چین و روسیه با توجه به روابط سیاسی و اقتصادی که با ایران دارند به نظر نمی آید که شرکای استراتژیک ایران باشند و منافع ایران را در نظر بگیرند. لذا معمولا به سمت و سویی حرکت می کنند که منافع مالی، سیاسی و ملی خود را بتوانند جبران کنند و این منافع را در نظر می گیرند.
به گزارش سایت خبری پرسون، علی اصغر زرگر تحلیلگر مسائل بین الملل در یادداشتی نوشت:کشورها معمولا در پی منافع ملی خود هستند و هر جا که منافع ملی آنها ایجاب کند به همان سمت و سو حرکت کرده و اعلام موضع می کنند. در ارتباط با چین و روسیه نیز که سیاست ایران هم در همین راستا نگاه به شرق تعریف شده ایران سیاست خارجی خود را در نزدیکی به این دو کشور تعریف کرده است. دو کشوری که در سازمان همکاری های شانگهای هستند و ایران نیز به همین واسطه و حتی سال ها پیش از اینکه به عضویت دائم و رسمی شانگهای درآید روابط نزدیکی با این دو کشور برقرار کرده است تا در برابر فشار های غرب و تحریم های آمریکا و اروپا بتواند از ظرفیت این دو کشور استفاده کند تا به نحوی نیازهای اقتصادی خود را رفع کند و هم اینکه از نظر سیاسی در مجامع بین المللی پشتیبانی هم داشته باشد.
این کلیت سیاست خارجی ایران در حال حاضر و دهه گذشته است که برای کاستن از فشارهای غرب سعی کردیم این سیاست را پیش بگیرید. البته غافل از اینکه کشوری مثل چین یک تجارت سطح بالایی نزدیک به ۵۰۰ میلیارد دلار با آمریکا دارد همینطور با کشورهای عربی که چیزی حدود 7۰ میلیارد دلار تجارت دارد و بخشی از منابع انرژی و سرمایه گذاری خود را تامین می کند. همینطور روسیه که کمبود منابع ارزی دارد و اکنون تحت تحریم و فشارهای سیاسی و نظامی غرب است.
بنابر این به دنبال یک سری منابعی می گردد که منابع مالی خود را افزایش دهد و کجا بهتر از کشورهای عربی که به این مهم دست پیدا کند. عربستان یک زمانی بیش از ۲۰ میلیارد دلار در روسیه سرمایه گذاری کرده و اکنون هم تجار روسی در کشورهای مثل امارات متحده عربی و عربستان در حال آمد و رفت هستند که منافع تجاری و انرژی خود را جبران کنند. روسیه در خصوص فروش نفت خود نیز رابطه بسیار خوبی با عربستان دارد. بنابراین می بینیم چین و روسیه با توجه به روابط سیاسی و اقتصادی که با ایران دارند به نظر نمی آید که شرکای استراتژیک ایران باشند و منافع ایران را در نظر بگیرند. لذا معمولا به سمت و سویی حرکت می کنند که منافع مالی، سیاسی و ملی خود را بتوانند جبران کنند و این منافع را در نظر می گیرند.
برای همین امر است که وقتی قدرت های شرقی دور یک میز با عرب ها می نشینند و به عادت عرب ها مساله جزایر سه گانه همیشه مطرح می شود به جهت اینکه کشورهای عربی محل سرمایه گذاری مناسب است و منابع مالی فراوان و در زمینه تجاری آینده خوبی دارد به ساز آنها می رقصند. لذا اقدام اخیر روسیه در امضای بیانیه شورای همکاری خلیج فارس در راستای ادعای امارات متحده عربی برای حق حاکمیت بر جزایر ۳ گانه نیز در همین راستا قلمداد می شود. اتفاقا چون عرب ها می توانند منابع ارزی روسیه را غنی تر کنند، روس ها نیز با اعراب به ویژه امارات متحده عربی همراهی می کنند. به نظر می رسد اگر دستگاه سیاست خارجی ایران عکس العمل بسیار شدیدتری را نسبت به چینی ها داشت و رسما از چینی ها نام می برد و کار اشتباهشان را گوشزد می کرد این کار موجب می شد که روس ها مجددا چنین اشتباهی را تکرار نکنند و این گونه علیه ایران موضع گیری سیاسی نداشته باشند.
منبع: آرمان ملی
