به گزارش سایت خبری پرسون، رحیم جاودان خرد پژوهشگر و مدرس دانشگاه و از مدیران بیمه آتیه سازان حافظ در یادداشتی اختصاصی برای پرسون نوشت: میزان آرامش و اعتبار و یا مورد اطمینان بودن به میزان تحمل سیستم در مقابل چالشها و خطرات تعریف میشود. زمانی یک نظام از این بعد در سطح قابل قبولی است که عایق های ایمنی و محافظت کننده در نظام در برابر مخاطرات وجود داشته و نظام از توانمندی مطلوبی برای تغییر در چرخه خط و مشی ها برخوردار است.در این صورت ممکن است آسیب در یک حوزه با احتمال بسیار اندکی به سایر بخش‌ها توسعه یابد. مدل سازی روش هایی برای ممانعت از انتقال اثرات چالش در یک حوزه به حوزه دیگر، میتواند اثرات چالش را سطحی کند.
در همین رابطه، صنعت بیمه میتواند با جبران خسارت‌های وارده و پرداخت بخشی از سرمایه از دست رفته، جلوی کم شدن توان اقتصادی را بگیرد و لذا سایر حوزه ها به کنشگری خود ادامه دهند و گزند کمتری در امور جاری اشخاص اتفاق بیفتد. این موضوع از جهتی باعث میشود تا اشخاص از لحاظ روانشناسی نیز مورد آسیب قرار نگرفته و آسایش ذهنی خانواده تحت تأثیر قرار نگیرد. همینطور داشتن گنجایش مازاد و پس انداز احتیاطی کمک می‌کند تا عملکرد سیستم در شرایط بحرانی پایدار شود.
این بخش از تاب‌آوری مبین این است که زیرساخت‌ها و سازمان های بنیادی یک کشور باید طوری طراحی شوند که برای محقق شدن اهداف و مقاصد، بتواند از روش‌های متنوع وجود استفاده و بهره ببرد، احتمال فروپاشی نظام اقتصادی - اجتماعی در شرایط بحران و یا از کار افتادن برخی امکانات، به شدت کم می شود.
به همین دلیل از بین ابعاد این خصوصیت می‌توان به داشتن گنجایش مازاد در زیرساخت‌های با اهمیت و دارا بودن راه‌حل‌ها و راهبردها متنوع نظام در حل یک مسائل اشاره نمود. در صنعت بیمه نیز، با سرانه های کمی که طی سنوات قبل از پیداش اتفاق، اندوخته شده اند، یک اندوخته احتیاطی در دسترس خانواده می باشد. داشتن اندوخته احتیاطی باعث میشود تا اشخاص بطور مطلوب تری در ارتباط با راه حل های محتمل به نتایج مناسب دست یابند.همچنین توانایی تطبیق، منعطف بودن و در زمانهای خاص تبدیل تاثیرات منفی چالشها به تاثیرات مثبت است. جزء از تاب‌آوری در یک نظام، از منعطف بودن ذاتی آن نظام پیدا میشود و زمانی تحقق می یابد که بخش های مختلف نظام اجتماعی-اقتصادی به هم اعتماد داشته باشند و قادر باشند خود را سازمان‌دهی کنند. اگر بخش‌های زیرین اقتصادی کشورها توانسته باشند در درون خود، اطمینان و خودسازمان‌دهی را حفظ کرده باشند، با حذف شدن عملکرد برخی از سازمان ها ناشی از وقوع چالش، احتمال اینکه بقیه سازمان ها به‌طور خودکار واکنش دهند و چالش به وجود آمده را رفع کنند، ارتقاء خواهد یافت.
قابلیت خودسازمان‌دهی به عللی مثل منابع انسانی، سرمایه اجتماعی و همچنین وجود سازمانهایی که مشارکت و بهم پیوستگی بین مردم و دولت را ممکن می‌سازد، بستگی دارد. این خصیصه هادر شرایطی همانند شکست دولت که سازمان ها به خودسازمان‌دهی نیاز دارند، اهمیت می یابد.
همانطور که می‌دانیم بیمه نیز مثل هر سازمان دیگری حوزه های میانی متنوعی مانند بیمه حوادث، بیمه اموال، بیمه عمر و … دارد و لذا با عنایت به اینکه همه موارد در یک بازه زمانی حادث نمی شوند؛ بنابراین در هنگام حادث شدن واقعه، شرکت بیمه میتواند از منابع موجود در حوزه های دیگر استفاده نموده و منعطف بودن سیستم را تامین کند. این مهم باعث شده تا در زمان حادثه، شرکت های بیمه همیشه توانایی همراهی و محافظت از دارایی اقتصادی اشخاص را داشته باشند.شرکت های بیمه معمولا بعد از وقوع حادثه اطلاعات افراد بیمه شده را کامل دارند و داشتن این این اطلاعات خود کمک بزرگی به کنترل اوضاع جامعه و کمک به دولت می کندبه همین صورت قدرت برای بازگرداندن نظام به عملکرد اولیه خود پس از حادثه و همچنین منعطف بودن و تطبیق و بهبود شرایط در مقابله با تغییرات پیرامونی بعد از پیدایش حادثه نیز بسیار با اهمیت می باشد. برای این بخش از تاب‌آوری لازم است خلأهای دانشی پیدا و سپس سامان‌دهی پژوهش‌ها با پر کردن خلاءهای ذکر شده صورت پذیرد.
همچنین باید روش های وجود داشته باشد که دانش مترقی عملی شود. اجزای تاب‌آوری شامل مؤلفه‌هایی همچون فروش نفت، ریسک سیاسی، تولید ملی، فساد، کیفیت میدان داخلی، حوادث طبیعی و.... می‌باشد. صنعت بیمه میتواند در مواجهه با حوادث طبیعی، این مسوولیت را بدرستی به محقق کند.بنابراین از آنجاییکه صنعت بیمه در موارد گفته شده، به درستی میتواند نقش قابل توجهی را در زمان حادث شدن بحران ها و بلاها و نیز دوران گذار از شرایط بد به وجود آمده بعنوان بازسازی کننده و بهبود دهنده نظاام اقتصادی ایفا کند؛ لذا به جرات می توان گفت که وجود صنعت بیمه در بهبود تاب آوری فردی، خانواده و اجتماعی، بخش جدا ناپذیر اقتصادی محسوب میشود.
منبع: پرسون
559794
