سایت خبری پرسون ـ سبحان رستمی؛ جامعه شناس در گفتوگو با خبرنگار پرسون اظهار داشت: برچسب اجتماعی یا همان «استیگما» رفتاری است که معلول برخی از ویژگیهای زمانی و مکانی است و معمولا در بحث اجتماع کاربرد بیشتری دارد.
این جامعه شناس در ادامه عنوان کرد: برای نمونه ابتلا به کووید 19 یا همان ویروس کرونا در جامعه ما به یک موضوع ناپسند و شرمگین تبدیل شده است، لذا بیمار از یک طرف از نظر جسمی و سوماتیک با بیماری مبارزه میکند و از سوی دیگر باید در مقابل برچسبهایی که جامعه بر وی می زند، قرار بگیرد.
وی این نوع نگرش را حاصل دو پدیده بیاطلاعی مردم و نیز نبود ارکانهای فرهنگی با زیرساختهای محکم عنوان کرد و گفت: برای نمونه در رسانه ملی که در طول این مدت در بحث کرونا اخبار بسیاری را به صورت گزارش، خبر و... منتشر میکند به نوعی با بیماری کرونا رفتار کرده و میکند که گویی فرد مبتلا، ابتلا به این ویروس را مایه شرم برای خود و حتی خانواده اش تلقی میکند همانند کسی کهه به بیماری اچ آی وی مبتلا شده است، زیرا صداوسیما چهره و صورت مبتلایان را به نحوی محو میکند که اینگونه به بیمار القا میشود که گناه و بزه بزرگی را مرتکب شده است.
رستمی با اشاره به اینکه استیگما را میتوان یک «سندرم اجتماعی ـ فردی» دانست، بیان داشت: در ماههایی که بیماری کرونا در کشورمان شیوع داشت بسیاری را چه از اقوام و چه از دوستان میدیدیم و میبینیم که بیماری خود را انکار میکنند و همین انکار بیماری از سوی مبتلا، باعث میشود به صورت غیرارادی جامعه به سمت استیگما یا برچسب زدن به وی گرایش پیدا کند.
این جامعه شناس با اشاره به اینکه استیگما خود یک بیماری اجتماعی است، بیان کرد: نهادینه شدن استیگما در جامعه نه تنها در بحث بیماریها و اپیدمیها میتواند تاثیرات منفی داشته باشد، بلکه این ناهنجاری اجتماعی میتواند بسیاری از شئونات دیگر زندگی ما را دستخوش تغییراتی کند که برای جامعه اثرات منفی بسیاری به دنبال خواهد داشت.
رستمی در پایان سخنان خود گفت: برای برون رفت از نگاهی که امروز در جامعه ما به « نگاه استیگمایی» معروف شده است، نیازمند زمان و هزینه هستیم و البته برای برون رفت از این خصیصه غیراجتماعی و فرهنگ ستیزانه باید زمان را مدیریت کنیم.
آیین مهر ـ استان کردستان