نیشکر نفس شیرین خوزستان

به گزارش سایت خبری پُرسون، از خوزستان؛ حامد منصوری سرپرست پُرسون خوزستان در یادداشتی احساسی از نیشکر نه به‌عنوان یک محصول، بلکه به‌عنوان نماد زندگی، ایستادگی و امید در خوزستان یاد می‌کند؛ او با نگاهی شاعرانه، از رنج و تلاش مردمانی می‌نویسد که در دل خاک داغ جنوب، شیرینی زندگی را می‌رویانند و نشان می‌دهد نیشکر، تنها صنعت نیست، بلکه تپش انسان و زمین است.

حامد منصوری نوشت:

گاهی سحر که هنوز آفتاب کامل بر دشت‌های خوزستان ننشسته، اگر کنار یکی از کارخانه‌های نیشکر بایستی، می‌توانی بخار آرام و سپیدی را ببینی که از دل خطوط تولید بالا می‌رود؛ انگار که زمین دارد نفس می‌کشد، همین تصویر ساده برای من همیشه یادآور این حقیقت بوده که صنعت نیشکر، تنها یک روند کشاورزی یا کارخانه‌ای نیست؛ یک زندگی جاری است.

نیشکر در ایران، به‌ویژه در خوزستان، ریشه در خاک و تاریخ دارد، از کشت تا برداشت و از کارخانه تا محصول نهایی، همه چیز به هم پیوسته است؛ درست مثل رگ‌هایی که خون را در یک پیکر به جریان می‌اندازند

این صنعت، هزاران خانواده را به هم متصل کرده؛ از کارگران خط مقدم مزرعه، تا مهندسین کنترل کیفیت و پژوهشگرانی که در سکوت آزمایشگاه‌هایشان آینده را می‌سازند، هر کدام سهمی از این داستان دارند

اما آنچه این صنعت را متمایز می‌کند، تنها وسعت زمین‌ها یا حجم تولید نیست؛ روح ایستادگی و تداوم در آن است، سال‌هایی بوده که آب کم شده، فشار اقتصادی سنگین بوده، یا فصل‌ها با سختی گذشته‌اند، اما نیشکر و مردمانش یاد گرفته‌اند ایستادن، دوباره بلند شدن، و دوباره رویاندن را.

نیشکر داستان ایجاد امید از دل خاک است.

داستان دست‌هایی که تسلیم نمی‌شوند.

داستان سرزمینی که می‌داند رشد تنها یک واژه نیست؛ یک باور است!

وقتی به این صنعت نگاه می‌کنیم، در حقیقت به یک شبکه‌ی زنده‌ی انسانی نگاه می‌کنیم؛ شبکه‌ای که شکر می‌سازد، اما فقط شکر نه، اشتغال، امنیت غذایی، توسعه‌ی ملی، نشاط اجتماعی و آینده می‌سازد.

شاید اگر کسی از دور نگاه کند، فقط مزرعه و کارخانه ببیند اما کسی که نزدیک ایستاده باشد، در آن بخار آرامِ صبحگاهی، انسان را می‌بیند.

همان انسانی که با دل و دست خود، این سرزمین را هر روز دوباره می رویاند.

آری؛ نیشکر، داستان ایستادگی مردمان خوزستان است!همین.