مرگ و میر

بیداد کرونا و بیش از ۱۱۳هزار زندگی‌ای که در ایران مُرد؛ جان‌هایی که در سایه نبود واکسن و تزریق قطره‌چکانی آن در کشور و البته اشکالاتی در مدیریت بیماری، هر روز روانه قبرستان شد؛ حالا اما جای خوشحالی است که از زمین و آسمان واکسن می بارد و وعده کنترل بیماری در ماه‌های پیش رو داده شده است.

به‌طور کلی مخالف تحلیل‌های مبتنی بر نظریه توطئه هستم. کسانی که مطالب مرا پیگیری می‌کنند با چنین تحلیلی مواجه نشده‌اند و طبعا به عنوان یک شیوه مرسوم تحلیلی مخالف آن هستم. ولی این روزها درباره مساله واکسن هر چه فکر می‌کنم، ره به جایی نمی‌برم جز اینکه گمان کنم یک دستی پشت پرده در حال رقم زدن این وضعیت است، چون عقل سلیم نمی‌تواند چنین رویدادهایی را اتفاقی تحلیل کند.

این روزها آنچه به سادگی بر سر زبان می‌رود، خبرمرگ انسان‌هایی است که شکار ویروسی می‌شوند که بیش از دوسال است جهان را به تسخیر خود درآورده است؛ آن قدر پریشان احوال هستیم وبه قدرکفایت و صدبرابر بیشتر فریاد زده‌ایم برای واکسینه کردن که دیگر در این سوگ‌نامه از بیانش می‌گذرم.