شب گذشته مرگ ناگهانی مارادونا اسطوره دنیای فوتبال، تمام جهان به ویژه طرفداران ورزش محبوب فوتبال را به شوک فرو برد و موجی از احساس غم و تاثر را در فضای مجازی به راه انداخت.
به گزارش سایت خبری پرسون، عصر روز چهارشنبه پنجم آذر خبری ناگهانی کل جهان را به شوکی عمیق و باورنکردنی فرو برد. مارادونا، اسطوره دنیای فوتبال درگذشت. به این بهانه خبرنگار سرویس ورزشی پرسون به نگاه و بررسی زندگی شخصی و حرفه ای این اسطوره تکرارنشدنی دنیای فوتبال پرداخته است.
دیگو آرماندو مارادونا فرانکو در تاریخ ۳۰ اکتبر۱۹۶۰ در شهر لانوس واقع در بوئنوس آیرس پایتخت آرژانتین و در خانواده ای فقیر به دنیا آمد. او از همان کودکی علاقه اش به فوتبال را نشان داد و در سن هشت سالگی با حرکات نمایشی اش با توپ فوتبال در اماکن عمومی همگان را شگفت زده می کرد و از این طریق حتی توانست برای خانواده فقیر و پرجمعیتش درآمدزایی نیز بکند. فرانکو رسما از سن پانزده سالگی پای در عرصه حرفه ای فوتبال نهاد و به تیم آرجنتینوس جونیورز پیوست و کم کم نامش را بر سر زبان ها انداخت. دیگو آنقدر خوب و حرفه ای بازی می کرد که تنها دو سال بعد و در سن هفده سالگی به تیم ملی آرژانتین دعوت شد و اولین بازی ملی اش را در مقابل مجارستان انجام داد. حرکات پا به توپ و انفجاری وی و مهارت حفظ توپ و دریبل های جادویی این بازیکن خبر از ظهور یک پدیده در دنیای فوتبال می داد.
دیگو در ادامه مسیر حرفه ای فوتبالش به تیم محبوب بارسلونا پیوست و به مدت دو سال در این تیم هنرنمایی کرد. ناپولی، انتخاب بعدی وی بود و اوج درخشش این بازیکن در این تیم ایتالیایی رقم خورد. دیگو در ۱۸۸ بازی که برای ناپولی انجام داد، موفق به ثبت ۸۱ گل در این تیم و دو قهرمانی حرفه ای در باشگاه های ایتالیا و نیز فتح جام یوفا شد. در همین اثنی، دیگو همواره به اردوی تیم ملی کشورش نیز دعوت می شد و به قدری محبوب شده بود که چشم تمام طرفداران فوتبال در جهان به بازی هایش در مستطیل سبز خیره شده بود. آرژانتین در سال ۱۹۸۶ به لطف ساق های جادویی دیگو توانست به قهرمانی جهان دست یابد و گل های دیدنی او به تیم ملی انگلستان هنوز هم در خاطر هواداران مانده است. زمانیکه دیگو از میانه میدان پا به توپ شد و با دریبل هفت بازیکن انگلیسی دروازه این تیم قدرتمند را گشود، دنیای فوتبال تمام قد و به احترام این نابغه آرژانتینی ایستاد و فقط و فقط او را تشویق و ستایش نمود و به اعتقاد بسیاری از کارشناسان فوتبال دیگو بهترین گل قرن را به ثمر رسانید. از گل های به یادماندنی دیگر او، گلی بود که با دست وارد دروازه حریف کرد و به گل دست خدا معروف شد.
بیشتر بخوانید:
دیگو مارادونا درگذشت
دیگو که با ثبت ۹۱ گل ملی و ۲۵۹ گل باشگاهی برای همیشه نامش را در تاریخ فوتبال ثبت کرده است، در سن سی سالگی کم کم وارد حاشیه شد و دوران افول ورزشی این نابغه آغاز شد. زمانیکه سازمان لیگ ایتالیا پس از پایان یکی از بازی های ناپولی خبر از کشف آثار کوکائین در بدن مارادونا داد و همین امر باعث محرومیت یک سال و نیمه دیگو از میادین ورزشی شد. از سوی دیگر ضبط مکالمه دیگو با مقامات مافیای موادمخدر دردسرهای این بازیکن را بیشتر کرد و همین مساله باعث بازداشت وی از جانب پلیس شد. دیگو که روزهای سختی را می گذراند و از جانب رسانه ها به شدت تحت فشار بود، سعی کرد با حضور در تیم سویا و نیز درخشش در جام جهانی ۱۹۹۴ از این فشار خارج شود و به روزهای اوجش بازگردد. اما این اتفاق رخ نداد و آزمایش دوپینگ دیگو پس از بازی مقابل نیجریه مثبت اعلام شد و باز هم او از تمام فعایت های ورزشی محروم شد.
دیگو که دیگر امیدی به درخشش و بازگشت به میادین نداشت، به کشورش بازگشت و آخرین روزهای حرفه ای دوران بازیگری اش را در دو تیم نیواولد بویز و بوکاجونیورز گذراند و سپس در سن سی و چهار سالگی برای همیشه از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. دیگو، اولین بازیکن در تاریخ فوتبال بود که دو مرتبه رکورد نرخ نقل و انتقالات را در جهان شکست. او اولین بار با بهای ۵ میلیون یورو به بارسلونا در لالیگا و بار دوم با بهای ۶٫۹۵ میلیون یورو به ناپولی در سری آ پیوست. او عاشق کیک، کوکایین و کتک کاری بود. وی بارها خبرنگاران را در جاهای مختلف مورد ضرب و شتم شدید قرار داده بود و از تند خوترین ورزشکاران آرژانتین در چند دهه اخیر به شمار می رفت. آسیا و اروپا، بارها شاهد رفتار خشونت آمیز مارادونا با خبرنگاران و حتی تماشاگران سرزمین مستطیل سبز بوده است که کمتر در روزگار کنونی از سوی سلبریتی های دنیای فوتبال و حتی ورزش مشاهده می شود.
مارادونا سپس وارد دوران جدیدی از زندگی اش شد و به مربیگری در تیم های ملی و باشگاهی روی آورد. راسینگ کلوب آویاندا، الوصل و الفجیره امارات و تیم ملی آرژانتین از جمله تیم هایی بودند که مارادونا در آن ها مربیگری کرد و البته هیچگاه نتوانست در این عرصه موفقیت های دوران بازیگری اش را تکرار کند. از نکات جالب دوران مربیگری گری او می توان به همکاری اش با سرخیو آگوئرو، دامادش در تیم ملی آرژانتین اشاره کرد و همچنین نیمکت نشینی های مسی در این دوران نیز در برخی از مسابقات در نوبه خودش تعجب همگان را برانگیخت.
دیگو در ادامه مسیر زندگی اش سعی کرد بدون حاشیه بوده و زندگی آرامی داشته باشد. اما خبری که در ماه گذشته میلادی منتشر شد، بار دیگر نام او را بر سر زبان ها انداخت. خبر جراحی مغزی اسطوره آرژانتینی که موجی از نگرانی را بین هواداران فوتبال راه انداخت. با اعلام این خبر پزشکان آرژانتینی سعی نمودند شرایط را آرام و معمولی جلوه دهند. اما ناگهان شب گذشته و با اعلام خبر مرگ دیگو آرماندو مارادونا فرانکو در اثر سکته قلبی جهان به شوکی عمیق فرو رفت. حالا باید باور کنیم که آن کودک هشت ساله هنرمند که با حرکات نمایشی اش به خانواده فقیر خود کمک می کرد و همان نوجوانی که خیلی زود در عرصه ملی درخشید و همان جوانی که توانست گل دست خدا را به ثمر برساند و همان سرمربی ناکام که به کوکائین معتاد شده بود، دیگر درمیان ما نیست و دنیای فوتبال مات و مبهوت به گفتن همین یک جمله بسنده می کند که : بدرود اسطوره ...
گزارش: محمدرضا طارمی
