تا کی می‌توان ادامه داد؟

به گزارش سایت خبری پرسون، فتح الله آملی در یادداشتی نوشت: عددی که در طول فعالیت دولت سیزدهم در آب، برق و فاضلاب سرمایه‌گذاری خواهد شد بالغ بر 1200 همت (هزار میلیارد تومان) است که تا امروز معادل 400 همت به بهره‌برداری رسیده و تا پایان دولت بیش از 800 همت دیگر از طرح‌ها به بهره‌برداری می‌رسد.

این مطلب را محرابیان وزیر نیرو، روز گذشته در جریان بازدید ریاست جمهوری از این وزارتخانه بیان کرد. در همین روز هم اعلام شد که 3 اقدام مهم در زمینه توسعه ظرفیت انرژی تجدیدپذیر در کشور کلید خورد که از جمله می‌توان به ایجاد ظرفیت 4 هزار مگاواتی برق خورشیدی اشاره داشت...

البته همه این خبرها خوب و امیدبخش است اما وزیر نیرو نگفت و رئیس جمهوری هم اشاره‌ای نکرد که حتی با ایجاد چنین ظرفیت‌هایی و با صرف چنین سرمایه‌گذاری عظیمی تا چند وقت و چند سال می‌توان به ناترازی مصرف انرژی در ایران پایان داد؟ و با نبود هیچ اقدامی برای حرکت در مسیر اصلاح قیمت‌ها، ایجاد تراز در انرژی چگونه ممکن خواهد بود؟ تا چه زمانی باید بخش عظیمی از بودجه کشور که هر ساله اسیر کسری و کمبود است قربانی شدّت و شتاب مصرف شود؟

پرسش اساسی این است که تا چه زمانی دولت توان سرمایه‌گذاری‌های کلان در این بخش را دارد که نه تنها سودی عایدش نمی‌شود بلکه یارانه‌های کلانی هم باید برای آن در نظر بگیرد؟

در کدام کشور پیشرفته و حتی در حال توسعه، همه مسئولیت سرمایه‌گذاری‌های کلان در این حجم و مقدار آن هم بدون بازده و هیچگونه بازگشت سرمایه صرفاً دولتی است؟ نکته مهم اما این است که تا چه زمانی می‌توان به این وضعیت با توجه به مضایق مالی شدید بودجه‌ای ادامه داد؟

مهندس چیت‌چیان وزیر اسبق نیرو، سال‌ها پیش در یک مقاله مفصل و علمی و با دلایل کاملاً روشن و همه فهم و با ارائه آمار و ارقام هشدار داد که بدون استفاده از راهکار قیمتی (حتی در حد سربه‌سر شدن هزینه‌های تولید) به هیچ وجه نمی‌توان به حل مشکل ناترازی انرژی و مزیّت سرمایه‌گذاری و مآلاً توسعه پایدار دست یافت.

متأسفانه هنوز هم در اندیشه و تفکر دولت ظاهراً هیچ راهکار دیگری جز توسعه ظرفیت و اقدامات سازه‌ای و افزایش توان تولیدی وجود ندارد در حالی که حتماً کارشناسان مختلف به آنها گفته‌اند که به جای طرح‌های بزرگی مثل انتقال آب، ساخت نیروگاه‌های جدید، پالایشگاه‌ها و پترو پالایشگاه‌های تازه، ساخت سد و... باید برای شدت مصرف انرژی در کشور و اصلاح یارانه‌هایی که بنیان توسعه و رفاه ملک و ملت را بر باد می‌دهد، فکر درستی کرد.

مقایسه بالای 75 هزار مگاوات مصرف برق کشور با این میزان جمعیت و با این مقدار صنعت و تولید با هر کشور پیشرفته دیگری به خوبی اتلاف عجیب سرمایه ملی و بودجه‌ای را که می‌تواند صرف هزار کار بر زمین مانده دیگری کرد نشان می‌دهد و ریل غلطی را که ما در مسیر توسعه و اراده کشور طراحی کرده‌ایم جلوی چشم می‌آورد.

نگذاریم مافیای آب، مافیای برق، مافیای رانت انرژی و... هر سال بیش از گذشته با دادن نشانه‌های غلط و اصرار بر پروژه‌های بزرگ سازه‌ای پرهزینه و البته آب و نان دار برای عده‌ای رند و زرنگ، به قیمت حیات ناطیب خویش، منافع ملی و محیط زیست و فرصت‌های توسعه و رفاه کشور و بخش قابل توجهی از بودجه مملکت را به باد دهد.

کاش وزیر نیرو در همین دیدار به این هم اشاره می‌کرد که با چنددرصد کاهش مصرف آب و برق و... می‌شد این 1200 همت سرمایه‌گذاری را غیر ضرور کرد و این بودجه کلان را به امور خیلی ضرور دیگری اختصاص داد یا حداقل آن را صرف جلوگیری از اتلاف برق در شبکه توزیع، افزایش راندمان، مدرنیزیاسیون کشاورزی و کمک به افزایش راندمان در این بخش، روز آمد کردن نیروگاه‌ها و... کرد؟ البته بسیار گفتنی‌های دیگر هم هست که می‌ماند برای بعد...

منبع: اطلاعات