به گزارش سایت خبری پرسون، عاطفه موحدی از مربیان خوشنام و با سابقه بدنسازی بانوان با خبرنگار پرسون گفتوگو کرد.
سرکار خانم موحدی ابتدا خودتان را برای خوانندگانمان معرفی فرمایید؟
عاطفه موحدی لیسانس مهندسی شیمی، فوق لیسانس روانشناسی ورزشی، 15 سال سابقه مربیگری پرورش اندام، رکورددار 450 کیلو گرم پرس پا، 230 کیلو گرم هاگ پا.
از چه سالی ورزش را شروع کردید و چه مدت است که مربیگری می کنید؟
از سال 85 ورزش را شروع کردم و از سال 90 ضمن همکاری با شرکت ایران خودرو به کار مربیگری هم مشغول بودم که در سال 94 اولویت برای من ورزش بود و در این شغل تمام وقت مشغول به کار شدم.
انگیزه شما از ورزشکار شدن و ادامه دادن در این مسیر چه بود؟
انگیزه یکی از مهمترین اجزا در تلاش برای بدن سازی است. دوست داشتم مرزها و محدودیت ها را رد کنم، محدودیت های تفویض جنسیتی در قدرت را رد کنم، تمایل به مواجه شدن با شکست و دوباره بلند شدن یعنی زمانی که نتوانستم 500 کیلو پرس پا بزنم بارها تلاش کردم، درد کشیدم، عرق ریختم و دوباره ادامه دادم. این ورزش باعث ایجاد سلامت جسم و روح شده و لایف استایل زندگی من را عوض کرده، دیدم را به مردم، نگاهم را به جامعه و در این ورزش فهمیدم مربیگری، مهربانی بی دلیل است و با کوچکترین کار برای دیگران می توانیم قلب و روح آنان را داشته باشیم.
چه شد به سمت بدنسازی رفتید؟
من در خانواده ای بزرگ شدم که به دلیل تک فرزند بودن بسیار لوس، از خودراضی و خود بزرگ بین شده بودم و کاری جزء درس خواندن در خانواده نداشتم. در سن 30 سالگی بعد از فوت همسرم و داشتن یک فرزند و ایجاد مسئولیت متوجه شدم که باید قوی تر از قبل باشم و خشمم را از زندگی و اطرافیان در خود فرو نبرم و با تمرینات سنگین دمبل، هالتر و ... فریاد بزنم و در این ورزش بود که فهمیدم باید خضوع داشت، مهربان بود و جسم و روح شاگردان و اطرافیان را التیام داد. در این میان با این ورزش من بزرگ شدم، رشد کردم، قدرت گرفتم و فهمیدم که فارغ از بحث جنسیتی جامعه ام به عنوان یک زن من چقدر مفید و قوی هستم.
بنظر شما ورزش بدنسازی در کشور ما چه فایده ای برای خانمها دارد؟
ورزش باعث سلامت جسم، نشاط و شادابی روح است سلامت فکر و ذهن برای بانوان ما به عنوان مادران آینده و همسران بسیار مهم می باشد از آنجائیکه بار مسئولیتی خانواده بیشتر برعهده زن به عنوان همسر و مادر میباشد در تربیت فرزند، مدیریت خانواده همچنین در عرصه کار بانوان دوشا دوش آقایان چه بسا جلوتر از آقایان قدم می گذارند باید سلامت جسم و روح در ابعاد گسترده داشته باشند و این ورزش این امکان را در اختیار بانوان ما قرار می دهد و از آنجا که زنان در شهرستان ها و مناطق دور و محروم قالباً در خانه به سر می برند و در کلان شهر ها به دلیل پشت میز نشستن و کارمند بودن افزایش وزن پیدا می کنند و انواع بیماری ها و آسیب های جسمی را در سنین میانسالی تجربه خواهند کرد و با این ورزش این آسیب ها کاهش خواهد یافت و زنان کهنسال به توصیه و اجبار پزشک ورزش می کنند و از نقش شادابی روح و جسم غافلند.
برای روی آوردن جامعه بخصوص خانمها بسمت ورزش چه پیشنهادی دارید؟
کمبود امکانات ورزشی و هزینه ها و موانع ترویج و بهینه سازی فرهنگ ورزش در کشور علی الخصوص میان بانوان است. بنابراین باید:
• اختصاص باشگاه هایی که از ساعت 7 صبح تا 10 شب که طیف وسیعی از زنان شاغل و کارمند هم بتوانند به ورزش روی بیاورند.
• باز بودن مراکز ورزشی در روزهای تعطیل همانند آقایان.
• مراکز ورزشی از نظر بهداشت رسیدگی گردد.
• ایجاد فضاهای روباز ورزشی همانند پارک ها و قراردادن مربی در فضای باز و همکاری پلیس و امنیت اخلاقی با مراکز ورزشی در فضای باز.
• نگهداری فرزندان در منزل و در کار منزل کمک کردن آقایان به همسرانشان که باعث شود بانوان بدون نگرانی از نداشتن غذا، تمیز نبودن منزل یا اینکه چه کسی فرزندم را نگهداری کند بتواند به باشگاه مراجعه کند.
• تعداد مراکز ورزشی، رسیدگی به بهداشت و پاکیزگی باعث تشویق بانوان به ورزش است و در حال حاضر به دلیل مشکلات مالی فقط 30% از بانوان ورزش می کنند.
بهترین خاطره ای که در طول این مدت در رشته ورزشیتان داشتید چه بوده؟
شاگرد سندرومی دارم که از پیج اینستاگرامم به من مراجعه کرد با 110 کیلو وزن و اینکه این شاگرد در باشگاه های دیگر با مربیان تعامل نکرده و محیط باشگاه را ترک می کرده در حال حاضر این شاگرد 4 ماه است که در تیم خصوصی بدن سازی من تمرین می کند و از فروردین 1401 تا تیر 1401، دوازده کیلو کاهش وزن داشته و دوشا دوش شاگردان دیگر تمرین انجام می دهد و علاقه و عشقی که به ورزش پیدا کرده برای من ستودنی است و اینکه تحت هیچ شرایطی حاضر به غیبت در جلسات نیست و خداوند را برای این خدمت رسانی شاکرم که توانسته ام انرژی و مهربانی هم برای خودم و هم برای شاگردان بیمارم به یاد بگذارم و همیشه چه در زمان حضورشان در سالن بدنسازی کنار من و چه در اجتماع و محیط خانواده از من یادی خوش داشته باشند.
مشکلات ورزشکاران خانم در رشته بدنسازی چیست؟
من فکر می کنم در شرایط کنونی که مشکلات معیشتی و مالی معزل بسیاری از افراد جامعه است و خانم ها دوشا دوش آقایان مسئول تأمین هزینه های مالی خودشان هستند و بسیاری از بانوان به تنهایی بار زندگی را به دوش می کشند که این خود مشکلی است در بحث هزینه و زمان برای ورزش. عدم حمایت دولت از ورزش بانوان علی الخصوص بدنسازی، باور غلط مردان ایرانی از ورزش به خصوص بدنسازی و تفکر سنتی آقایان مبنی بر این که بدن بانوان از ظرافت زنانه خارج می شود و مهمترین بعد آن اینکه بانوان با ورزش کردن اعتماد به نفس بالایی پیدا می کنند و این برای مردان ایرانی قابل هضم نیست چون یاد گرفتند نسل به نسل زنان باید چشم گو باشند.
پیشنهاد شما برای رفع مشکلات ورزشی پیش روی بانوان چیست؟
ایجاد امکانات و تجهیزات، سلیقه ای عمل نکردن مدیران، ورود اسپانسر در بخش ورزشی و باشگاه ها، خانواده ها به فرزندان آموزش ورزش کردن بدهند، سهم ورزش بانوان در سبد کالای خانواده ها قرار بگیرد زیرا ورزش بانوان عامل پیشگیری آسیب های اجتماعی است و چه بسا بسیاری از بودجه کشور صرف درمان نمی گردد، انجمن های ورزش بانوان تشکیل گردد، باید برای ورزش بانوان برنامه ریزی انجام شود زیرا توسعه ورزش در بین بانوان ایران نیازمند باورهای اجتماعی و نگاه های عادلانه و منصفانه است، باید جشنواره های مختلف ورزشی با محوریت بانوان علی الخصوص ورزش مظلوم بدنسازی، احداث زیرساخت های ورزشی، طرح های نیمه تمام با کمک دولت و مدیران و اسپانسرهای شخصی راه اندازی شود، از همه مهمتر نگاه جنسیتی باید از ورزش برداشته شود.
بنظر شما برای توسعه ورزش بانوان در کشور چه اقدامی لازم است انجام شود که تا کنون صورت نپذیرفته؟
1) نگاه جنسیتی هنوز بر روی ورزش بانوان وجود دارد.
2) ورزش در کشور جزئی از اولویت های زندگی قرار نگرفته چون فرهنگ سازی درستی در این زمینه از زمان کودکی انجام نشده و به دلیل برخی سنت ها ورزش جایگاه خود را برای بانوان پیدا نکرده علی الخصوص بدنسازی، بنابراین هنوز اولویت زندگی زنان ما همانند غذاخوردن، خوابیدن نشده است باید ورزش لایف استایل زندگی زن ایرانی بشود.
3) عدم همکاری ارگان های دولتی همانند صدا و سیما، شهرداری حتی تربیت بدنی و فدراسیون ها در ترویج و تبلیغ منافع ورزش برای بانوان که در سال های اخیر همکاری بسیار کم رنگی هم مشاهده شده که متأسفانه این کم رنگی نیز با سیاست قاطی گردید.
انتظار شما از مسئولین کشور چیست؟
1) ایجاد امکانات و تجهیزات
2) سلیقه ای عمل نکردن مدیران در فدراسیون ها
3) لزوم حضور متوالی بانوان ورزشکار با اختیار در میادین ورزشی
4) شهرداری، آموزش و پرورش باید بیشتر برای ورزش وارد عمل شوند
5) ورود رسانه ها به عرصه ورزش علی الخصوص ورزش بدنسازی
6) مسئولین دانشگاه ها، دانشجویان را بیشتر با ورزش همگانی آشنا کنند همانند برگزاری مسابقات
7) صدا و سیما با پخش تیزر تبلیغاتی گسترش ورزشی بانوان و اعلام برنامه های تفریحاتی ورزشی در مراکز و مکان های مختلف
8) استفاده از وسایل غیر موتوری همانند دوچرخه، اسکیت و در اختیار قرار دادن این ابزار از سوی دولت به بانوان در فضاهای عمومی
9) احداث فضاهای روباز و سرپوشیده برای ورزشکاران با حضور مربی از سوی فدراسیون های مربوطه
چه انتظاری از رسانه ها دارید؟
انتظاری که از رسانه داریم رساندن صدای ورزشکاران زن به گوش مسئولین و تشویق اسپانسرها جهت سرمایه گذاری برای ورزش بانوان و باشگاه ها.