به گزارش سایت خبری پُرسون، بر اساس قانون، وزارت راه و شهرسازی باید هر سال حداقل ۰.۲ درصد از مساحت کشور را برای ساخت مسکن جدید اختصاص دهد، یعنی در پنج سال باید حدود ۲۸۴ هزار هکتار زمین جدید به شهرها اضافه شود. اما تا سال ۱۴۰۴ فقط ۱۲ درصد این هدف انجام شده است.
تناقض بین قانون و مصوبات شهرسازی
یکی از دلایل اصلی این عقب‌ماندگی، تضاد بین قانون برنامه مسکن و مصوبات شورای عالی معماری و شهرسازی است. در حالی که قانون سقف تراکم را ۶۰ نفر در هکتار تعیین کرده، طرح‌های شهری گاهی تراکم‌هایی تا دو برابر این مقدار پیشنهاد می‌دهند.
توسعه تراکمی به جای توسعه افقی
این موضوع باعث شده به جای توسعه افقی و افزایش زمین‌های مسکونی، شهرها با تراکم‌های بالا ساخته شوند که نه تنها با اهداف قانون تناسب ندارد، بلکه مشکلات شهری مانند ازدحام و کیفیت پایین زندگی را افزایش می‌دهد.
منبع: شهر خبر
