به گزارش سایت خبری پرسون، نبی‌اله عشقی‌ثانی تحلیلگر مسائل اجتماعی در یادداشتی نوشت: روز دوشنبه سیزدهم تیرماه جاری به‌دلیل آلودگی شدید هوای پایتخت که سلامت هموطنان را با خطر مواجه می‌کند، دولت مطابق روش مرسوم ایام مشابه مدارس، دانشگاه‌ها و ادارات را تعطیل کرد تا کارکنان در منزل بمانند و در محیط آلوده سر کار حاضر نشوند. در چنین مواردی این سوال در ذهن کارکنان بخش غیردولتی، خصوصی، نهاد‌های عمومی، تشکل‌های مردمی و موسسه‌های خیریه و امثالهم مطرح می‌شود که تکلیف آنان چیست و چرا فکری برای آنان نمی‌شود؟ در شرایطی که آلودگی هوا آنقدر زیاد است که متخصصان بهداشت محیط، مردم را از خروج از منزل منع می‌کنند تا سلامتشان حفظ شود و دولت اعلام تعطیلی عمومی کرده است، چرا این افراد مجبورند در محل کارشان حاضر شوند و مطابق معمول به انجام وظیفه بپردازند.
از سوی دیگر صاحبان این قبیل کسب و کارها و موسسه‌های غیردولتی به مسئولیت و تکالیفشان می‌اندیشند یا با منطق اقتصادی به موضوع نگاه می‌کنند و در پاسخ استعلام کارکنان می‌گویند، دولت برای دستگاه‌های مربوط به خودش تصمیم گرفته است، ما نمی‌توانیم مسئولیت‌مان را تعطیل کنیم ضمن آنکه باید حساب دخل و خرجمان را داشته باشیم. در اینجا یک اختلاف نظر مطرح می‌شود که یک سمت آن ضرورت حفظ سلامت کارکنان است و سمت دیگر آن توقف فعالیت‌ها و مسئولیت‌های مرسوم یا حذف درآمدهای حاصل از فعالیت‌های بخش غیردولتی در زمان تعطیلی فعالیت‌ها که نشدنی است و بعضا از توان صاحبان کسب و کار خارج است.
در زمان کرونا نیز همین موضوع مطرح بود که بخش غیردولتی به تعطیل کردن فعالیت‌هایش معترض بود که تکلیف هزینه‌های موسسه یا شرکت در ایام تعطیلی و پرداخت حقوق کارکنان در زمانی که سر کار نمی‌آیند، چگونه و از چه محلی باید تامین شود؟ البته در کشورهایی که دولت‌ها منابع کافی دارند، در این قبیل موارد مداخله می‌کنند و بخش‌هایی از هزینه‌های کارکنان و امثالهم را دولت‌ها بر عهده می‌گیرند و تامین می‌کنند. در کشور ما هم برای آنکه بخش غیردولتی با تعطیلی کارکنان در این قبیل موارد مخالفت نکرده بلکه همراهی کند از دستگاه‌های مسئول انتظار می‌رود با تدوین مقررات و ضوابطی روشن، هم برای تعطیلی کارکنان تعیین تکلیف کنند و هم برای جبران هزینه‌های مترتب با این تصمیمات راهکار لازم ارائه دهند و به اجرا گذارند.
منبع: روزنامه آرمان ملی
