سیاست خارجی

مذاکرات ایران و کشورهای 1+4 در وین به نقطه‌ای قابل اتکا رسید؛ ولی به‌ دلیل فرآیند انتقال قدرت در جمهوری اسلامی ایران و اینکه همه نگاه‌ها متوجه کابینه آقای ابراهیم رئیسی است، لذا این مذاکرات به خروجی قابل قبولی نرسید.

اظهارات سفیر ایران در سازمان ملل در نشست بررسی برجام در شورای امنیت و سخنان مدیرکل حقوقی وزارت خارجه در همایش سالروز «انجمن دیپلماسی ایران» تردیدی باقی نگذاشته که یکی از مطالبات ایران از امریکا ارایه تضمین مبنی بر عدم خروج مجدد از برجام است.

دوشنبه ۲۱ تیر محمدجواد ظریف با ارسال آخرین گزارش خود به مجلس، با شرح جزئیاتی از مذاکرات وین درباره احیای برجام ابراز امیدواری کرد «آنچه تاکنون امکان تحقق آن فراهم شده» در دولت حجت‌الاسلام‌والمسلمین ابراهیم رئیسی «تکمیل شود».

اقتصاد ایران به‌شدت از بی‌انضباطی اقتصادی رنج می‌برد و این بی‌انضباطی اقتصادی شامل سه بی‌انضباطی است. یک؛ بی‌انضباطی پولی که در سیستم بانکی داریم و شاخص آن حجم بدهی‌های معوق بخش خصوصی به سیستم بانکی است که رقم بسیار بالایی است.

تاکنون بسیار درخصـوص برجام و آینـده آن در دوران پساروحانی و دولـت آقای رئیسی صحبت شــده و هــر کسی موافــق یا مخالــف این توافق به اظهارنظر پرداخته است، اما آنچه مسلم است به‌نظر می‌رسد مسائلی همچون تحریم‌ها، برجام و FATF همه در دولت آقای رئیسی به سرانجام رسیده و حل و فصل خواهند شد، اما مشکل اساسی در بخش دیگری از توافقاتی است که میان ایران و آمریکا صورت بگیرد.

عدم توافق بر سر احیای برجام اگرچه شرایط اقتصادی کشور را بدتر از این می‌کند ولی حداقل آن است که از آسیب‌های بیشتر به اقتصاد در صورت احیا و نقض دوباره برجام، جلوگیری می‌کند.

سیاست خارجی دولت سیزدهم به‌طور طبیعی خارج از گستره سیاست کلان جمهوری اسلامی نیست؛ زیرا سلسله‌ارزش‌های اسلامی و ملی در سیاست خارجی ایران در طول ۴ دهه گذشته تعریف‌شده که هیچ‌دولتی؛ چه اصلاح‌طلب و چه اصولگرا نمی‌تواند از چارچوب آن خارج شود.