ترمیمِ توانِ ملی؛ ضرورتِ فراجناحی و فوری/ اختلافات جناحی را کنار بگذاریم

به گزارش سایت خبری پُرسون، خسرو مختاری کارشناسِ توسعه و جامعه‌شناس در یادداشتی بر ضرورت اصلاح از درون و تقویت انسجام ملی تأکید کرده است و هشدار می‌دهد که تداوم اختلافات جناحی و تعلل در تصمیم‌های راهبردی می‌تواند ایران را در معادلات بین‌المللی به وجه‌المصالحه قدرت‌های بزرگ تبدیل کند. او راه برون‌رفت از شرایط کنونی را در هم‌صدایی فراجناحی و ترمیم توان ملی می‌داند.

خسرو مختاری نوشت:

"سنگی که دیر رها شود، به جایِ سرِ دشمن، به مچِ پایِ دشمن می‌خورد."

این تمثیل هشداردهنده به ما یادآوری می‌کند که تأخیر در اقدام، اثربخشی عمل را کاهش می‌دهد و فرصت‌های راهبردی و کلیدی را از دست می‌دهد.

نخبگان گرامی اصلاح‌طلب و اصولگرا، باید بدانند که کارکرد امروزِ شما مورد قضاوت تاریخ خواهد بود. سیاست فشار از بیرون و تلاش برای فروپاشی از درون، خط‌مشی دیرپای دشمنان ملت است که امروز، با تعمیق شکاف اجتماعی و طرح مسائل غیر راهبردی، پیاده‌نظام‌هایی از دو جناح سیاسی را به‌کار گرفته است. اما آنچه امروز بیش از هر زمان دیگر نگران‌کننده است، تعللِ ما در پاسخ هوشمندانه و به‌موقع از طریق پادزهر "صلاح از درون" برای رفعِ نقاط ضعف است؛ همان‌گونه که آسیب‌شناسی دفاع مقدس دوازده‌روزه نشان داد: دفاعی تاریخ‌ساز که هرچند به پیروزی انجامید، خساراتی نیز به همراه داشت که نباید تکرار شود.

تمثیلِ «سنگِ دیر رها شده» نشان می‌دهد اقدام دیرهنگام دیگر اثربخشیِ لازم را نخواهد داشت: اگر تیر به‌موقع رها نشود، به‌جای سر دشمن، تنها به مچ پای دشمن خواهد خورد. این یعنی فرصت تاریخی برای تغییر معادله از دست می‌رود و ضربهٔ مورد نظر ما به دشمن ناکافی می‌ماند.

هم‌زمان، خطرِ واقعیِ دیگری نیز وجود دارد: ایران ممکن است به وجه‌المصالحه در بازی‌های بین‌المللی ابَرقدرت‌ها تبدیل شود؛ زیرا مرز منافع ملیِ کشورها تعیین‌کننده‌تر است و همیشه بهانه‌ای برای بی‌تعهدی even از سوی کشورهایی که خود را دوست یا متحد می‌خوانند وجود خواهد داشت. برخلاف فوتبال که دوست داریم با شکست حریف، تیمِ خود صعود کند، در عرصهٔ سیاست باید به خود و ظرفیت‌های ملی اتکا کنیم. به قولِ مرحومِ پروفسور هشترودی: "کس نخواهد خراشید پشتِ من جز ناخنِ انگشتِ من."

نمونه‌های اوکراین و تایوان نشان می‌دهد که ابَرقدرت‌ها می‌توانند بدونِ لحاظِ منافعِ کشورهای دیگر، مناطق و منابعِ حیاتی را معامله کنند. متأسفانه امکانِ فشارِ بازیگرانِ منطقه‌ای و بین‌المللی بر طرف‌های ثالث وجود دارد و این می‌تواند به معامله‌هایی منجر شود که منافع ملی ایران را نادیده گیرد. تأخیر در اصلاحِ داخلی و در تقویت انسجام ملی، شانس ایران را برای دفاعِ مؤثر از منافعِ خود در عرصهٔ معادلات بین‌المللی کاهش می‌دهد و زمینه را برای نقشِ " قربانی مصالحه" فراهم می‌سازد، نمونه‌ای که در برخی کشورهای منطقه دیده‌ایم.

اکنون که در منطقه‌ای حساس و تاریخی قرار داریم، رفعِ ضعف‌های حوزهٔ دفاعی و دیگر کاستی‌های استراتژیک، از طریقِ سیاستِ هوشمندانه، " اصلاح از درون" و تقویت انسجام ملی حولِ محور اولویت‌هایِ مشترک جناح‌های سیاسی، مهم‌ترین تدبیری است که می‌تواند دشمن را مأیوس سازد؛ همانندِ دفاعِ جانانه دوازده‌روزه که عبرتی برای دشمن شد. مدیریت اختلافات جناحی، اولویت‌بندی منافع ملی و تقویت ارزش‌های ایران و انقلاب تنها با اقدام عاجل و هوشمندانه ممکن است؛ بدین‌سان می‌توانیم ایران را از آسیب احتمالیِ معادلاتِ بین‌المللی مصون داریم و اجازه ندهیم "سنگِ دیر رها شده" به جایِ دشمن، اثری ناقص و کم‌اثر بر آینده کشور برجای بگذارد.

به نخبگان سیاسی و به‌ویژه افراطیون هر دو جناح که ندانسته در زمینِ دشمن بازی می‌کنند، هشدار می‌دهم: اختلافات جناحی را در خدمت منافع ملی تنظیم کنید و مراقب باشید که دشمن، از میان افراطیون دو جناح برای پیشبرد مقاصد خود بهره‌برداری نکند. امروز باید با وحدت حول محور "اصلاح از درون" و با فوریت و صداقت عمل کنیم. فرصت‌ها محدود است و تأخیر، هزینه‌ای جبران‌ناپذیر بر آینده ایران خواهد گذاشت. اگر دیر بجنبیم، ممکن است با ناامیدی دوستان راهبردی‌مان (چین و روسیه)، ایران در معادلات بین‌المللی به وجه‌المصالحه تبدیل شود و سنگ پرتاب‌شده ما—به‌جای دشمن—به سر خودمان بخورد و در تاریخ، "سنگ پشیمانی" نام گیرد.

لذا باید فرزندان وطن، پیرو امام، به خود آیند. ان‌شاءالله.

منبع: پُرسون