سیاست خارجی

دولت آمریکا مشابه کاری را که در مورد ایران انجام می‌دهد در مورد کشورهای دیگر نیز انجام داده است. فشار بر یک دولت تا آن دولت را تسلیم کند. تحریم‌های ایران ناشی از همین استراتژی آمریکا است که ایران یا باید استراتژی آمریکا را بپذیرد و یا این‌که حقوق خود را از دست بدهد.

امروز که بحث متنوع کردن شرکای اقتصادی ایران مطرح است و از چین به عنوان یک شریک اقتصادی یاد می‌شود این امید به وجود آمده است که بتوانیم با همکاری با یک قدرت بزرگ در شرق به عنوان بازیگر مؤثرتر در منطقه و فرامنطقه عملکرد اقتصادی بهتری داشته باشیم. باید به این توافق و این صنعت از منظر اقتصادی و سیاسی نگاه کرد. اگر گفته می‌شود همکاری با چین برد-برد است و برای دو طرف منفعت دارد به دلیل منافع تعریف شده و ملموسی است که قابل توجه است.

یک تحلیلگر مسائل بین الملل گفت: مذاکره با آمریکا مانند بازی شطرنج با گوریل است. آمریکا در هفتاد و پنج سال گذشته از جنگ جهانی دوم همواره به منافع خود توجه می‌کند و به هیچ یک از تعهدات خود وفادار باقی نمانده است. بنابراین خوش‌بینی نسبت به آمریکا وجود ندارد. 

جوزف بورل سخنگو و نماینده سیاست‌های خارجی اتحادیه اروپا اذعان داشت که موضع اروپا در نشست مجازی وین، سیاست گام به گام به شکل مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا با رویکرد بازگرداندن دو طرف به برجام است و این موضع در واقع روی دیگری از سکه سیاست برجامی آمریکا است.