به گزارش سایت خبری پرسون، مهدی فقیه اگرچه بازنشسته اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شیراز است، اما حرفه بازیگری را از دوران جوانی و قبل از انقلاب با عروسک گردانی و بازی در صحنه تئاتر آغاز کرد. همین عشق سبب شد با تلاش خود بورسیه بگیرد و چند سالی راهی فرانسه شود و بعد از بازگشت در آثار متعددی در نقش های مختلف بازی کند که حاصل بیش از پنج دهه فعالیت بازیگری وی، در ذهن مردم ایران حک شده است.
قسمت‌هایی از گفتگو با مهدی فقیه را مرور بخوانید.
در حال نگارش سریال عروسکی 145 قسمتی درباره شاهنامه فردوسی برای بچه های خوب مملکت ام هستم تا یک اثر درست و حسابی و در شأن فردوسی عزیز باشد. همچنین مشغول بازی در سریال «جشن سربرون» ساخته مجتبی راعی هستم که مطمئنم اثر خوبی است.
بازی در این شرایط به طور حتم برایتان سختی هایی را به همراه دارد.
حدود چهار ماه است که نتوانسته ام به شیراز بروم. متاسفانه در شهرستان ها کار نیست و اغلب کارها در تهران فیلم برداری می شود. مجبوریم برای بازی چند ماه در تهران بمانیم و رفت و آمد به دلیل شیوع کرونا سخت است.
درگذشت زنده یاد کریم اکبری مبارکه تلخ ترین حادثه کرونایی این‌هنرمند در سریال «جشن سربرون» بود.
-بعد از کمی مکث- من اکبری مبارکه را از قبل از انقلاب می شناختم، او هنرمندی وارسته، باسواد و مردم دار بود. او هم بازیگر، هم برنامه ریز و هم دستیار کارگردان بود و در چند کار مشترک در سمت های مختلف کنار هم بودیم. اکبری مبارکه در تمام سکانس های سریال «جشن سربرون» هم‌بازی من بود. روحش شاد.
درباره بحث مالی چیزی نگویید که خیلی بد است، دستمزدها زیر صفر است. هنرمندان ما در مضیقه زیاد مالی هستند و واقعاً اذیت می شوند، ما هم در بین مردم نمی توانیم مسائل زندگی مان را بازگو کنیم. بنابراین خیلی زندگی سخت می گذرد. خدا را شکر با وجود مشکلات در «جشن سربرون» هر روز پروتکل ها رعایت می شود و پزشک داریم و تست روزانه از ما و هنروران می گیرند.
خیر. سخت گیری ها همیشه بود. کریم اکبری مبارکه در گذشته سابقه بیماری داشت و در کار ما به رحمت خدا رفت و داغی به دلمان گذاشت.
اگرچه هنر در اثر کسب تجربه به دست می آید، اما به جوانان علاقه مند می گویم، اگر می خواهند به هر قیمتی به حرفه بازیگری ورود کنند، باید تحصیلات آکادمیک هم در کنار تجربه داشته باشند. ما باید مفاهیم انسانی را به مردم بیاموزیم و این که چقدر توانسته ایم خودمان را به کمالات انسانی نزدیک کنیم، مهم است. می گویند جامعه فرهنگی و هنری باید یک سر و گردن از مردمش بالاتر باشد، اندکی هنرمندان از مردم عقب افتاده اند. به یاد دارم قبل از انقلاب تئاتر کار می کردم، به دنبال تحصیلات آکادمیک رفتم و رتبه دوم بورسیه را گرفتم و برای تحصیل به فرانسه رفتم.
در گذشته و در مقطعی که کار پیشنهاد نمی شد، نجاری می کردم. چیزهای بزرگ که نمی توانستم بسازم، چون اذیت می شدم، اما جعبه چوبی و جعبه خاتم می ساختم و می فروختم.
منبع: روزنامه خراسان
268111
