دموکراسی

تونس تنها کشوری است که از زمان حرکت‌ها و انقلاب‌های موسوم به بهار عربی توانسته ‌بود تا به امروز از کنش‌های ضد دموکراسی جان سالم به در ببرد.

معمولا با هیچ سیاستی نمی‌توان موافقت صددرصدی مردم (یعنی همه شهروندان) را جلب کرد. به بیان دیگر، در انتخابات باید به این مهم توجه کرد که دموکراسی «حکومت اکثریت» نیست، بلکه معمولا حکومتِ «بزرگ‌ترین اقلیت» است.

تفکر احمدی نژادیسم متغییری مخدوش کننده برای دمکراسی است و مانند ترامپ در آمریکا به اعتبار دمکراسی لطمه می‌زند، حتی اگر از دل یک دمکراسی ناب و انتخاباتی کاملا رقابتی و سالم بیرون آمده باشد.

یادداشت/ تصفیه شدگان تا زمانی که در درون قدرتمند و از مواهب آن برخوردارند مدافع وضع موجود خواهند بود اما وقتی به دایره بیرونی قدرت پرت شده و با واقعیت های جامعه روبرو گردیدند آن وقت دموکرات شده و به نقد هسته قدرت می‌پردازند.

در دنیای امروز با پیچیده‌شدن مسائل شهری، گفتاری تحت عنوان «توسعه شهری پایدار» از دهه ۱۹۹۰ تا به امروز مورد عنایت مدیران و برنامه‌ریزان شهری قرار گرفته است. گفتاری چندبُعدی و پویا که معیارهای کیفی و انسانی را در مرکز ثقل فعالیت‌های خود دارد و دموکراسی را در هسته مرکزی خود می‌پروراند؛ گفتاری که مبتنی بر نیازهای واقعی و تصمیم‌گیری‌های عقلایی، با درنظرگرفتن ملاحظات مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی است.

با وجود کم‌رنگ‌شدن دموکراسی، مطالبه آن همچنان به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین خواسته‌های ایرانیان باقی مانده است. با وجود همه انتقادهایی که به دوران اصلاحات وارد می‌شود، از نظر آزادی مطبوعات، انتخابات آزاد و نبود دانشجویان ستاره‌دار انصافا آن دوران کم‌نظیر بود.

یادداشت/ آیندگان تنها با یک حساب سرانگشتی میزان قدرت و آزمندی دموکراسی در برابر زیستمندی بیوکراسی را تجزیه و تحلیل کرده و مانند قهقهه‌های ما بر رفتارهای نابخردانه مردمان پیش از تاریخ به ریش انسان‌خردمند قرن ۲۱ خواهند خندید و یا شاید هم دیگر انسانی برای خندیدن باقی نماند و ما پایان تاریخ را اینگونه تلخ و بی‌سرانجام رقم بزنیم.