اساتید دانشگاه

اخراج اساتید از دانشگاه‌ها، اخراج دیگری است یا اخراج خود از جامعه و تاریخ!

به وقت آب شدن یخ ها

اخراج هر استاد، در واقع، به‌ کار گرفتن یا استخدام او در دانشگاه بزرگ‌تر است. اندکی تامل کنند و ببینند این اخراج که می‌کنند، اخراج دیگری است از دانشگاه یا اخراج خود است از جامعه و تاریخ.
این که پیشرفت اداری محققان و استادان ادبیات فارسی دانشگاه‌های ما در کشور خودمان مشروط و منوط به قبول مقالات انگلیسی ایشان در نشریات خارجی باشد، توهین به ایران و ایرانی است.
یکی از تبعات ساده‌سازیِ علم و سهولت‌پیشگی در به‌کارگیری مدرّسان، بازشدن ساده و آسان و بیش از اندازه سهل‌گیرانه در منافذ پذیرش دانشجو بود، که پایین‌ترین‌ها از حیث رتبه و تراز، بر صندلی‌های علم‌آموزی علوم انسانی نشستند.
خلجی گفت: در موضوع اخراج اساتید آنها دنبال القای پاک کردن دانشگاه‌ها از اساتید منتقد، سیاه‌نمایی از وضعیت علمی، حضور اساتید کم سواد در دانشگاه‌ها و موج مهاجرت نخبگان در کشور هستند.‌
دولت‌هایی موفق هستند که با دو اصل برنامه‌ریزی علمی معین و اجرایی، برنامه‌هایشان را مدیریت کنند و نقدهای مراکز علمی را بشنوند و جدی بگیرند!
عضو هیات رئیسه مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه موج رسانه‌ای که در مورد قطع همکاری با اساتید به راه افتاده، واقعیت ندارد، گفت: سعی دارند این موضوع را و سیاسی و امنیتی جلوه داده می‌شود، اما واقعیت ندارد، بلکه موضوع عدم احراز شرایط برای ادامه همکاری مطرح است.
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری برای شفاف سازی اخراج اساتید دانشگاه توسط برخی از جراید اینفوگرافی را منتشر کرد. براین اساس با ۹ نفر از اساتید دانشگاه قطع همکاری شده است.
اگر برای موضوعاتی چون پنهانی بررسی کردن قانون حجاب، فیلترینگ وحشت‌آور، اخراج اساتید، خالص‌سازی و نظایر آن، حرف حساب داریم به میدان بیاوریم وگرنه روشی که این روزها توسط برخی چهره‌های سیاسی و فرهنگی مد شده است حتی در خانواده خودشان خریدار ندارد. این را با اطلاع می‌گویم.
نامه حزب ندای ایرانیان به رئیس‌جمهور در اعتراض به اخبار اخراج اساتید غیرخودی

آقای رئیس جمهور؛ بپذیریم که «دانش» و «اقتصاد» ذاتاً «دستور» پذیر نیستند!

آقای رئیس‌جمهور! آشِ اخراج اساتید غیرخودی چنان شور شد که وزارت علوم حتی نتوانست از لابه‌لای تفاسیرِ دلبخواهانۀ آیین‌نامه‌ها و شیوه‌نامه‌های انضباطی بهانه‌ای دندان‌گیر برای توضیح به افکار عمومی پیدا کند و به ناچار در تقسیم‌کاری ناگفته و حیرت‌انگیز، وزارت کشور در توجیه این اقدامات بیانیه داد و با بافتن رطب و یابس هایی باورنکردنی از فرایند خالص‌سازی دانشگاه دفاع کرد! همین پاس‌کاری نامعلوم و یارکشی بینِ وزارتی کافی است تاکسی گوش شنوایی برای بهانه‌تراشی‌های وزارت علوم نداشته باشد و دانشگاه و دانشگاهیان یقین حاصل کنند، موضوع چیزی جز سیاسی‌کاری نیست!
براساس علم مدیریت بحران، تصمیمات بر اساس تبیین‌های غلط، موج جدیدی از بحران را می‌آفرینند. اما با این پیش‌فرض، باز هم متاسفانه در شرایط کنونی شاهد تصمیماتی عجولانه بر اساس تصمیمات غلط هستیم. اساسا تحلیل‌ غلط هم به علت فهم غلط از مساله و هم ساده کردن صورت مساله است.
حجت‌الاسلام و المسلمین عبدالواحد موسوی لاری وزیر کشور دولت اصلاحات گفت: اخراج اساتید یک تکه از پازل خالص‌سازی است. این بیماری است که اگر جلوی آن گرفته نشود، مثل یک موریانه ریشه‌های نظام و انقلاب را می‌خورد. در همه مسائل اخلاقی، فرهنگی، سیاسی و بی اعتمادی جامعه به مجموعه نظام اثر می‌گذارد.
رئیس جمهور پیشین ایران در واکنش به اخراج اساتید از دانشگاه گفت: ما باید حرمت دانشگاه و اساتید را حفظ کنیم. شکستن حرمت دانشگاه و اساتیدی که برخی از آنها اساتید به نام و فرهیخته هستند و جدا شدن از دانشگاه برای دانشجویان، علم و کشور خسارت است.
وزرای کشور، علوم و بهداشت صراحتا ًدر مورد صحت و سقم خبر جذب ۱۵۰۰۰ هیأت علمی تا پایان دولت سیزدهم اظهار نظر کنند. دانستن، حق مردم است؛ به‌ویژه در رابطه با موضوعی به این مهمی که به نحوی با  آینده فرزندان این سرزمین ارتباط مستقیم دارد.
اخراج ده‌ها استاد از دانشگاه‌های ایران، طی ماه‌های اخیر و به ویژه یک هفته گذشته از یک سو و خبر جذب برخی چهره‌های منتسب به جبهه پایداری به عنوان اساتید جدید، از سوی دیگر، موجی از واکنش‌ها را به دنبال داشته است. محسن رنانی، عضو هیأت علمی گروه اقتصاد دانشگاه اصفهان وضعیت فعلی را، انقلاب فرهنگی دوم و کودتا علیه نظام علم می‌داند.
سخنگوی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری با اشاره به روند جذب و ادامه همکاری اعضای هیات علمی درمورد قطع همکاری با یک استاد دانشگاه صنعتی شریف گفت: این فرد توسط هیات اجرایی جذب دانشگاه فاقد شرایط لازم تشخیص داده شد و نامه قطع همکاری وی به وزارت علوم ارسال شده است. تصمیم بعدی از اختیار دانشگاه خارج است.
مرکز اطلاع رسانی وزارت کشور نوشت: بیشترین آسیب به دانشگاه در سالهای گذشته از ناحیه جریان هایی وارد آمده است که کوشیده‌اند با سیاسی‌بازی و بهره‌برداری‌های جناحی و انتخاباتی از ظرفیت بزرگ دانشگاه و فطرت حق جوی جوانان دانشجو در راستای مطامع خود بهره‌برداری مقطعی داشته باشند.
چند تن از اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها که در جریان اغتشاشات پائیز سال گذشته نه فقط از اغتشاشات و اغتشاشگران حمایت کرده بودند بلکه در پاره‌ای از موارد با اراذل و اوباش اغتشاشگر در جنایت علیه مردم مظلوم این مرز و بوم همراه بوده‌اند، از دانشگاه اخراج شده‌اند و این کمترین و پیش‌پا افتاده‌ترین مجازات در مقابل اقدامات پلشت و غیر‌انسانی آنهاست.
اخراج اساتید دانشگاه؛ این اتفاق با هر بهانه ای رخ دهد، قطعا از نظر جامعه دانشگاهی و نخبگان کشور، ادامه همان سیاست «پاکسازی» است که در مقاطعی در دهه شصت و در دولت محمود احمدی نژاد اجرا شده بود، اتفاقی که گفته می شود ریشه در برنامه بزرگ جریان پایداری ساکن در دولت علی رغم برخی مخالفت ها دارد.