مسعود پزشکیان

روش و منشی که مخالفان پزشکیان برای رویارویی با او و دولتش پیش گرفته‌اند، نه سیاست‌ورزی منتقدانه، که نوعی سیاه‌بازی مغرضانه است، که متأسفانه با آموزه‌های دینی و رحمانی دین مبین اسلام هم اصلا جور درنمی‌آید.
رئیس ‌جمهور پزشکیان در اولین روزهای ماه مبارک رمضان، با دو اقدام پسندیده نشان داد همچنان راه و رسم مردمی بودن را دنبال می‌کند و رسیدن به مقام و منصب ریاست ‌جمهوری او را از این خصلت اسلامی و انسانی دور نکرده است.
رئیس‌جمهور گفت: « روز قیامت به این سادگی از کنار ما نخواهند گذشت. روز قیامت از ما می‌پرسند چه کسی گفت در ذلت و بدبختی بمانیم؟ باید مسیر رشد و حرکت را فراهم کنیم. به شما عزیزان در کمیته امداد کمک خواهیم کرد تا بتوانید بالا بروید.»
متأسفانه آنچه بیش از هرچیز تاکنون در دولت چهاردهم شاهد بوده‌ایم، توصیه‌های اخلاقی و درددل‌گونه با مردم و نهادهای حاکمیتی و... و در واقع جایگزینی توصیه‌های اخلاقی به جای «سیاست‌گذاری اقتصادی و اجتماعی» بوده است.
روزنامه شهرداری تهران نوشت: آقای پزشکیان مسیر درستی را پیش رفته‌اند. عرض خیرخواهانه این است که اجازه ندهند روایت‌های انحرافی از وفاق غالب شود؛ روایت کسانی که با نعل وارونه از این اصل اخلاقی، منیت و خودخواهی را نتیجه می‌گیرند و غرض نهایی‌شان این است که تنها ما حقیم و دیکتاتورمآبانه می‌خواهند وفاق را ابزار سرکوب قانون و تکثر و نقد و مطالبه کنند.
جعفر گلابی در یادداشتی نوشت:

آقای پزشکیان وفاق را با مردم معنا کنید

مسوولیت سنگین جناح اصولگرا که داعیه ولایت‌مداری دارد و قاعدتا باید شکست دولت را شکست خود و همه بداند بیش از همیشه است. اما آقای پزشکیان نمی‌تواند به انتظار کنترل افراطیون از سوی بزرگ‌ترهایشان بنشیند، وی راهی جز وفاق با مردم و تکیه بر هوش و آگاهی و مسوولیت‌شناسی ملت ندارد.
تندروهای مجلس سیاست‌شان در استیضاح همتی وزیر اقتصاد از جهتی قابل‌فهم بود. ولی این کار عوارض خود را دارد، زیرا همچنان تناقضات موجود در داخل ساختار مدیریتی کشور، ادامه دارد و طبعاً پس از این تشدید نیز خواهد شد و کارایی دولت نیز کمتر خواهد شد.
سازمان آگهی های پُرسون