به گزارش سایت خبری پُرسون، مرتضی مکی تحلیلگر مسائل بین الملل در یادداشتی نوشت: شرایط سیاسی و اقتصادی حاکم بر کشور و شرایطی که در سطح منطقه با آن مواجه هستیم و به شدت ناپایدار و غیرقابل پیش بینی است، مجموعه حاکمیت را برآن داشته که ازیکسو در برابر سیاست های زیاده خواهانه ترامپ ایستادگی کند و از سوی دیگر این سیگنال را بفرستند که اگر دغدغه و نگرانی آقای ترامپ صرفا محدود به برنامه های هسته ای ایران می شود، ایران این فرصت و امکان و اراده را دارد که در برابر هر آنچه ســوءتفاهم درباره برنامه های هسته ای صلح آمیز ایران وجود دارد، به مذاکره با طرف های مقابلش به خصوص آمریکایی ها بنشیند.
در تمام دوره اوباما نیز همین موضوع مطرح بود. تقریبا شش قطعنامه ای که علیه ایران اعمال شد و ایران را زیر فصل هفت شورای امنیت سازمان ملل برد، به بهانه نظامی دانستن برنامه هسته ای صلح آمیز جمهوری اسلامی ایران بود. وقتی مذاکرات پنهانی ایران و آمریکا در عمان در اواخر دوران ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد پیش می رفت، دو طرف به این نتیجه رسیدند که اگر بخواهند از شرایط بن بست سیاسی خارج شده و گشایشی در روند مذاکرات به خصوص درباره برنامه های هسته ای ایران پیش آید، چاره ای جز محدودکردن مذاکرات ندارند. در زمان اوباما به این موضوع اشاره می شد که آمریکایی ها به عنوان برجام 2 و 3 هستند ولی به هر حال خروج ترامپ از برجام و کارشکنی هایی که در سطح منطقه و رژیم صهیونیستی در سطح داخل با برجام شد، در نهایت این توافقنامه را به یک جسم در حال احتضار پیش برد و شاید آن موقع این موضوع مطرح شد که اگر ما به توافقات دیگری همچون برنامه های هسته ای با آمریکا نیز پیش می رفتیم، شاید ترامپ این فرصت را نمی یافت که از برجام خارج شود و البته در حد گمانه زنی بود. اما ترامپ در شرایط متفاوتی بازهم خواسته های حدا کثری خودش را مطرح کرده، در کنار برنامه هسته ای موضوعات دیگری نیز در جهت مقابله با ایران و فشار حداکثری مطرح کرده اما در آخرین موضع گیری و نامه ای که گفته می شود به رهبری ایران ارسال کرده اند، مهم ترین دغدغه را برنامه های هسته ای ایران مطرح کردند.
اما با وجود اینکه رویکرد رهبری این است که با تمام سیاست های قلدرمآبانه آمریکا برخورد شود اما در عین حال این دریچه باز نگه داشته شده که اگر آمریکا واقعا مهم ترین مسئله و نگرانی اش برنامه هسته ای ایران است این موضوع قابل بحث و بررسی است و به نظر می رسد الان توپ در زمین آمریکاست. اگر آمریکایی ها واقعا این اراده را دارند که بخواهند درباره برنامه های هسته ای ایران به یک توافقنامه و تفاهم برسند که قبلا هم رسیده بودند این فرصت وجود دارد که به یک تفاهم جامعی در این موضوع دست پیدا کنند. هم انگیزه های ایران برای رسیدن به این توافقنامه بسیار زیاد است و اگر آمریکایی ها واقعا به دنبال این هستند که منطقه را در یک ثبات و امنیت نگه دارند و به دغدعه های دیگر خود در شرق آسیا متمرکز بشوند، این فرصتی است که می توانند از آن استفاده کنند. ضمن اینکه دولت های عربی در سطح منطقه بشدت خود را نیازمند چنین توافقی میان ایران و آمریکا می دانند چرا که هرگونه تنش آفرینی و جنگ در منطقه به ایران محدود نخواهد شد و تمام کشورهای منطقه ای که به دنبال برنامه های توسعه ای بزرگی هستند، باید با ابتکار عمل و تحرک بیشتری نسبت به گذشــته در نزدیکی ایران و آمریکا و رسیدن به یک توافقنامه ای در این زمینه ابتکار عمل به خرج دهند.
منبع: آرمان ملی
