برخی از صاحب نظران از بنیان تمدن نوین اسلامی دم می زنند. تمدن اسلامی در برههای از زمان (قرن چهارم و پنجم هجری)ظهور کرد و پس از یکی دوقرن با حضور برخی مدعیان افول نمود. ایران دارای تمدن هفت هزارساله است.
درباره اعتراضات اصفهان متن طولانیتری نوشتهام که گمان میکنم بهتر است در روزهای آینده منتشر شود. ولی بخش خاصی از آن را فعلا تقدیم میکنم. این بخش پاسخ به این پرسش است که راهحل رسمی و دمدستی این بحران چه خواهد بود؟ منظور از راهحل، ارایه یک برنامه ۵ یا ۱۰ ساله بلندمدت نیست که هیچ یک از معترضین به اجرای آن اعتمادی ندارد، زیرا ساختار موجود از این حیث برنامهپذیر نیست، آن هم برنامهای که بخواهند، مساله آب را در یک حوضه مهم حل کند.
بستر زاینده رود که در زمان صفویان یکی از بزرگترین تحولات تاریخی ایران را با آبادانی پشت سرگذاشت و ثمره آن احداث پلهای بینظیر در این رودخانه خروشان بود، یکبار و پس دو قرن، تاریخ ساز شد و در شرایطی که کارشناسان از بروز جنگ آب در استانهای نظیر اصفهان ابراز نگرانی میکردند، اما هزاران نفر از مردم متمدن این استان در روز جمعه به اعتراض مدنی برای خشکی این رودخانه دست به تجمع زدند. این اتفاق در شرایطی مهم و قابل تقدیر بود که مردم بدون خشونت و اعتراض و نهایت مدنیت به اعتراض به خشکسالی پرداختند و فیلمها و عکسهای آن در رسانههای جهان بازتاب فراوانی داشت.
نماینده اصفهان در مجلس شورای اسلامی در نامه ای به رئیس جمهوری خواستار توجه ویژه او به موضوع زاینده رود شد و گفت: به گونه ای تدبیر شود تا ضمن حضور شخص رییس جمهور در اصفهان و تشکیل شورای عالی آب و یا جلسه هیئت دولت در اصفهان، ابعاد مختلف موضوع بررسی شده و راهکارهای مناسب عملیاتی شود.
بعد از گذشت حدود ۱۰ روز از آغاز تجمع اعتراضی کشاورزان اصفهانی نسبت به خشک شدن زایندهرود، قشرهایی از مردم این شهر نیز به کشاورزان پیوستند و با تجمع در کنار پل خواجو خواهان جاری شدن دائمی آب این رودخانه شدند. تجمعکنندگان، امروز (جمعه-۲۸ آبان) در بستر خشک زایندهرود جمع شدند و شعارهای اعتراضی سر دادند.
معاون اول رئیس جمهوری با بیان اینکه دولت به جد دنبال حل مشکل زاینده رود است، گفت: از نزدیک وضعیت زایندهرود و مناطق کشاورزی استان را دیدهام و میدانم که شرایط سختی است.
اولین بار نیست که کشاورزان حق آبهدار اصفهانی به خشکی زایندهرود و نبود آب معترضاند. اعتراض آنها سابقهای10ساله دارد. بارشهای اندک در سال آبی گذشته و ذخیره محدود سد زایندهرود، اوضاعواحوال بدی را رقمزده است. در طول سالهای گذشته بارها کارشناسان از لزوم برنامهریزی واقعبینانه برای تخصیص منابع آب و جلوگیری از شکلگیری بحرانهای منطقهای بر سر آب تأکید کرده بودند.
خیمهای بزرگ افراشته در کنار پل خواجو و بادی که گرد از زمین بلند میکند با جمعیتی از کشاورزانی که میگویند آب بر آنها بسته شده و دور خیمه حلقه زدهاند و نیروهای انتظامی که گرد کشاورزان حلقه زدهاند؛ ترکیبی بدیع که به نظر میرسد برای روایتی مدرن از وقایع دینی طراحی شده تا آنطور که خود کشاورزان معترض میگویند، مظلومیتشان را به تصویر بکشد
حجت الاسلام حسین میرزایی در نامه ای به رئیس جمهور بر اهمیت رود حیاتی زاینده تاکید کرد که در این خصوص غلامحسین اسماعیلی به وزیر نیرو در خصوص تشکیل ستاد احیای زاینده رود دستور بررسی و اقدام داد.
رئیس کمیسیون آب و مناطق کمبرخوردار شورایشهر اصفهان با اشاره به ضرورت نگاه ملی به مسئله زایندهرود و بحران آب اصفهان اظهار کرد: به دلیل فرونشست زمین و مشکلات ناشی از خشکسالی و عدم جریان زایندهرود، پلهای تاریخی اصفهان در حال ریزش هستند.
نخستین کنگره "استان اصفهان و توسعه ملی، چالشها و فرصتهای پیشرو" روز سه شنبه در دانشگاه صنعتی اصفهان آغاز به کار کرد و در ۲ قالب حضوری و مجازی برگزار میشود.
سرپرست معاونت حفاظت و بهرهبرداری شرکت آب منطقهای اصفهان با اشاره به اینکه از نخستین ساعت بامداد امروز سد نکوآباد برای تحویل حقابه کشاورزان شرق اصفهان باز شد، گفت: جریان زاینده رود از زمان بازگشایی سد نکوآباد به مدت ۱۰ روز برای کشاورزان شرق است و احتمال دارد حدود هشت روز آب در اصفهان جاری باشد.
رییس حوزه آبریز رودخانه زاینده رود شرکت مدیریت منابع آب ایران:
رییس حوزه آبریز رودخانه زاینده رود و حوزه های جنوب غربی فلات شرکت مدیریت منابع آب ایران گفت: با برنامه تعادل بخشی می توان بر یکی از بزرگترین چالش های آینده استان یزد که آب می باشد فائق آمد.
مدیرکل مدیریت بحران استانداری اصفهان گفت: تأمین آب تالاب از سه منبع رودخانه زاینده رود، رودخانه زرچشمه کوههای جنوبی شهرضا و حق آبههای رودخانه از سوی دشت اسفنداران امکانپذیر است.
در سالهای اخیر حدود پنج هزار و ۵۰۰ مورد تغییرکاربری زمین کشاورزی و یا فروش این اراضی در این منطقه شناسایی و گزارش شده که بیشترین آنها در شهرستانهای اصفهان، کاشان، شاهین شهر و میمه، شهرضا و سمیرم بوده است.