اعتماد عمومی

در کشوری که هر کسی گویی تریبون کارشناسی را در دست دارد، مدیران و مسئولان بدون دانش کافی درباره مسائل کلان سیاسی، اقتصادی و اجتماعی سخن می‌گویند، و رسانه‌ها نیز هر واژه‌شان را منعکس می‌کنند، اعتماد عمومی در معرض خطر است و تصمیم‌گیری‌ها زیر سایه اظهار نظرهای غیرمتخصصانه به بازی گرفته می‌شوند. پرسش این است: چگونه می‌توان جلوی «از همه جا و همه کس گویی» را گرفت و فضا را به تخصص و آگاهی واقعی بازگرداند؟