میرسید و بنابراین اندازه زاویهایش کوچکتر از همیشه بود و نمیتوانست قرص خورشید را به طور کامل بپوشاند.
از همین رو با قرص تیره و سایهنمای خود، تنها یک خورشیدگرفتگی حلقوی پدید آورد.
هنگامی که این خورشیدگرفتگی به گام کوتاه ولی شگفتانگیزِ حلقوی رسید، کسانی که در نیمکره شمالی، در نوار باریک مسیرِ سایه ماه زندگی میکردند توانستند قرص خورشید را مانند حلقهای درخشان به نام "حلقه آتش" ببینند.
ولی در آسمان ابریِ بامدادِ ساحل خاوری آمریکا، این خورشیدگرفتگی به شکل یک خورشیدگرفتگی پارهای یا جزییِ باشکوه دیده میشد.
در این تصویر که از پیوند دیجیتالی نماهای پیاپی در زمانی نزدیک به بیشینهی گرفتگی پدید آمده، خورشید و ماه را میبینیم که دارند با هم از افق ساحل کوینسی، جنوب بوستون ماساچوست بالا میآیند.
از خوششانسی عکاس، پرندهای هم از میدان دید دوربین گذشت و مسیر موجدار پروازش به ماهِ سایهنما و خورشید نیمگرفته پیوست.