پژوهشگر جهاد دانشگاهی و عضو گروه پژوهشی مجتمع تحقیقات گیاهان دارویی جهاددانشگاهی خراسان جنوبی گفت: مطالعات نشان دادهاند که کمبود مواد مغذی مانند B۱۲ و اسید فولیک میتواند شنوایی را تا ۳۹ درصد کاهش دهد.
ممکن است با شنیدن نام ویتامین C ابتدا مرکبات به ذهنمان خطور کند، اما غذاهایی مانند سیب زمینی، اسفناج، گوجه فرنگی، انواع توتها و سایر میوهها و سبزیجات با رنگ روشن هم سرشار از این ویتامین هستند. برخلاف تصور رایج، فلفل دلمهای نارنجی سه برابر بیشتر از یک پرتقال ویتامین C دارد.
"ویتامین D" یک اصطلاح کلی برای دو شکل مختلف از ویتامین است: ویتامین D۲ و D۳. اگرچه این دو فواید یکسانی دارند، اما از منابع مختلفی به دست میآیند و ساختار مولکولی متفاوتی دارند.
گرفتگی عضلات به احتمال زیاد به دلیل کمبود ویتامین ب۱۲ (کوبالامین) رخ میدهد. ویتامین ب۱۲ به طور طبیعی در مواد غذایی با منبع حیوانی مانند گوشت، ماهی، مرغ، محصولات لبنی و تخممرغ یافت میشود. گیاهان ویتامین ب۱۲ ندارند اما برخی غلات صبحانه و مخمرهای غذایی با ویتامین ب۱۲ غنی شدهاند.
خوشبختانه، تیامین به طور طبیعی در انواع غذاها یافت میشود. همچنین معمولاً به مولتی ویتامینها اضافه میشود یا به عنوان یک مکمل مستقل یا به عنوان بخشی از مجموعه ویتامین B مصرف میشود.
دبیر انجمن علمی پیشگیری و درمان چاقی ایران بیان میکند: «اصلیترین عملکرد ویتامین D در بدن دخالت در متابولیسم استخوان است، یعنی کمبود ویتامین D منجر به پوکی استخوان میشود.»
عادات سالم سبک زندگی مانند ورزش، رژیم غذایی متعادل و مصرف مکملهای مناسب همگی دست به دست هم میدهند تا عملکرد کبد را به طور صحیح تنظیم کنند و سلامت آن را ارتقا دهند
بسیاری از غلات کامل، منابع خوب تیامین هستند. ماست نیز تیامین دارد. غذاهای پروتئینی شامل گوشت مرغ، غذاهای دریایی، حبوباتی مانند لوبیا و نخود فرنگی و همچنین تخم مرغ، آجیل، دانهها و سویا منابع خوب و پرمصرف تیامین هستند.
این ویتامین نادر، بیشتر از غذاهایی که از منابع حیوانی به دست میآیند، تهیه میشود. با این وجود، خبر خوب برای افراد گیاهخوار این است که منابع گیاهی نیز وجود دارند که این ویتامین را دارا هستند و میتوان از آنها در برنامه غذایی روزانه بهره برد.
هجوم افکار منفی در ذهن شما و عدم توانایی برای خلاص شدن از شر آنها ممکن است ریشه در کمبود برخی ویتامینها داشته باشد. خواندن این مقاله راهگشای شما خواهد بود.
مطالعهای در مجله Diabetes Care نشان داده افرادی که بیشترین مصرف منیزیم را داشتهاند در مقایسه با گروهی که کمترین مقدار منیزیم را مصرف کرده بودند، ۱۵ درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ بودند.