پرسون- ناگهان موشکی به صورتم بر خورد کرد و بر زمین افتاد. موشک کاردستی پسربچه ای بود که به محض دیدن این صحنه به زعم اینکه کار بدی کرده است، فرار کرد. از روی کلافه گی بخاطر وقتی که به سرعت تلف میشد موشک را از روی زمین برداشتم کاغذ روزنامه بود.موشک را باز کرده و شروع به خواندن مطالبش کردم.
تیتری نظرم را جلب کرد؛ در همین اثنی بلاخره ماشین آمد بعد از جای گرفتن روی صندلی ؛ برگه روزنامه را کاملا صاف و تیتری را دوباره مرور کردم«مرگ زودرس مطبوعات کاغذی» و مضمون متنش این بود:" کرونا با انسداد گلوگاه تنفسی، مطبوعات کاغذی ایران را به کما برد. از این پس تا پایان طرح فاصله گذاری اجتماعی، مطبوعات کاغذی در کشور منتشر نخواهند شد و دور از انتظار است که بدن نحیف مطبوعات بتوانند در دوران پساکرونا، تجدید حیات کرده و حتی به وضعیت بی رمق کنونی خود برسندو در ادامه تحلیل آمده بود که ۱۱ فروردین ۱۳۹۹ ستاد ملی مقابله با کرونا از رسانه‌ها خواسته بود، نسخه کاغذی نشریات تا پایان طرح فاصله گذاری اجتماعی چاپ نشود.
بنابراین رسانه‌های مکتوب، تمام ظرفیت خود را در فضای برخط و شبکه‌های اجتماعی برای تقویت جریان اطلاع رسانی و کارکرد آموزشی مقابله با کرونا همانند هفته‌های گذشته به کار ببرند."
اما این داستان سکته های پی در پی مطبوعات مکتوب، انگار تمامی ندارد! من شغلم روزنامه نگاری است و با انتشار روزنامه، امورات خود را می گذرانم.
خبر تلخی دوباره همه مطبوعاتی ها را نگران کرده است ": الزام دو لتی ها به انتشار آگهی در روزنامه ها حذف شد" و پیشتر از این بود که آگهی های دادگستری نیز، با ابلاغیه ای مبنی بر الزام انتشار اگهی ها در سامانه الکترونیک که با مواد 73 و 302 و 343 آیین دادرسی مدنی و مواد 616، 344، 174 و 384 قانون آیین دادگستری کیفری در تعارض بود و مواد مذکور بر انتشار آگهی‌ها در روزنامه‌های کثیرالانتشار تاکید داشت! امابا وجود این تعارض اشکار و غیر قانونی همچنان عدم انتشار آگهی های دادگستری در روزنامه ها تا به امروز ادامه دارد.
نخست قوه قضاییه و اکنون دولت!...به ما بگویید از جان کاغذ های ما چه می خواهید که وقت و بی وقت قلب مطبوعات و مستندات مکتوب را مچاله می کنید ؟!
مگر نمی بینید فعالان رسانه با انواع مشکلات تهیه و تامین مواد اولیه و مسائل معیشتی دست و پنجه نرم می‌کنند، چرا قوه قضاییه و دولت گلوگاه دسترسی به اقتصاد رسانه را این گونه می بندد؟!بخش عمده ای از درآمد نشریات استان ها از محل آگهی های دستگاه قضایی تامین می شد وبخشی بزرگتری از محل آگهی های دولتی !
حالا مسئله ای که مطرح است اینکه؛ ما شغلمان این بود! مسئولان را نگران کنیم تابرای پاسخگویی به مردم خیالشان راحت نباشد و بدانند کسی سایه مردم است بر بالای سرشان! تا مطالبه و روشنگری کنیم،تا بخواهیم و فریاد مظلوم را به ظالم برسانیم. اما انگار باید صدایمان بریده شود. زیرا کسی برای کاستن از دغدغه‌های مطبوعات کشور که باید حضور فعالانه و هوشمند در مقابل رسانه های زرد خارجی داشته باشد ندارد.
می دانم مرثیه هایمان به چاه ویل افتاده است ...
رکن چهارم دموکراسی را دریابید که دولت نیز قصد دارد با گرفتن امکان معیشت مکتوبات در مطبوعات پل های پشت سرش را در روزهای انتهایی فعالیتش خراب کند.
از همه تشکل های رسانه ای از جمله خانه مطبوعات اصفهان می خواهیم با قدرت تمام در مقابل مصوبه اخیرهیات وزیران مبنی بر حذف التزام دولتی ها به انتشار اگهی در روزنامه ها بیایستد.
به مقصد رسیدم و کاغذ روزنامه ای را که موشک آن کودک بود در کیفم جای دادم تا یادم بماند موشک های کاغذی سر انجام بی تفاوتی در مقابل هر گونه ظلم غیر به بدنه مطبوعات کشور است.
نرگس رضایی-روزنامه نگار
