به گزارش سایت خبری پُرسون؛ محمد پناهنده در خصوص چالش‌های مدیریت پسماند در جوامع روستایی گیلان و راه‌حل مناسب برای آن، اظهار کرد: مدیریت پسماند در جوامع روستایی گیلان یک چالش پیچیده است که باید راه‌حل آن بر اساس مقیاس جمعیتی و امکانات اقتصادی هر منطقه انتخاب شود. در این زمینه، دو گزینه کلیدی ایستگاه کمپوست و زباله‌سوزهای کوچک‌مقیاس وجود دارد. این دو گزینه را در سه مقیاس جمعیتی مختلف بررسی می‌کنیم.
وی در خصوص ایستگاه کمپوست افزود: ایستگاه کمپوست، محلی برای فرآوری پسماندهای آلی مثل پسماندهای کشاورزی، دامی و تر خانگی است که با هدف تبدیل آن‌ها به کود آلی یا کمپوست ایجاد می‌شود. این ایستگاه‌ها با استفاده از روش‌های طبیعی یا مکانیزه، مواد آلی را تجزیه کرده و به محصولی با ارزش تبدیل می‌کنند؛ همخوانی این ایستگاه‌ها با محیط گیلان به دلیل رطوبت بالای منطقه و منابع غنی پسماندهای کشاورزی مانند کاه و کلش برنج و برگ چای، بسیار مناسب است. این فرآیند پسماند را به عنوان یک ثروت می‌بیند و آن را به چرخه تولید بازمی‌گرداند.
پناهنده با اشاره به تفاوت بین کارخانه و ایستگاه کمپوست و انواع مختلف آن گفت: ایستگاه کمپوست معمولا واحدی با مقیاس کوچک تا متوسط است که پسماندهای آلی را به صورت محلی و با روش‌های ساده و کم‌هزینه فرآوری می‌کند، هدف آن بیشتر مدیریت پسماند و تولید کود برای مصارف محلی است. در مقابل، کارخانه کمپوست مجموعه‌ای صنعتی و بزرگ است که با تجهیزات مکانیزه پیشرفته پسماندها را در مقیاس وسیع فرآوری و کمپوستی با کیفیت بالا تولید می‌کند. هدف اصلی کارخانه تولید انبوه و تجاری کمپوست است.
عضو هیئت علمی پژوهشکده محیط زیست جهاددانشگاهی با اشاره به روش‌های مختلف ایستگاه‌های کمپوست، گفت: روش‌های مختلف ایستگاه‌های کمپوست عبارتند از روش هوازی، ورمی کمپوست و کمپوست در گودال می‌باشد. در روش هوازی (Windrow) پسماندها در توده‌های بلند قرار گرفته و به صورت دوره‌ای زیر و رو می‌شوند تا هوا دهی شوند. در ورمی کمپوست (Vermicompost) از کرم‌های خاکی برای تجزیه پسماند استفاده می‌شود که محصولی بسیار باکیفیت و غنی تولید می‌کند. کمپوست در گودال(Pit Composting) هم روشی ساده و کم‌هزینه بوده که در آن پسماند در گودال‌های زیرزمینی دفن و تجزیه می‌شود
منبع: ایسنا
