چه قائل به این باشیم که گزارشهای مسمومیت ناشی از استرس و اضطراب و جو روانی است، چه مایل باشیم تصور کنیم که یک عملیات پیچیده تروریستی در جریان است، حالا دیگر وقت آن رسیده که شورای امنیت ملی در مورد این وضعیت استثنایی تشکیل جلسه دهد.
کودکان سیستان و بلوچستان یا خوراک گاندو هستند یا قربانی هوتک و تصادفات جادهای که همه این اتفاقات به دلیل عدم زیر ساخت های لازم راه ها، آموزشی و... می افتد. هفته گذشته نیز ۳ دانش آموز از یک خانواده در حین برگشتن از مدرسه به خانه دچار صانحه تصادف شده و جان باختند. مرگ های دلخراشی که به قول مسئولان منطقه نه اولین و نه آخرین هستند.
وزیر آموزش و پرورش انگار وزیر وزارتخانه دیگری است؛
اگر نمایندگان دو شهر قم و بروجرد دختران نازنینشان در مدارس حوزه انتخابیهشان تحصیل میکنند، در کدام مدارس هستند؟ و اگر دختران دلبندشان در کنار خودشان در پایتخت میزیند، آیا از برخی همشهریهای دخترانشان در آن بعضی مدارس باخبرند؟
در حالی نماینده سروستان در مجلس شورای اسلامی عنوان کرده حداقل ۱۰ تا ۱۵ شهر کشور درگیر مسمومیت دانش آموزان شدند که رییس مجلس این آمار را رد می کند و اعلام کرده که اینطور نیست و تنها دو شهر قم و بروجرد درگیر هستند.
رئیس سازمان مدارس و مراکز غیر دولتی گفت: بیش از ۶۰ موضوع درباره خانواده و مشارکت خانواده در سند تحول آموزش و پرورش مطرح شده است در صورتی که در گذشته نگاه به مشارکت خانواده عمدتاً مشارکت مالی بوده است.
آنچه مسمومیتهای مدارس قم را متفاوت از موارد دیگر میکند، تعدد و استمرار زنجیرهای مسمومیت در مدارس دخترانه بوده است که آخرین مورد آن روز چهارشنبه سوم اسفند با مسمومیت ۱۵ دانشآموز دختر رخ داد.
وزیر آموزش و پرورش در خصوص وضع ارتباط با خانوادهها در مدارس پس از پیروزی انقلاب گفت: مدارس به تدریج محلی برای جذب افراد برای جبهههای جنگ شد و مدارس پس از مساجد سنگر اسلام و نظام بودند. کمکهای مردمی که در آن زمان به جبهههای جنگ فرستاده میشد در مدارس جمعآوری میشد. همین امر موجب شد ما در نظام آموزش و پرورش عادت کنیم از اولیا و برای امور مدرسه پول بگیریم.
در اطلاعیه وزارت آموزش و پرورش مطرح شد: تمامی مدارس شامل دولتی، غیر دولتی، هیأت امنایی و … موظف هستند مبالغ گرفته شده از خانواده ها جهت برگزاری خدمات خاص که به علت تعطیلی انجام نشده است پس بدهند.
یک کارشناس آموزش عنوان کرده است: «شنیدهها حاکی از آن است که بعضی از مدارس و اموال آموزشوپرورش با موقعیت تجاری که قابل فروش است و مشتریهای قابلتوجهای دارد، مازادسازی میشود. عموما مدارس قدیمی که در اواخر قاجار و پهلوی ساختهشدهاند، اکنون در مرکز شهر قرار گرفتهاند. آن زمان فضا باز بوده و از آن استفاده کردهاند. به تدریج شهرها گسترش پیدا کرد و اکنون در مراکز شهرها قرار گرفتهاند. مرکز شهرها هم عموما تجاری و ارزش ملکی هنگفتی دارد.»