بشار اسد

بخشی از امکانات را از آنجا خارج‌کردیم، و چیز‌هایی که باقی مانده بود مورد تعرض واقع شد و آسیب دید، این برخلاف قوانین بین المللی است. البته باید کسانی که این کشور را تصرف کردند این پیشبینی‌ها را هم می‌کردند.

اینکه همگان در سراسر جهان نسبت به سرعت تحولات در سوریه اعم از حامیان حکومت قبلی تا طرفداران معارضان غلبه یافته سوری، دچار غافلگیری و شوک ناگهانی از چنین تغییرات برق آسایی شدند، کسی شک و شبهه‌ای ندارد و طرف ایرانی نیز از این قاعده کلی مستثنی نیست؛ اما اینکه بی محابا آنان را شماتت کرده و کلیت عملکرد چند دهه‌ای ایران را با مقیاس چند روز اخیر به تحلیل نشسته و خط بطلان بر تمامی استراتژی های منطقه‌ای ایران کشید نه منصفانه است و نه قرین به صحت.

ریابکوف در مصاحبه با شبکه «ان‌بی‌سی نیوز» گفت: «جای او امن است و این نشان می‌دهد که روسیه در چنین شرایط فوق‌العاده‌ای، طبق نیازها عمل می‌کند و [بشار اسد] را به امن‌ترین شکل ممکن به خاک خود منتقل کرد».
سیاست محل تامین خیر عمومی است و نه محلی برای تسویه‌حساب و اغراض شخصی. شما به اندازه بشار اسد هم شجاعت ندارید که درماندگی خود را با صدای بلند اعلام کرد. او از این نظر درمانده نوعِ اول است. شما هنوز در پی توجیهی برای تحلیل‌ها و نگرش‌های به‌غایت اشتباه گذشته خود هستید.
بنظر می‌رسد تغییر نظام سیاسی در سوریه جدا از تمام چالش‌های امنیتی و سیاسی، ابعاد اقتصادی گسترده‌ای هم دارد که همسویی با سیاست‌های اقتصادی غربگرایان در سال‌های گذشته این مسئله را تشدید کرده است.
از اولین ساعات بعد از سقوط بشار اسد، عده‌ای از تحلیل‌گران خارجی درصدد برآمدند به این سؤال پاسخ بدهند که آینده سوریه چه خواهد شد؟ این، سؤال خوبی است ولی مهم‌تر از آینده سوریه، آینده منطقه بعد از حوادث سریع و کم‌سابقه یکسال اخیر است.
سوریه کشوری در حاشیه منطقه نیست، بلکه در قلب آن قرار دارد. چنین تحول تاریخی در چنین کشوری، هم کشورهای مهم منطقه و محیط عربی اطراف آن را تحت تأثیر قرار می‌دهد و هم سیستم‌های ژئوپلیتیک غیرعربی هم‌جوار را متحول می‌کند و بر جهاتی از روندهای جهانی نیز تأثیر خواهد داشت.
در دوران اوج جنگ داخلی سوریه، کشورهای عرب سنی از جمله عربستان سعودی و امارات متحده عربی، روابط خود را با رژیم اسد که متحد اصلی ایران بود، قطع کردند و با هدف منزوی کردن او، از گروه‌های مخالف حمایت کردند.
مگر ممکن است دولتی نخواهد و ارتش بنای مقاومت نداشته باشد و یک کشور دیگر ورود مستقیم کند؟ این حتما عبور از محکمات مردم‌سالارانه جمهوری اسلامی است.
هنوز ۲ ساعت از آتش‌بس میان رژیم صهیونیستی و حزب‌الله لبنان نگذشته بود که نزدیک به بیست هزار تروریست از مرزهای شمالی سوریه که تحت کنترل دولت ترکیه است و آمریکا بیش از ۲۰ پایگاه نظامی در آن منطقه دارد، به درون خاک سوریه سرازیر شده و با انواع تسلیحات مدرن -عمدتاً ساخت آمریکا و اسرائیل- دست به شورش، قتل عام و تخریب منازل و زیر ساخت‌ها زدند.
سازمان آگهی های پرسون