به گزارش سایت خبری پُرسون، روزنامه جوان نوشت: با این حال آنچه او و مدیران می‌گویند در واقع درد جامعه است که باید به فکر راهی برای درمان آن باشند. مدیران جامعه ما وقتی از معضلات اجتماعی حرف می‌زنند، طوری ژست می‌گیرند که انگار مردم مقصر وضع موجود هستند.
این حقیقت را نمی‌شود در تهران با ماهی ۲۰ میلیون تومان زندگی کرد، هر کور و کچلی که در تهران زندگی می‌کند، می‌داند.
آنهایی که قرار است به فکر درد مردم باشند طلبکارانه با مردم حرف نزنند و اجازه ندهند جامعه به دردهایی مبتلا شود که تحمل آن از کف خارج شود و افراد به خود و دیگران آسیب برسانند..
بسیاری از افراد آسیب‌دیده به دلیل ترک‌فعل‌هایی که در جامعه صورت می‌گیرد از زندگی عادی به درون آسیب سقوط می‌کنند. این آسیب‌ها در بدنه اجتماعی شیوع پیدا می‌کند ودر معرض نگاه مردم قرار می‌گیرد. بنابراین وقتی حرف سیاستمداران با عملشان در تناقض است، این حرف‌ها برای جامعه ارزش ندارد.
بسیار گفته می‌شود این سخن سعدی علیه‌الرحمه که «منت خدای را عزوجل که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت. هر نفسی که فرو می‌رود، مُمد حیات است و، چون بر می‌آید مُفرح ذات. پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب.»
حقیقت این است که در وضعیت امروز هر نفسی که فرو می‌رود، دلار یک قیمت است و، چون برمی‌آید قیمتی بالاتر و از نوسان این جابه‌جایی، قیمت ثروت سرمایه‌داران افزون و فلاکت اجتماعی بیشتر می‌شود. شکر خدا که سعدی این روزها را درک نکرد و با دلار ۸۰ هزار تومانی تنفس نکشید که بعید بود با حقوق ۲۰ میلیون تومانی می‌توانست بوستانی و گلستان بسراید.
منبع: جوان
