امید و ترس؛ بازیگران روزهای کرونایی ایرانیان/ بعد از فوت میناوند و انصاریان چه بر مردم گذشت؟

به گزارش سایت خبری پرسون، افکار عمومی جامعه و به ویژه علاقمندان به فوتبال، هنوز با مرگ غم انگیز مهرداد میناوند- یکی از اسطوره های فوتبال ایران کنار نیامده بودند که در کمتر از یک هفته این بار خبر درگذشت علی انصاریان دوست و هم بازی میناوند را آن هم به دلیلی مشابه شنیدند.

در طول روزهایی که مهرداد میناوند و نیز علی انصاریان در بیمارستان بستری بودند و فرایند درمان آنها استمرار داشت، گمانه های فراوانی در مورد چرایی ابتلای آنها به ویروس کرونا و خطری که سلامتی این دو فوتبالیست و هنرمند کشورمان را تهدید می کرد، مطرح شد؛ گمانه هایی که ترکیبی از حدس و واقعیت بود و البته هیچ تأثیری در روندی که به یک فرجام تلخ منجر شد، نداشت. آنقدر تاثیر این دو چهره دوست داشتنی فوتبال و هنر، زیاد بود که با مرگشان شوکی به مردم مخصوصا جوانترهایی که زندگی آنها را دنبال می کردند وارد شد.

واقعیتی دردناک که منجر به فوت هر دو آنها شد و حالا خبر درگذشت این دو فوتبالیست و هنرمند پرطرفدار کشورمان سایه سنگینی از غم و اندوه و افسردگی را در جامعه افکنده است.

حال که یک هفته از مرگ انصاریان و دو هفته از مرگ میناوند گذشته است، حاشیه های این فراق، دامنگیر پزشکشان (دکتر هاشمیان) که به صورت پزشک مدعو در بیمارستانهای لاله و فرهیختگان برای رسیدگی به این دو بازیکن سابق فوتبال، حضور داشت هم شده است. آنقدر که مجری تلویزیون (میثاقی) هم در برنامه اش انتقادهایی را به دکتر هاشمیان وارد کرد که با جواب تند هاشمیان مواجه شد.

اما چیزی که در این میان از خودمان نمی پرسیم سهم بزرگ هر یک از ما در جلوگیری از انتشار ویروس و افزایش آرامش در اطرافیانمان است. دقیقا بعد فوت میناوند و انصاریان و صدها ایرانی در بیمارستانهای کشورمان و هزاران انسان در اقصی نقاط جهان، صحبت های عجیب و غریب بهروز افخمی یکی از کارگردان های شناخته شده ایرانی را در جشنواره فجر امسال شاهد بودیم. صحبت هایی از تاثیر نداشتن ماسک و قرنطینه؛ آنقدر که بسیاری از پرستاران و پزشکان و حتی سلبریتی های همکار با افخمی به او خرده گرفتند. خرده از باب سخنانش، آنهم در این برهه حساس، که همه چیز بسته به مراقبت و عدم مراقبت و حفظ فاصله اجتماعی ما در آنی از ثانیه ممکن است تغییر کند.

اگرچه در شرایط کنونی کند و کاو در مورد چرایی و چگونگی وقوع این دو رخداد در مورد این عزیز حاصلی ندارد و دیگر افکار عمومی جامعه باید با نبود آنها کنار بیایند، اما همین چرایی و چگونگی ها مهم می شود اگر بدانیم می تواند تکرار آنها جان افراد بیشتری را بگیرد و سرنوشت رقم خورده را برای جمع بیشتری تکرار کند.

بررسی ها نشان می دهد که فوت مرحوم مهرداد میناوند و علی انصاریان آن هم در فاصله زمانی نزدیک و با علتی مشابه به شدت بر روی افکار عمومی جامعه تأثیر منفی گذاشته است و این اثرات تلخ و منفی را در پست ها و پیام هایی که در شبکه های اجتماعی منتشر می شود، به خوبی می توان ردیابی کرد.

در چنین شرایطی که سایه نا امیدی و دلسردی جمعی به جامعه مستولی می شود و بسیاری حتی در فلسفه حیات خود به ابهام های بزرگی رو به رو می شوند، ضرورت جدی گرفتن این روزهای تلخ و تلاش برای رهایی از آن بیشتر خودنمایی می کند.

به دیگر سخن اکنون که مشاهده می کنیم جمع کثیری از مردم ایران در سطوح و طبقات مختلف به واسطه این دو رویداد با شکلی نگران کننده از نا امیدی و ترس رو به رو شده اند، در ابعاد مختلف ضرورت رسیدگی به جامعه و کمک به عبور از این شرایط احساس می شود.

* عبور از شرایط دردناک و سخت

در شرایط کنونی قطعاً سنگین ترین مسئولیت بر دوش حاکمیت و متولیان بهداشت و درمان کشور است که باید اطمینان های لازم را مبنی بر تهیه و تولید واکسن و نیز دیگر الزامات درمانی لازم به جامعه به صورت عملیاتی بدهند و شهروندان را هم به لحاظ روانی و هم جسمی در تلاش برای غلبه بر ویروس کرونا یاری دهند. رسانه های دیداری و شنیداری و نوشتاری نیز در این شرایط خطرناک وظیفه دارند تا با اطلاع رسانی صحیح و امید بخش جامعه را یاری دهند تا ضمن عبور از این شرایط سخت با اطلاعات و آگاهی دقیق تری از شرایط موجود، رفتار و کردار خود را تنظیم کنند.

دستگاه های نظارتی و درمانی کشور نیز در شرایط کنونی وظیفه دارند تا با سختگیری های بیشتری شهروندان را به رعایت پروتکل های بهداشتی ترغیب و متخلفان از این پروتکل ها را مجازات کنند.

عموم شهروندان جامعه نیز باید به صورت جدی تری خطرهای موجود را که حیات تک تک ما را نشانه گرفته و تهدید می کند، درک کرده و برای غلبه بر این شرایط همیاری لازم را داشته باشند. آنچه که هست و نمی توان آن را نادیده گرفت اینکه اکنون جامعه ایرانی ما همانند بسیاری از جوامع دیگر با یک مشکل و بحران بزرگ و ملی و چه بسا فراملی دست به گریبان است و بدون یک اقدام جمعی و هماهنگ میان حاکمیت و مردم رهایی از آن امکان پذیر نیست.

حقیقتی اجتناب ناپذیر که حالا با مرگ دو اسطوره فوتبال ایران با موجی از افسردگی و ناامیدی جمعی نیز تلفیق شده و بی توجهی به آن می تواند تبعات بسیار خسارت باری را چه به لحاظ فردی و چه به لحاظ جمعی به شهروندان و جامعه تحمیل کند. اما خبر خوش در این برهه آغاز واکسیناسیون عمومی است. آغازی برای یک شروع دوباره و نزدیکتر شدن همه ما به همدیگر، روابطی که ظرف یکسال گذشته به صورت مثبت و منفی رشد داشته و مشکلات عصبی، روحی و عاطفی جامعه را تا حد زیادی جابه جا کرده است.