آیا وعده‌های اقتصادی نامزدهای ریاست جمهوری قابل تحقق است؟

به گزارش سایت خبری پرسون، داوطلبان سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری از طریق صدا و سیما و یا شبکه‌های مجازی در حال تبلیغات و انعکاس نظرات خود هستند. هر چند تنور این دور از انتخابات یخ کرده است، اما برخی از وعده‌های اقتصادی نامزدها جلب توجه می‌کند. شعارهایی که عدم تحقق آن در شرایط تورمی فعلی کشور عیان است و نشان دهنده ی ضعف اساسی کاندیداها در حوزه اقتصادی به رغم ادعاهای آنان است.

برای مثال قاضی‌زاده هاشمی مدعی است در 3 روز می‌توان مشکلات بازار سرمایه را رفع کند؛ وی همچنین در توییتر خود نوشت:«وقتی رئیس جمهور شدم، با اولویت دستور تشکیل فوری صندوق رفاه جوانان را تا قبل از اسفند ۱۴۰۰ صادر خواهم کرد. هر زوج جوان ۵۰۰ میلیون تومان برای اشتغال، ازدواج و مسکن خود از این صندوق دریافت خواهند کرد.»

نمونه مهم دیگر اظهارات محسن رضایی در خصوص پرداخت یارانه 450 هزار تومانی به 40 میلیون ایرانی کم درآمد، در حالی که دولت فعلی یارانه 45 هزار تومانی را با سختی پرداخت می‌کند، است.

این موارد از جنجالی‌ترین ادعاهای داوطلبان انتخابات ریاست جمهوری بود. البته سایر نامزدها نیز از این غافله عقب نماندند، برای نمونه، ابراهیم رئیسی درصدد ایجاد یک میلیون شغل در سال و تک رقمی کردن نرخ تورم است.

خبرنگار پرسون برای بررسی بیشتر این وعده‌های اقتصادی، گفت‌و‌گویی با کامبیز لعل، کارشناس اقتصادی داشته که به شرح ذیل است.

لعل بیان کرد: یکی از دلایل عمده عدم تحقق وعده‌های نامزدهای انتخابات این است که وقتی به عنوان رئیس جمهور وارد دولت می‌شوند؛ با بدنه‌ای از نظام اجرایی فارغ از نوع جناح بندی‌ها و شعارها مواجه می‌شوند که باید برخی امور را به صورت معمول و روزانه انجام دهند و از برخی کارها پرهیز کنند.

وی ادامه داد: بدنه اجرایی سنگین، تنبل و ناکارآمد دولت، توانایی انجام برخی کارها را توسط هیچ رئیس جمهور جدیدی ندارد. بسیاری از نامزدهای انتخابات با ساز‌و‌کار‌های تأمین مالی پروژه و درگیری‌های نظام اجرایی آشنایی ندارند.

این کارشناس اقتصادی در پایان تاکید کرد: داوطلب انتخابات ریاست جمهوری بعد از پیروزی با واقعیت عرصه اجرایی رو‌به‌رو شده، از وعده‌های سابق خود پشیمان گشته و به آنها اهمیت نمی‌دهد.