جعفر گلابی

کاملا روشن است که اصلاح‌طلبان در شرایط کاملا خاص و غیبت کاندیداهای حداکثری خود از آقای روحانی حمایت کردند، روشن‌تر آنکه آقای روحانی هیچگاه ادعای اصلاح‌طلبی نکرده و آقای خاتمی هم هنگام حمایت از ایشان در سال 84 بر این نکته تاکید کردند. دولت آقای احمدی‌نژاد کشور را به ورطه‌ای کشانده بود که هر آزاده دلسوزی برای خلاص شدن مملکت از آن پرتگاه موحش حاضر بود برای توقف آن روند مخرب از تمایلات خود بگذرد و به هر کاندیدایی غیر از موافقان آن اوضاع رای دهد.

شاید آن زمان که شعار «ما کرونا را شکست می‌دهیم» را سر دادیم و به خود هم غره شدیم، کرونا در دلش به ما می‌خندید و می‌دانست که چه‌ها با ما خواهد کرد؟ کاش با این همه خسارت و درد و رنج و افسردگی و فراق یک دستاورد داشته باشیم یک دستاورد ساده: لااقل کمتر شعار دهیم!

حساسیت گسترده شهروندان ایرانی نسبت به امضای برنامه 25 ساله همکاری‌های جامع ایران و چین کاملا بجا و ناشی از آگاهی و احساس مسوولیت آنان در برابر سرنوشت و آینده کشور است و باید از آن استقبال کرد و پاسخ شایسته و شفاف به آن داد.

متاسفانه با همه سر و صداها و بعد از تجمع‌ها و وعده‌های مسوولان بالاخره همسان‌سازی آن‌گونه که برای بازنشستگان کشوری و لشکری اعمال شد برای بازنشستگان تامین اجتماعی به ثمر ننشست و در واقع همه ‌چیز به سال آینده حواله شد و تا سال آینده هم به قول معروف کی زنده است و کی مرده؟!

متاسفانه باوجود تلفات بالای 60 هزار نفری نوعی از عادی‌انگاری پدید آمده است و بسیاری تصور می‌کنند که با رعایت برخی شیوه‌نامه‌ها قادر به محافظت از خود در هر شرایطی هستند. اگر بروز این حالت را در کنار محدودیت‌های مختلف و زحمت‌ساز و آزاردهنده یک‌سال گذشته و خستگی مفرط مردم قرار دهیم و دولت هم با موضوع مسافرت‌ها کج‌دار و مریز برخورد کند، امکان وقوع امواج گسترده مسافرت‌ها دور از ذهن نیست.

در شرایط تورم افسارگسیخته و توفانی و زیر سایه انواع شعارهای محروم‌نوازانه و فریادهای عدالت‌خواهانه که از هر سو و هر جناحی بلند است برخی رویدادها اگر بهت‌آور نباشد، تعجب‌ساز و بعضا غیرقابل باورند. هیچ کس نمی‌تواند منکر فشارهای فزاینده و دردناک معیشتی برا قشار آسیب‌پذیر خصوصا کارگران و بازنشستگان تامین اجتماعی باشد.

ما برای رسیدن به حقوق کشور خود نه تنها در گام‌های هسته‌ای که در ابعاد سیاسی هم باید جبهه‌های جدید باز کنیم و افکار عمومی جهان را متوجه رنجی کنیم که تحریم‌های امریکا خصوصا در دوران کرونا متوجه ایرانیان کرده است. به نظر می‌رسد فشار سیاسی بر دولت بایدن موثر خواهد شد، درست برخلاف دولت ترامپ که هیچ فشاری را نمی‌پذیرفت و پیگیر پیروزی بزرگ و قاطع بود.

اگر در زمینه مناسبت‌ها برنامه‌ای جامع وجود داشته باشد و پیرامون آن قاطعیت و اراده‌ای فراگیر صورت گیرد احتمالا شاهد موفقیت‌های بزرگ خواهیم بود و چه بسا قبل از واکسیناسیون همگانی زنجیره ابتلا قطع شود.