سعید دهقانی

حمام پر از بخار شده بود و یک بدن نیمه‌جان روی کف آن پهن بود. صدای دوش آب دقیقه‌های پیاپی به گوش مرد خانه می‌رسید. با این حال، شیوا این صدا را نمی‌شنید؛ چون جریان خون او کُند شده بود و بر اثر خوردن 40 عدد قرص «آلمپرازولام» قدرت شنوایی‌اش مختل شده بود. بر بافت‌های مغزش اثر گذاشته بود. حتی وقتی یک ساعت بعد، او را سوار آمبولانس کردند هم، هیچ کدام از حواس پنج‌گانه‌اش به خوبی کار نمی‌کرد. در همان لحظه‌ها، احساسی در مرز میان هوشیاری و خواب داشت. می‌خواست به زندگی‌اش پایان دهد.

«کرونا، کاری کرد که همسرم کمتر به من تهمت خیانت بزند! به واسطه شُغلَم، با دختران جوان زیادی در ارتباط بودم؛ به همین خاطر، همسرم همیشه به ارتباطاتم شک می‌کرد. گمان داشت، به او خیانت می‌کنم. در طول یک سال گذشته که بیشتر کلاس‌های دانشگاه را به صورت برخط برگزار می‌کنم و کمتر در اجتماع حضور دارم، میزان سوءظن او نیز کاهش یافته است.»

کشاورزی در یکی از روستاهای ممسنی، درآمد شش ماهش را خرج خرید یک گوشی هوشمند کرد تا فرزندش با کمک نرم‌افزار «شاد» بتواند درس بخواند. غافل از آنکه نرم‌افزار کارایی نداشت و بعد از چند ماه، معلمان مدرسه آن روستا تصمیم گرفتند به روش پیشین آموزشی باز گردند!

با اینکه سازمان جهانی یونسکو تعریف‌های دیگری از معنای «باسواد» ارائه داده است، در کشورمان همچنان تعریف کلاسیک از این مفهوم در آمارها به کار می‌رود؛ در این گزارش به تضادها و تناقضات آمارهای رسمی ایران از شمار باسوادان این کشور با شاخصه‌های جهانی پرداخته شده است.

در این گزارش خواهید خواند، تأثیر بلندمدت ماسک زدن در میان زنان منجر به تغییر ذوق وسلیقه آنها برای انتخاب نوع آرایششان - حتی در آینده پساکرونایی خواهد شد.

در فرهنگ ایران باستان، شب یلدا استعاره از شکست اهریمن داشته و روز پس از آن، یعنی نخستین روز دی‌ماه را «نوروز» می‌نامیده‌اند.