روزه نوعی تمرین تهذیب، تزکیه نفس و راهی مناسب برای تحقق تسلط انسان بر نفس خویش و مبارزه با هوس های نفسانی است، روزه عاملی مؤثر در راه تحقق بخشیدن به مهم ترین هدف و فلسفه حیاتی انسان، یعنی کمال و قرب الاهی است.
ماه رمضان، فرصتی مغتنم برای توجه به محرومان و دستگیری از آنان است. با انجام این فرایض، جامعه اسلامی میتواند به سوی عدالت و برابری گام بردارد و رنگ و بوی همدلی و مهربانی را بیش از پیش احساس کند.
آنچه از فتاوای مراجعتقلید به دست میآید این است که استفاده از قطرههایی که در گوش، چشم و بینی استفاده میشود، اشکالی ندارد و عنوان «آشامیدن» صدق نمیکند، البته در صورتی که مزه آن به حلق برسد کراهت دارد اما چون عمل آشامیدن نیست روزه را باطل نمیکند.
یک استاد حوزه در تفسیر بخشی از دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان گفت: در دعای این روز از خداوند میخواهیم ما را در مقام انسانهای خوب و در دسته خوبان و انسانهای فرمانبردار قرار دهد به گونهای که در مقابل اوامر الهی گستاخی نکنیم و هرآنچه گفتند روی چشممان بزاریم.
سخنران حرم مطهر حضرت معصومه (س) گفت: عقیده و باور تقلیدی نیست و نیاز به تحقیق و پذیرش درونی دارد؛ معنی «لا اکراه فی الدین» همین است نه اینکه فردی نماز نخواند و حجاب را رعایت نکند و بگوید در دین اجبار نیست.
در کتاب «مصباح» شیخ طوسی به نقل از ابوحمزه ثمالی آمده است: که حضرت امام زینالعابدین(علیهالسلام) در ماه رمضان بیشتر شب را به نماز میایستادند و چون سحر میرسید این دعا را میخواندند که به دعای ابوحمزه ثمالی شهرت یافته است.
حدیث پیامبر صلی الله علیه و آله گویای آن است که حتی اعمال عادی و روزمره انسان در این ماه، رنگ و بوی معنوی به خود میگیرند و موجب تقرب به خداوند متعال میشوند.