دفتر نخستوزیری عراق به دنبال اعلام توافق واشنگتن و بغداد برای خروج تدریجی نیروهای خارجی از عراق، خبر داد نخستین نشست دو طرف برای رایزنی و گفتوگو در این خصوص آغاز شده است.
آغاز مذاکرات رسمی امنیتی میان بغداد-واشنگتن در روزهای آتی که یکی از محورهای اصلی آن خروج نظامیان آمریکایی از عراق خواهد بود، این خروج بالقوه یک «پیروزی راهبردی» برای ایران تلقی شده است.
یک مقام ارشد دولت آمریکا با بیان اینکه «اتکای ایالات متحده به سوخت هستهای روسیه تهدیدی حیاتی برای امنیت ملی ماست» از کنگره خواست تا بودجهای را برای بازسازی زنجیره تامین داخلی و محدود کردن واردات سوخت هستهای این کشور فراهم کند.
از ابتدای شروع بحران جاری در نوار غزه نام ایران پیوسته مطرح بوده و مستمرا نیمی از نگاه دولتهای ذیربط و رسانهها متوجه ایران و نقشی بوده است که ایران تاکنون داشته و بعد از این ممکن است داشته باشد.
شبکه الجزیره در گزارشی درباره تبادل زندانیان میان ایران و آمریکا به نقل از کارشناسان تصریح کرد: توافق اخیر میان تهران و واشنگتن یک گام مهم در جهت تنشزدایی میان دو کشور است اما بعید است که به زودی به حصول یک توافق دیپلماتیک و گسترده منجر شود.
دولت اصولگرایان به تدریج در حال خارج شدن از پیلهای است که خودش در حوزۀ سیاست خارجی به دور خود پیچیده است. حضور در جمعهای منطقهای و بینالمللی از جمله شانگهای و بریکس نشانهای آشکار از روند خروج از پیلۀ انزواطلبی پرخاشجویانه و خوداستثناءپندار است.
باید اذعان داشت که ایران چه عضو شانگهای و بریکس بشود یا نشود و روابط خود را با کشورهای منطقه گسترش دهد یا روال سابق را پیش بگیرد این آمریکاست که باید تصمیم بگیرد که می خواهد به برجام بازگردد و تعهدات برجامی خود را عمل کند و با ایران به توافق برسد یا خیر.
ساعاتی پیشتر برخی ناظران از جمله بارابارا اسلاوین کارشناس آمریکایی پنجشنبه شب در توئیتی مدعی شد: ایران میتواند سفارش غذا، دارو و شمار محدودی تجهیزات پزشکی را نزد بانکی در دوحه ثبت کند. بانک مذکور در دوحه نیز هزینه کالاها را پرداخت میکند و شرکتهای قطری آنها را به ایران تحویل میدهند. ایران اصلا به منابع مالی دسترسی مستقیم ندارد.
اهمیت راهبردی روابط چین و آمریکا نه فقط برای این دو کشور، بلکه در سرنوشت جهان تاثیرگذار است.دو طرف به سمت مدیریت رابطه دوجانبه، جلوگیری از افزایش تنش و رفتاری ترکیبی نسبت به یکدیگر در حال حرکتاند که نتیجه آن گونهای ثباتسازی در رابطه دو جانبه است. سرشت سرنوشتساز این روابط دوجانبه برای همه کنشگران در سراسر گیتی حائز اهمیت است. کمتر رابطه دو جانبهای، مانند رابطه پکن و واشنگتن زیر ذرهبین است.