در چند روز اخیر انتشار مجموعهای شامل هزاران عکس دیده نشده از دوران قاجار از آرشیو «کاخ گلستان» توسط یک کاربر ناشناس شبکه اجتماعی ایکس واکنشهای بسیاری را در پی داشته است.
کلمۀ شاطر در زبان عربی به معنی زرنگ، زیرک و تیزپا است. در دوران قاجار این کلمه به خدمتگزاران سلطنتی اطلاق میشد که پیاده همراه کالسکۀ شاه حرکت میکردند و میدویدند.
دوره قاجاریه شاید از نظر بیشتر ما دوره افول ایران و دوره پادشاهان بیعرضه و خائن به کشور باشد؛ با این همه میتوان در بین همین سلسله هم چهره هایی مملکتدوست و بادرایت پیدا کرد.
گستره خوش آب و هوای کن برای تهرانیها به باغها و مزراع کشاورزیاش معروف است؛ همان باغهای انبوه، کوچهباغهای دلگشا و درختان کهنسالی که اکنون دیگر به نماد کن تبدیل شده است.
در بیلیاقتی و ظلم و ستمی که شاهان قاجار به مردم روا داشتند تاریخ هر چه بگوید کم گفته، اما در این دستگاه فرتوت و رنجور دولتمردانی بودند به غایت اندیشمند و لایق که همه تلاششان آبادانی کشور بود و با ساختن بیمارستان و مسجد و مدرسه باقیاتالصالحات برای خود به جا گذاشتند.
محدوده سرچشمه و عودلاجان در سالهای نسبتا دور، بهخصوص در دوره قاجار، محل زیست رجال صاحب منصب پایتخت بود و به همین دلیل در مقایسه با سایر محلههای تهران، خانههای قجری یا بهعبارتی بناهای تاریخی بیشتری دارد.
ناصرالدین شاه قاجار علاقۀ فراوانی به هنر نوظهور عکاسی داشت و ظاهرا برای عکاسی کردن سوژهای بهتر از همسران پرشمارش نمییافت؛ همسرانی که از نظرگاه نخوتآمیز شاه، «کنیزهای» او به حساب میآمدند.
در مجموعۀ «سفر به عصر قاجار» هر بار با چند عکس باکیفیت که از آرشیوهای معتبر تهیه شدهاند، شما را به تماشای گوشههایی از زندگی مردم ایران در بیش از یک قرن قبل میبریم.
یکی از جاذبههای گردشگردی محله اوین بیتردید کوچه زیبای ۱۳چنار است؛ کوچهای که مدت مدیدی است از باغ احمدعلی سپهر، مورخ و سیاستمدار دوره قاجار و پهلوی، محافظت میکند.
از نوزادانی که به مریضخانۀ دولتی آورده شدهاند تا یک جشن بالماسکه در تهران و کودکانی مشغول تماشای شهر فرنگ؛ با این عکسها شما را به تماشای صحنههایی از زندگی مردم ایران در چندین دهۀ قبل میبریم.
از نگهبانان اسب ناصرالدینشاه در حیاط کاخ تا مطربان موکب شاهی در دشت لار؛ با این عکسها شما را به تماشای صحنههایی از زندگی مردم ایران در دوران قاجار میبریم.
ایرانیها به کسی که در طبخ غذا مهارت دارد آشپز میگویند. این خود دلیلی محکم برای محبوبیت آش در فرهنگ غذایی این سرزمین است. تهرانیها هم برای انواع آشها جایگاه ویژهای قائل بودند و در مقاطع مختلف سال آشهای ویژه میپختند.