به گزارش سایت خبری پرسون، حشمت ا... فلاحت پیشه نماینده ادوارمجلس در یادداشتی نوشت: انتخابات ترکیه فارغ از هر نتیجه ای که داشته باشد، یکسری مسائل در روابط ایران و ترکیه برای ایران، ارتباط زیادی به نتیجه انتخابات ندارد.
مناسبات ایران و ترکیه مشخصا از بعد از جنگ تحمیلی، مناسباتی است که براساس دو انتظار متفاوت در تهران و آنکارا شکل گرفت. تهران همواره سعی کرده که علاوه بر افزایش مناسبات تا حد اعلای ظرفیت فیمابین به گونه ای عمل کند که ترکیه یک شاهراهی برای ارتباطش با کشورهای اروپایی باشد. لذا در موضوع اول هر دو طرف برنامه ریزی کردند که سطح مناسبات سالیانه را تا ۳۰ میلیارد دلار افزایش دهند که معنایش این است که به سود دو طرف است و ظرفیت های اقتصادی دو طرف را فعال می کند و هر کسی که در ترکیه رای بیاورد باید دنبال این هدف باشد.
موضوع کلان تر این است که ایران تلاش کرده از ترکیه به عنوان یک کانال استفاده کند که مناســبات خودش را تا حد امکان به گونه ای شکل دهد که علاوه بر استفاده از ظرفیت های خود ترکیه به سمتی برود که از ترکیه به عنوان یک کانال ارتباطی و استفاده از ظرفیت های اقتصادی دنیای غرب استفاده کند. اینجاست که یک اختلاف اعلام نشده شکل گرفت و آنجایی است که ترکیه به گونه ای دیگر مناسبات با ایران را می بیند. ترکیه سعی می کند به گونه ای عمل کند که عملا به کشورهای غربی و به ویژه آمریکا بقبولاند که ارتباطش با ایران بخشی از دغدغه های آنها در شرق را برطرف می کند. چه دغدغه هایی که مرتبط با خود کشور ایران اســت یا دغدغه هایی که مربوط به پناهندگان یا قاچاق موادمخدر و سایر مسائل است.
فلذا می بینیم بیش از سه میلیارد دلار کمکی که به ترکیه صورت گرفت در سال اول هجوم آوارگان جنگ های منطقه ای به ویژه آوارگان سوری، بخش اعظم این پول فقط صرف دیوار کشی در مرزهای شرقی ترکیه شد. از طرف دیگر در عضویت ناتو سعی می کند خودش را نماینده رفع دغدغه های امنیتی ناتو در منطقه ببیند و برای همین موضوع کلی امتیاز بگیرد. لذا یکی از کشورهایی که بیش ترین بهره را از حفظ ایران در شرایط اضطرار برده، ترکیه است. یعنی کشور ایران به عنوان کشوری که در کانال دشمنی غرب یا در کانال تحریم غرب قرار گرفته باشد، ترکیه این موضوع را برای خودش به یک فرصت تبدیل کرد.
بسیاری از امتیازات اقتصادی ایران را به خودش اختصاص داد و البته سعی کرد حتی از ناتو و از کشورهای اروپایی هم بیش ترین امتیازات را بگیرد. لذا وقتی که ایران نخستین لوله های بین المللی گاز را بین ایران و ترکیه در دهه ۱۹۹۰ ایجاد کردکه از حدود ۳۰ ســال پیش که برای احداث این لوله، سرمایه گذاری صورت گرفت هدف ایران این بود که در گام بعدی گاز ایران از طریق ترکیه به اروپا منتقل شود و درست در ایامی که روس ها درگیر مسائل داخلی خودشان بودند و هنوز اروپا را از لحاظ انرژی به روسیه وابسته نکرده بودند، در آن ایام ایران می توانست از طریق توسعه خط گازی به ترکیه این وابستگی را ایجاد کند ولی نه تنها این کار صورت نگرفت بلکه حتی ترک ها در مناسبات گازی با ایران بیش ترین بهره را بردند.
ترکیه سعی می کند از شرایط اضطراری و اختلافاتی که ایران با غرب دارد، حداکثر استفاده را ببرد ولی ایران هنوز نتوانسته آن راهبرد کلان خودش یعنی تبدیل کردن ترکیه به یک کانال ارتباطی با غرب استفاده کند و ما می بینیم حتی بخش اعظم توریست های ایرانی که امکان مالی و اداری لازم برای سفر به اروپا را نداشتند، در خود ترکیه بارانداز شدند. طوری که غیر از سال های فراگیری کرونا، میانگین پولی که ایرانی ها به عنوان توریست در ترکیه هزینه می کنند به بیش از پنج میلیارد دلار در سال می رسید و این یک منبع درآمد عظیم برای ترکیه بود.
لذا معتقدم در سطح کلان آن چیزی که باید برای ایران مهم باشد فارغ از اینکه آقای اردوغان رای بیاورد یا آقای قلیچدار اوغلو این است که ایران سعی کند به گونه ای عمل کند که فرصت های اقتصادی- تجاری کشور فقط محدود به رابطه با ترکیه نشود بلکه به فراتر از آن به ویژه کشورهای اروپایی هم کشانده شود.
منبع: آرمان ملی
