سیاست خارجی

چینی‌ها بسیار پایبند به مگااستراتژی خود یعنی «صعود صلح‌آمیز» هستند و با آرامش و صبوری و بدون تحریک بازیگران عمده نظام جهانی کارهای خود را به پیش می‌برند. در‌حالی‌که اقدامات ایرانی‌ها بیشتر مبتنی بر حضور و بروز و نفوذ عینی، نمایش قدرت و آرمان‌گرایی است.

عقلانیت ابزاری که مبنای نظریه وابستگی متقابل است، ایجاب می‌کند، کشوری که ظرفیت‌های محدودتری دارد، حداکثر بهره‌مندی ممکن را از مزیت‌های رقابتی بازار برای بهینه‌سازی دستاوردهای خود ببرد و با تنوع‌بخشیدن و افزایش طرف تقاضا به نرخ‌های بالاتری دست پیدا کند.

حساسیت گسترده شهروندان ایرانی نسبت به امضای برنامه 25 ساله همکاری‌های جامع ایران و چین کاملا بجا و ناشی از آگاهی و احساس مسوولیت آنان در برابر سرنوشت و آینده کشور است و باید از آن استقبال کرد و پاسخ شایسته و شفاف به آن داد.

بعضی از مقامات امریکایی هنوز تحت تاثیر استراتژی دونالد ترامپ مبنی بر نمایش قدرت برای قابلیت مانور بیشتر در مذاکرات باشند. با این حال، تشدید خطرناک این موضوع می‌تواند نتیجه معکوس داشته باشد.

برنامه جامع همکاری ایران و چین ضرورت انکار‌ناپذیری است که نباید مقابل آن منفعل بود. مشی و رویه دولت چین مانند سیلی در حال فراگیر شدن در پهنه و گستره عالم است؛ یا باید نشست و نظاره کرد که این سیل خانه براندازد یا همراه شد و از خسارات کاست.

مقایسه قرارداد ایران و چین با قرارداد ترکمانچای یک قیاس مع‌الفارق و ناشی از بی‌اطلاعی نسبت به تاریخ است.

سیاست چماق و هویج  carrot and stick در برنامه کاری استعمارگران قرار داشت تا زیردستان خود را بدوشند و تنبیه کنند و گاهی امتیازاتی هم برای آنان قایل شوند. این مطلب در مورد امریکا و هم پیمانانش در مورد سیاهان و رنگین پوستان داخل کشور خودشان هم صادق است. سیاست سودطلبی لیبرالی ایجاب می کند تا استعمارگران برای بهره کشی راه های گوناگونی را تجربه کنند.

یادداشت/در کشور ما فساد در میان دولتمردان روز به روز در حال افزایش بوده و اراده ای جدی نیز برای برخورد با این پدیده وجود ندارد ناشی از این است که خلاف های مسئولان و آقازاده های آنان به جای آن که تبدیل به پرونده شده و بر روی میز قاضی قرار گیرد، به «ناگفته» و «خزانه الاسرار» تغییر ماهیت داده و در کشاکش رقابت های سیاسی به بایگانی می رود تا در وقت مناسب روی طرف مقابل را کم کند

موج تبلیغات منفی علیه توافق‌نامه ایران و چین شدت گرفته است. از زمان اعلام توافق تا کنون، بعضی هنرپیشه‌های ایرانی مقیم خارج، رسانه‌های فارسی‌زبان و حتی برخی مقامات ارشد سابق - بعضاً بدون کوچک‌ترین اطلاع از کلیات توافق - برای ایجاد بدبینی نسبت به آن به تکاپو افتاده‌اند.محور اصلی حملات هم مستمسک «محرمانه» بودن توافق است.

سند جامع همکاری های ایران و چین به تازگی در تهران به امضای طرفین رسیده و همین موضوع سبب شده تا آمریکا پیشنهاد تازه ای دهد. واشنگتن هیچ گاه تصور نمی کرد که زمانی چین به این شکل بخواهد جای آمریکا و غرب را بگیرد.